De financiën der Vrije Universiteit.

Het trekken aan de noodklok op den jongsten Universiteitsdag is niet zonder gevolg gebleven. Overal leeït men van vergaderingen en acties, welke versterking , van het jaarlijksch inkomen on-' zer Hoogeschool ten doel hebben.

Ons blad ontving een paar ingezonden stukken, welke mede tot stre'kking hadden tot ruimer bij^ dragen aan te sparen. Maar waar deze reeds in onzie dagbladpers en Kerkbodes de ronde hadden gedaan, konden wij ze, onzen regel getrouw, niet opnemen.

Toch is het noodig, dat hierop nogmaals de aandacht wordt gevestigd.

Want het volgend jaarverslag behoort er heel anders uit te' zien dan het vorige.

Het woord van mr H. Bijleveld: „we gaan naar den kelder, mijnheer de voorzitter!", bekrachtigd door een stamp op den grond, mag niet vergeten worden.

Inderdaad geldt hét hier: alle hens aan dek! Iemand opperde het idee: laten alle contribiuanten hun bijdrage verdubbelen. Uitnemend.

Maar dan moeten z'e ook opgezocht worden. Aan zoo'n gedachte, gelanceerd in de bladen, geeft naar de ervaring leert maar een klein p'ercentage van hen, tot wie z, e gericht is, gehoor. En dan: er zijn nog zoovele Gereformeerden, die geen lid 'of begunstiger zijn.

Uit zichzielf melden weinigen zich aan om het te worden. ^

Dat is wel jamlmer.

Maar het feit ligt er toe.

En daarmee moet rekening gehouden worden. Huisbezoek is hier het beproefd gebleken middel.

Het is een uitnemend denkbeeld van H.H. D'ixeciteuren om over het heele land comité's in het leven te roepen.

Maar nu moeten die comité's de organisatie tot het einde toe doorvoeren.

Er anag geen plaats in ons land zijn, waar geen locaal-Gomité werkt.

En die looaal-ooamté's hebben te borgen, dat geen Gereformeerd gezin onb'ezocht blijft.

Als men daarbij de reeds contribuéferenden om verdubbeling van hun contributie verzoekt en de niet-contribueerenden tot het inschrijven voor een geëvenredigde bijdrage aanspoort, dan komen weer.

Da liefde tot de 'Vrije zit er heusch bij! ons volk nog wel in.

Maar zij moet aangeblazen worden om weer op te vlammen.

Daartoe dient het oude vuur in alle organisators van deze aangelegenheid te branden.

Ons Gereformeerde volk moet de Vrije blijven bezien als een geloiofsmonument, opgericht door een thans wegstervend geslacht.

En de jongeren moeten de bede van de ouderen overnemen: Uw werk, o Heere, behoud dat in het leven.

Niet allen over één kam.

Onlangs kwa.m in oais blad ter sprake het preeken van predMcanten, candidaten en studenten uit het buitenland.

Wij waren het geheel met prof. Bouwman eens, die in „De Bazuin" op voorziclitigheid hierbij had aangedrongen.

Allteen verschilden we hierin van hem, dat hij den kansel aan alle candidaten uit het buitenland ontzegd wilde zien, terwijl wij dit voorbehoud maakten : wanneer een buitenlandsche kerk dezelfde belijdenis heeft als wij en daarnaar ook kerkelijk leeft en zij heeft iemand toegelaten ita staan naar de bediening des Woords en der Sadramenten, dan doen onze berken wel, wanneer zij hem in den vedoiftijd, welken hij' hier doorbrengt, toestaan te proponeeren.

Voor studenten; zoo vei^klaarden wij er uitdrukkelijk bij, geldt dit niet.

Nu oppieirt een inzender het vermoeden, dat Prof. Bou^^1man hierbij een bepaald geval op het oog had en om nu den naam van dan hierbij' betrokken persoon niet wereldkundig te maken, voorstelde aan alle candidaten kortweg het preeken te verbieden.

Dit lijkt ons lechter onaannemelijk.

Dat kan bij Prof. Bouwman niet voorzitten.

Een man als hij maakt zich niet aan zulk generaliseeren schuldig.

Ook mtet een predikant uit buitenlandsche kerken kumren wij droevige ervaringen opdoen. Zou het dan aangaan .alle buitenlandsche predikanten van onzte kansels te weren?

Ook met een predikant uit eigen kerk kan men vieel treurigs doorleven. Maar mag .men daarom btesluiben: geen predikanten van elders; treden hier mieter op?

Men voelt het onlogische in de redeneering. Ontdekt men bij' een predikant, hetzij-uit buitenlandsche, hetzij, uit onze eigen kerken, afwijking, zoo biehooit men deze zaak afzonderlijk te behandelen.

Dan motet 'naiet hem den officiëel-k'erkelijken weg hewandeld.

Evönzoo staat .het met een candidaat, die kerkelijk is toegelaten.

Lteeraart 'hij iets, dat in strijd is niet Gods Woord, dan moet dadelijk worden ingegrepen.

Maar dat ingrijpen betreft dan hem alleen. Het velt geen oordeel over anderen.

Troiuwehs, indien wij. wel zijh ingelicht, dan staat' het met het geval, dat oinizte correspondent op het oog heeft, weer anders.

Dat geldt iemlatid, die het in het .buitenland niet eens tot candidaat heeft gehraoht.

Misschien heeft hij' wel preèkconsent van feijn professoren, miaar een kerkelijk examen heeft hij daar niet gepasseerd.

En onze kerken staan wel mjet buitenlandsche klerken, maar niet met buitenlandscjhe ^ professoren in .bteitrdkking.

Daarom, wanheer zoo iemand in onze kerken opitreedt, drukt hier zware schuld op de kerk die hem noodigt.

Zij laat een onbevoegde optreden.

Zij vergewist zich niet of hiji er wel het recht toe 'heeft.

Om 'maar geholpen te zijn op een Zondag, zijn er helaas kerken, die zich leenen tot een onveralntwoordelijke daad.

Het zal goed zijta, dat op, die kerken toezicht worde gehouden en zij bij zondigen tegen den goeden regel van classiswege worden vermaand. Wel dringt zicih hier nog een andere kwestie op. Zou liet niet goed zijn, dat de geloofsbrieven van predikant en candidaat uit het buitenland officieel worde'n ondei'zooht?

En ligt dit niet O'P den weg van onze depntaten voor de buitenlandsche kerken?

Naar höt mij voorklo'mt zou het zich aanbevelen op de 'kome'nde Synode deze zaak definitief te regelen.

Daarbij zal feet tevens noodig zijn de lijst der kerken, welke met ons CiO'rresppndentie houden, grondig te herzien.

Men zal voor de keuze komen te staan om óf de kerke'n, die in belijdenis en kerkinrichtiing] op' wezenlijke punten niet acooord met ons gaan 'en b'.v. in de praktijk vrijwel bel'ijdenislO'OS zijn geworden, geheel van de lijst af te voeren, óf slechts zulk lee'tt correspondentie met haar te onderhouden, dat men haar predikanten en ciandidatem niet behoeft toe te laten.

Want nu 'kan het gpbeuren, dat een predikant uit het buitenland, die tot een kerk behoort, welke even onzuiver is als de Heirvormde Kerk .ten onzent, op een onzer kansels het Woord bedient, terwijl me'n nooit zöu gedoogen, dat er een Hervormd predikant op kwam.

M'en begrijpt, hoe ongezond, hoe onhoudbaar die toestand is. .

Wij hopen dan ook, dat hieraan spoedig een einde komt.

De volgende Synode levere in dez'e definitief werk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen