De Gereformeerde Kerk van Zuid-Afrika.

I.

Ook deze kerk wordt genoemid onder de Buitenlandsche Klerken, waa, rtnede door ons oorrespondeniie wordt gevoerid. Vanwege haar geringeren omvang en vooral omjdat afvaardiging naar onze Synodes zoo groote onkostien medebrengt, had zij niet zoo vaak gelögenheid, 'Om^ zich hier te' doen verfegenwoordigen als de zus'ter-kerken uit Amerika ; ~toch' was zij op de Synode van Leeuwarden vertegenwoordigd 'door Ds C. J. H. de Wet en B. A. van Sleijnsburg, jdie do Synoide toesprak.

Voor 'de leerste iriaal was zij vertegenwoordigd cp de Synode van Zwolle in 1911 en yvél door Dr S. O.' Los.

Vergis ik mij-niet, dan zonden wij' nog nim.mer afgevaardigden naar haar Synodes. Toqh werd de ncodzakelijldieid daarvan reeds voor meer dan twintig jaar 'gevoeld en werd overwogen O'ra Prof. M. Noioridtzij af te vaardigen, oml viele redenen 'de' aangewezen persoon; echller van de afvaardiging en reis naar Zuid-Afrika is toen niets gekomen.

Het was stellig een treffenide samienloop van om.slandigheden, dat de eerste afgevaardigde naar hier op eetie Synodle te ZW'Olle de Gereformeerde Kerk van Zuid-Afrika vertejgenwoiordiglde.

Immers, de man, aan wien deze kerk id oor Gods wonder heerlijke leiding zóo ongemeen veel heeft Ie danke'U, Ds professor , D'. Postmia, ontving zij van ide kerk van ZwO'Ue.

Onze kerk, ik bddojel de Christelijke Afgescheidene Gereformeerde en daarna de Christelijke Gereformeerde IKerk, heeft van haar rijkste krachten en gaven moöten afstaan aan Amerika en Afrika.

Moeten afstaan naar Gods wonderbare leiding! Die mannen, uitgaande van haar, gingen niet en werden nieit uitgezonden om in die groote wereld kerken te stichten, en toch ook wel, maar dan naar . Gods bedoeling, niet naar die der nuenschen.

Als ik daar weer van lees en de geschiedenis dier kerken weer indenk, dan aanbid ik zwijgend, slil.

Ja, de regeering der kerk is veilig in de handen van haar 'Koning!

Wij hebben een heerlijk, een machtig, een ^j-ijs Koning in onzen Heiland!

Ook de igeschiedenis, vooral de wordingsgeschiedenis der Gereformèeride iKierk van Zuid-Afrika is schoon!

Dat juist Ds Dirk Rostma naaj Zuild-Afrika werd gezonden!

Hij was als kind buitengewoon; hij was ieeu buitengewo'on jongeling; hij' was een buitengewoon man. " 'MB^ISi: ^

Zulke mannen ge'bruikt ide Heere! . •'."'•" Wij' spreken wei eens vcin miskende génieën, maar ik geloof nial, dat diei er zij'n. God kent 'toch die Hij zelf 'niet heerlijke gaven begiftigd.

De geschiedenis van de Gere'fortnleer'dei Kerk van Zuid-Afrika is in haar aanvang wo'uder.

Wij moeien trachtien idie te leeren kennen, dan zullen wij deze. kerk , eerst, recht . hartelijk lief kijgen.

Naar mijn diepstie oiv^efftüïgiag xè ons - geen énkele kerk'naider dan döze, uitgezonderd misschien die van de Graafschap en van Ooist-Friösland.

Al zou het alleen miaar hierom zijn, 'dat zij zwakker is dan die van Amierika; en het zwakke wekt naast 'm'Cideleven vooiral ook sympathie. Daar ko'iml echter nog zooveel bij, waarom wij' ons aan haar bizonder veel moeite laten gelegen liggen. Zij draagt in elk opzicht het karalkter van onze kerken. 'Zij b]ij.|iL de kerk van O'Uze stamgenO'Oten. Mei haar zou ide ons verwante Afrikaansche taal e» stanï verloren gaan en opsmelten in het Angel Saksische ras.

De ons stamverwante leden der "Christelijke Gereformeerde 'Kerk en Reformed Church in Ame rika gaan voor onzen stairni en voor onze taal verloren. Zij worden Amerikanen! Zij' .moeten dat worden! Het Amiedkaansch-Engelsch is hun taal, en zal na niet al te veel jaren ook de taal worden, waarin uitsluitend z'al Wiorden giepreekt.

Zoo staat het niet toet de Gereform'eerde Kerk van Zuid-Afrika. Haar taal is het Afrikaiansch-Ne''.ierlandsch.

Daar is een taalstrijd. Als de Afrikaanders van ons ras dien zouden

verliezen - idaii was de Afrikaansdhe zJaak verloren.

Zij zullen hiem niet verliezifen! Zij! mogen hiem niejt verliezen

Liever ihald ik, dat onzie oögen en g^daüMen lüteer uiit^ingen naar Zuiid-Afrika, dan naar Am'eirika.

De iemiii'gratie naar Amerika is buitengeWiOongoad gellukt.

Aan flie naar Zuid-Afrika izïjii zieter groöte bez\yai-en verboddien. Ziji is onder onzte boeren en vakmannen nqoii populair ge'wleiest.

Amerika kan onë siljeiuneïn, en djoet dit ook gaarne, wij willen »i!iit mleit dankbaaAeid erkennen. Onze Grerefcimeerüe Klerken , aldaar hiebben ook veel vaa ons onlvangep; nog is |de strioom' van landverhuizers uiiL onzie kringen niet afgesneden.

Amerika zorid enkelen van Éaar miannen naar de Vrije üniversiiteit; wij' waarideeren dit, hoewel wij hel onze er van (denken, als inien door dezen of gceiron eens hoont, hoe allerlei lege^niden in sommige kringen opgeld doen, melldenldle van kluchtige ervaringen, 'dale door fle hi^r allerwiege predikende Ainerikaansche dominees zouden zijn opjgeflaan en dan in hel vaderland sniakelijk wo!r|den opgedischt.

Ook Zuid-Afrika zond reeds van zijn zoons naar onze scholen.

Zij keerden weer naar hun vaderlanid, waard& or de band der saairjhioorighöid slterker ging treikken.

Een ieider die wait meer wil weten van «ie-wording en geschiedenis dezer kerk, leze eiens in de Acte van Ide Synode te Zwolle Ide toespraak van Dr S. O. Los!

Wil men van haar nog, moer lezen en haar ïiaider leieren kennen, dan itradhte men het Ge-Id'enkboek d'e!r Gereformeerde Klerk van Zuid-Afrika té lezen, dat een kort overzicht geeft van het 50-jarig bestaan Idezer kerk, en bezorgd is door Prof. J. Lion Cachlet.

Nog kan ik op ©en andfet boek wijden, dat ons spreekt van de Gereforinieerde : K|erk van Zuid-Afrika in verband laéi de' beide anldere kerken, Le weten de Nederduitscihe Gerefoirraeerde Kerk van Zuid-Afrika, pn de Nederlaudsche Hervormd© Kerk in de Zuidj-\ïrikaansche Republiek. Wij hbiudfen ook met de Nen. Genef. Kerk correspondemtie. Ik herinner mij niet, d, at ooit afgievaardiglden uit haar midden op oïize Synodes kwanien. Het door mijl bedoelde boek draagt den titel: H'et kerkelijik' en goidsdienstig leven der Boeren na den Grooten Trek, historisch kritisch onderzocht door Ds C. Spoels'tra, uitgegeven in 1915 bij-J. H. Kok. Veiled igheidshalve voeg ik hieraan toe de opmerking, dat S. P. Engelbrecih't in leen artikel: Een .histori es-krities OiuderzOiek histories kr'ities omderziocht, dit wierk nog al scherp onder handen neemt en naar zijin ooi^deel op menig.punt van onjuiste voorstellinig betidhit. Sp.oelstra zelf schrijft in zijStt werk in idle hopfdstukken XVIII —XXII over de wording jen geschiedenis der Gereformeerde Kerk, waarvan hoofdstuk XX den titel .dïa, agt: Een partijdig geffiönkboek getoietst, waarin criliek wordlt gleloefend op het door mij zooeven genoemde gedenkboek.

Uit een en anJder kan ons duidelijk wor'den; , dat men ni'et mét een paar woiOiildén, niet mat enkele regels kan volstaan om' een goed overzicht te geven van den kerkelijken toestand odder de Afrikaanders van Wederlan^dsehien oorsprong.

Toch is naldere kennis dringend noodzakelijk. In 'de door 'miji reeds genoemide toespraak van Dp S. O. Los lezen wij! laan hiét slot:

„'t Is zoi noidi'g, dat alle Gieriéformoerden in Zuid-Afrika als één to!a, n optrekken, om h'et giehele levien opi te eisen voor de ere' Gods. [Nederland kan cns in 'deze helpen. Allereerst dO'Or eon underzoek in te stellen n.aar de religieuse toestand van Zuid-Afrika idoor een bevoegd persoo'n. Het zal onze gemeenten zee r verb'lijiÖen, als ze op de komende Sinode te Steijinsburg een af.g e vaar dig de van uwe kerken miOgen begroeten."

Ik ondersti'eiep deze woorden! Nederland kan ons helpen. Alzno Dt S. O. Los. Nc'dierland 'm'oet helpen.

In Zuid-Afrika werken vele en miachtig'e Engelsch'e invloldd'en!

Vanaf het begin idler vorige eeuw was er den Engelschen alles aan gelegen olm hun invloed ook in de kerk te doen gelden.

Daartoe 'moest ide Engelschie taal een plaats in haar verwervien.

In 1853 werid op' last fen voor refeening der Synode van de Nederid.' 'Geref. Kerk een Engelsche vertaling van ide Fortn'ulieren, den Catechismus, het Kiort Biegrip, dé Geloofsbehjdenis en de liturgie gegeven. Toen werd' gep.iiofe!leerd, dat htet ten opzichte van ide taal in dei kerk z'oiuide gaan ais in de zasteirkerken in Amerika. iWaaxom werd toen geprei.likt: goed is hét, jdat het konink'rijfe' Gods aan geene taal verbonden , is. Het past niet dat iemand moeite doet de verwisseling van taal te verhaaslen of te vertragen; men heeft zich slechts te schikken naar |die crtstandighélden.

Deze preiekende pixjiteet ^as' er elen, die brooid at.

De openbare eereidienst zal ook allengs in het Engelsch méeten worden gehoutden!

Zoo moraliseerde Dis John Mc' Carter! In de GerefoTinleerde Kerk van Zuüd-Afrika wordt nog in geen enkele geüiteente gebruik gemaakt van het Engelsch.

De FViesidenten lörager en Steijh hébben steeds de toenadering bepleit tusschen Nederland en Zuiid-Afrika.

In dien \veig is er hulpe geboden! In idien weg kan dé taeest daadwerkelijke hulp wcirden geboden!

Om hulpe wordt thans gevraagd. Wij willen en mogten idie niet weigeren. Tk kom daarop', zoo God wil, een volgende maal terug,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen