Kerstzangen.

Een dezer dagen werd aan ons blad ter bespreking gezonden een bundel verzen van den heer A. Wapenaar : „Het Betere Land".

Bij het doorlezen van dezen bundel vond ik verscheidene bekenden, verzen, die in een of ander tijdschrift zijn gepubhceerd. 't Is trouwens de klaarblijkelijke bedoeling van deze uitgave, samen té brengen wat verspreid lag in oudere en jongere periodieken.

Maar onbekend — mij althans onbekend — is het laatst-opgenomen vers „O Klokken", dat een Kerstzang is.

En nu de gelegenheid van den tijd juist meebrengt, dat we, naar steeds gevolgde gewoonte, een Kerstzang uit de literatuur in deze rubriek overnemen, geef ik dezen klokken-zang hier weer, di© gedicht is „op Kerstfeest in na-oorlogschen vredestijd". Hij draagt, naar de aanvangsregels, tot opschrift het bovengenoemde „O klokken" en heeft tot motto: „Wachter, wat is er van den nacht? De morgenstond is gekomen en nog is het nacht".

O klokken, luidt maar klagelijk En rekt uw galmen tragelijk: Een wereld, die verloren is_, Hoor' als een litanie uw luien^ Opdat uw klagen haar Tjeduie, Hoe arm Gods Zoon geboren is!

O klokken, klaagt maar door deez' nacht; Jjuidt monotoon als doodenklacht. Dat elk het hoor en overal: Het Godskind kan geen herberg vinden; Tot loon, dat het de wereld minde. Wordt het verwezen naar een stal.

O klokken, klaagt den nacht maar door, Een bang gerucht, een tragisch koor! O klaagt maar staag en zwijgt niet stil: Misschien dat op uw stage klagen Een luistrend hart begint te vragen. Naar wat uw klacht beduien wil!

Neen, jubelt niet, o klokken, klaagt; Een stem, die al maar klagend vraagt

Den aacM van deze tijden door! Nog wil een wereld Hem niet duldea, Die arm werd om des werelds schulden, ÏMog vindt Zijn liefde schaars gehoor!

O klokken, Ijoeveel eeuwen lang Was kerstnacht luid van uw gezang! Nog vindt Zijn liefde hier geen thuis! Nog moet zij smadelijk ommedwcilen En hoort Z'een wereld daaglijks smalen; Nog wacht haar hier tot 'loon ' een kruis!

O klokken, luidt maar klagelijk En rekt uw galmen tragelijk: Een wereld, die verloren is. Hoor' als een litanie uw luien, Opdat uw klagen haar beduie, Hoe arm Gods Zoon geboren is!

Diep van toon is deze klokkenzang on in zijn klagen over een wereld, die den geboren Koning niet dulden wil, tóch ook weer een prediking van liet Kerstevangelie.

Nog neem ik ©en tweede Kerstvers uit den bundel over, eenvoudiger, maar, mei name-in de slotstrophen ook weer een brenger van de Kerstboodschap. Dit vers draagt tot titel:

DE HERDERS.

Gij hebt uw heerlijkheid verhuld in schaamte doeken, stal en duister^ Maar uwe hooge heemlen guldt De glans van uw ondoofbren luister!

Twee moede menschen, sprakeloos Bij uwe schamelheid gebogen. Maar d'englen zingen, als altoos! Van uw© heerlijkheid omtogen!

En herders huivren op hun wacht. Van een verblindend licht bedropen. Tot dag wordt hun de duistre nacht; (Jw hooge heemlen gaan hun open.

Maar 'tenglenwoord heeft hen ontzet; W^aart Gij dan in. een stal geboren, En zal de wereld zoo gered? De nacht is donker als te voren!

En haastig zijn zij heengegaan En knielen bij Uw kribbe neder: Toen hebben zalig zij verstaan Gods Liefd' in Uwen glimlach teeder.

Gij zijt gekomen als een kind Voor wie als kinderen willen knielen; D'eenvoudigen hebt Gij bemind Breek Gij den trots. Heer, onzer zielen!

De aandachtige lezing van deze beide verzen zegt omtrent den toon en den religieuzen inhoud van dezen bundel wellicht meer dan een recensie!

') Uitg. van J. H. Kok N.V. te Kampen, 1931.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen