Mijn hand gevat.

Iti al zijn nooden, angst en pijn is Asaf geestelijk gerijpt.

Hij laat zich niet langer door al de benauwende raadselen des levens in verwarring en onrust brengen.

Hij heeft zich aan zijn God leeren overgeven.

Zonder klagen.

En ook zonder vragen.

De hand op den zwijgenden mond.

Opdat geen nieuwe klachten tot aanklachten tegen 'Gods wereldbestuur zouden worden.

Nu is hem het licht in de duisternis opgegaan.

En het is hem goed nabij zijn God te zijn.

Hij stelt zijn betrouwen op den Heere.

Daarom durfde hij uitspreken, zich voor de toekomst zeker wetende: „Ik zal dan gedurig bij U zSjn".

Maar nu doet zich de vraag voor: is dit niet te stoutmoedig gesproken, niet overmoedig gezongen?

Is Asaf dan zoo zeker van zichzelf?

We hebben toch allen zoo'n dwaalziek hart,

We verlaten zoo licht onzen Leidsman.

In weerwil van de beste voornemens moet de beste christen menigmaal belijden: „Gelijk een schaap heb ik gedwaald in 't rond, dat onbedacht zijn herder heeft verloren".

Het is waar.

Maar vergeet niet: Asaf zégt niet dat hij vaai Asaf zeker is, maar alleen van z^n God.

Zijn: ik zal is gegrond 'in: Gij hebt. Gij hebt mijn rechterhand gevat.

Anders zou zijn zeggen alle waarde missen.

Niet: ik heb Uw rechterhand gevat.

Zoo is het niet in zijn werk gegaan.

De Heere zag in genade op hem neder, toeni hij dwaalde in donker, en zoo dicht bij de glibberige paden der goddeloozen kwam. Toen strekte die trouwe God zijn sterke rechterhand naar hem uit, diezelfde hand, die door haar daden de wereld doet beven en door haar kracht Gods volk in stand houdt.

Hij greep hem aan, hield hem vast, leidde hem op den goeden weg. Beschutte hem, toen de vijand los kwam. En leerde hem hoe hij wandlen moet. Die hand laat nooit los, zelfs niet in den dood. Niemand zal ook een "der scliapen van Christus uit Zijn hand rukken.

Maar, en dit is haast het meest troostende in dit woord: geloovigen kunnen ook zichzelf niet losrukken uit de vaste, veilige hand des Heeren.

Als dat kon, dan waren we verloren.

Geen verzoeking zoo licht, of ze zou ons ter aarde werpen.

Nu volbrengt de Heere, precies als bij Asaf, zijn kracht menigmaal in onze zwakheid.

Maar nimmer mogen we vertwijfelen aan zijn genadige hulp.

Als onze wil gebogen is en we ons bij Hem veilig weten, dan bidden we dat God onze handen met kracht omvat houdt. Dan willen we dat voelen.

Daaraan hebben we in deze donkere tijden groote behoefte.

Als we belijden mogen: Gij hebt mijn rechterhand gevat, dan zijn nog wel niet alle raadselen voor ons opgelost, noch alle vragen beantwoord.

Maar we vertrouwen toch vast op het veilig geleide van onzen God.

Want hij zegt tot ons: Vrees niet, want Ik ben met u. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met de rechterhand mijner gerechtigheid.

Want Ik, de Heere, grijp uwe rechterhand aan. Die troost is er voor den christen alleen omdat bij Christus door geloof leerde volgen. Wie hem navolgt zal in de duisternis niet wandelen, maar hii zal het licht des levens hebben.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen