EVEN PARKEEREN.

De bekeering van het gevoel.

De controvers over het gevoel, ook over het gevoel in het godsdienstig leven, zal wel geen einde nemen zoolang deze bedeeling standhoudt. Eenige meerdere onderscheiding zou aan de helderheid van beschouwing over dit punt geen kwaad doen. Het zou groote winste zijn als ons gevoel zoo zuiver ging werken, dat wij het onderscheid gingen zien tusschen GEVOELSwerk en GEVOELIG werk. Bij gevoelswerk huilt men dat het giet — bij gevoelig werk wordt er hoogstens een traan weggepinkt. Bij gevoelswerk drukt men den naaste plat tegen eigen vleezige buste en zegt als het ware: O, mijn lieve schoUetje, wat heb ik met je te doen! Mij was het nimmer weldadig in zulk een omknelling! Maar bij gevoelig werk wordt mij de hand maar even gedrukt en ik heb er véél aan. Men zou bijna een vereeniging opr richten tot bescherming van het gevoel.

Ik meen geenszins, dat wij teveel waarde aan het gevoel hechten. Integendeel, ik geloof dat er alle reden is om voor de verzorging en ontwikkeling van het gevoel op te komen. Maar ik zou dat in d© allerlaatste plaats willen toevertrouwen aan hen, die voor zich het monopolie van het gevoel of althans de Grand Prix opeischen. Er is een hemelsbreed verschil tusschen het bekeerde en het onbekeerde gevoel. Wij waarschuwen gaarne tegen den Ouden Adam, maar wij herkennen hem het minst wanneer wij hem in ds sfeer van het gevoel ontmoeten. Wij achten dan dikwijls hemelsch, wat niet anders is dan uit de aarde aardsch! Juist als het gevoelszaken betreft, vergeten wij op het lichtst dat vleesch en bloed het koninkrijk Gods niet beërven zullen. Toch is het groote verschil niet zoo moeilijk in te zien. Het onbekeerde gevoel richt zich op den mensch. Al naar de sleutel waarin het gestemd is, wil het blij-kijken en een ghmlach op het gelaat van den medemensch tooveren of wel het weigert getroost te wezen en nog veel minder is het bereid om anderen te troosten. Het bekeerde gevoel richt zich op God, zooals elke geloofsuiting dat doet. Het beproeft wat den Heere welbehagelijk zij. Daarin draagt het dan tevens het kruis der mi-skenning, het wordt niet-verstaan en misverstaan, omdat het niet uit de bewegingen des vleesches voortkomt. Van de hoogste gevoelsuitingen der heiligen zegt het vleesch juist, dat het tegen zijn GEVOEL strijdt.

Wij zouden dan ook in de controvers over het gevoel, veel verder komen wanneer wij ons uitgangspunt kozen in het geloof. Ach, dat wij onza confessie beter verstonden, ook in dat onnavolgbaar schoone woord over de roeping; ZIJ DOET HEM LEVEN IN EEN NIEUW LEVEN! De bekeerde is geen verminkt mensch, daar is geen functie stopgezet in zijn ziel. Integendeel! Het versufte verstand is na de bekeering gaan kennen als nooit tevoren. De verslapte wil heeft zijn kroon en scepter teruggevonden. Ook het dissoneerende gevoel is opnieuw gestemd door den Heiligen Geest. Het lééft nu bij de dingen, waarbij het vleesch sterft. Het leeft bij de bazuinen en de zegelen der Openbaring. Het gevoelt het beginsel der eeuwige vreugde in zijn hart. Het is krank van liefde, maar het heeft ook leeren haten: O Dochter Biabylons, die verwoest zult worden!

Wie houdt de stemvork bij u, mijn lezer?

Het gevoel van den nieuwen mensch is ook bekeerd tot de eendracht met verstand en wil. Ach, wat was het daar van binnen vaak een boeltje! Kaïn sloeg er zijn broeder Abel dood. Het gevoel was als de kijfachtige huisvrouw en het verstand vluchtte naar den hoek van het dak. Ook omgekeerd ging het toe. Het verstand legde stapels fohanten op het hart, zoodat het nauwelijks kon kloppen! De wil sprong rond als een nihilist en ging onbesuisd tegen het verstand in, tegen het gevoel tekeer. Wat een huis tegen zichzelf verdeeld! Maar als de bekeering kwam van bet gansche hart en de gansche ziel en al de kracht, toen is het anders geworden. Toen was het daar binnen ook niet langer een twisten wie de meeste zou zijn. Geen eereplaatsje voor den één, geen suprematie voor den ander.

De leden verstonden, dat zij niet allen dezelfde werking hadden, ook niet in het huis der ziel.

In het Boek van God lees ik van drie dingen. Daar staat niet geschreven: zoo blijven dan het verstand, het gevoel en de wil en de meeste van die is.... Pardon, daar moet eerst nog om gevochten worden! Maar ik lees van geloof, hoop en liefde die blijven. Dat wil zeggen, niet de functie wordt om zichzelf gekoesterd en verheerlijkt. Maar met al de vermogens van zijn ziel richt de ééne en ongedeelde mensch zich op God zijn Heere.

Mochten wij daar gevoel voor krijgen, mijn lezer!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen