Schuld en straf - pagina 111

105 son auteur, qui fait dire que cet acte est sten, cette plenitude de causalité, par laquelle la bonté ou la malice de I'acte peuvent être attribuées è, I'agent, comme a la cause déterminante. »La responsabilité dit quelque chose de plus que l'imputabilité. On est responsable devant quelqu'un-^ ce qui ajoute une relation h autrui\ k quelqu'un qui a un pouvoir, non seulement d'appréciation the'orique, ce qui est loisible k tout être raisonnable, mais un pouvoir comportant une consequence pratique." 207) Compte rendu, bl. 74. 208^ La philosophie pénale, 4''® dr. (18Q5). Eenige overeenkomst met hem zou Poletti hebben. Zie Mitt, der Intern, krim. Ver., dl. IV, bl. 17. 20") T. a. p., bl. 178, 180. 210) T. a. p., bl. 88. 211) Op bl. 212/13 leest men echter, dat de straf onnoodig is »pour Ie converti, qui n'a plus besoin de cette menace pénale." 212) Hij aarzelt hier nochtans. Wel acht hij den alcoholist in een spoor gedreven, maar die drang kwam toch voort uit een »nécessité principalement interne", in tegenstelling van krankzinnigheid, die het gevolg is van eene snécessité essentiellement extérieure, c'est-è,-dire pathologique" etc. (bl. 187;. Eene onderscheiding, die zeker moeielijk houdbaar is. Ook kon men vragen, of het gebrek aan similitude sociale den alcoholist niet onverantwoordelijk moest maken. A.ls proeve van de zonderlinghedeu, die men bij Tarde aantreft, geldt ook wat hij omtrent de onverantwoordelijkheid der koningen zegt. Zij is een overblijfsel van die der despoten, die men onvergelijkbaar met hunne medemenschen achtte, en onfeilbag,r. Hier ontbrak de similitude sociale. Bl. 211/12. 213) T. a. p., bl. 186. En voor wat hij nu voortaan in zijne krankzinnigheid doet, — hij blijft nu toch dezelfde, — helpt, dat er geen stmihtude sociale is. Bovendien is hij »peu identique" met zich zelf. (Bl. 210) 214) T. a. p., bl. 186. 215) T . a . p . , bl. 180/81. 216) Schijnbaar zijn de eisch van persoonlijke identiteit — imitatie van zichzelf — en die van sociale assimilatie — imitatie van de omgeving — met elkaar in strijd. De eerste veronderstelt toch zekere onafhankelijkheid, en de laatste juist afhankelijkheid van de omgeving. Toch, zegt Tarde, is er in den grond overeenstemming. De persoonlijke identiteit is niet anders dan opgestapelde en ontwikkelde ervaring. Zoo is de vatbaarheid voor imitatie van anderen in direct verband met de vatbaarheid voor zelf-imitatie. Zie bl. 91/92. 21'') La Sociologie criminelle (1893), bl. 38, en volgg. . Deze heeft o. a. gezegd, dat een moordenaar, die berouw over zijn bloedvergieten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen