Evolutie of revelatie - pagina 127

12B vergadering der goden... maar nu vraag ik: zün de menschen geboren om als het broedsel der visschen de zee te vervullen?" De goden der Anunnaki (dii inferi) weenden met haar; de goden zaten op de aarde onder tranen; bedekt waren hun Uppen. Zes dagen en zes nachten duurde de wind, terw^l de stormvloed en de orkaan het land veegden; toen de zevende dag aanbrak, liat de orkaan af, de stormvloed hield op, die als een wervelwind gehuisd had; de zee kwam tot kalmte, de storm sliep in, de stormvloed hield op. Ik zag op de zee, terwijl ik weeklaagde en alle menschen waren tot stof geworden. Ik opende het luik, licht viel op myn aangezicht, ik zat neder en mijn tranen liepen over myn aangezicht. Ik zag naar de werelddeelen, terwyi ik blikte op de zee. Na 12 (dagen ?) kwam land te voorschijn, het schip voer op den berg Nisir. De berg Nisir hield het schip vast, het het niet bewegen. Zes dagen hield de berg Nisir het schip vast. Toen de zevende dag aanbrak, liet ik een duif uit en liet haar los. De duif vloog heen en weer; daar echter geen plaats was om te rusten, keerde zy terug. Ik liet een zwaluw uit en liet haar los; de zwaluw vloog heen en weer; daar er geen plaats was om te rusten, keerde zy terug. Ik liet een raaf uit en liet hem los; de raaf vloog weg, zag de vermindering der wateren, hy vloog heen en weer, terwyl hy kraste en niet weder keerde. Toen liet ik alles uitgaan naar de vier windstreken, offerde een offer, bracht een gave op den top van den berg; tweemaal zeven wierookvaten plaatste ik daar; daarin stortte ik kalmus, cederhout en reukwerk. De goden roken den reuk; ze verzamelden zich als vliegen om den offeraar. Toen ten laatste de moeder der goden gekomen was, hief zij haar edele halsketen op, die Anu op haai* wensch gemaakt had: „Deze dagen — by het sieraad van myn hals — zal ik niet vergeten; aan dezen dag zal ik gedenken, eeuwig zal ik hem niet vergeten. De goden mogen komen tot de offerande, maar Bel zal niet komen, omdat hy zich niet beraden heeft, den stormvloed heeft doen komen en myne menschen heeft overgeleverd aan het strafgericht". Toen nu ten laatste Bel naderby kwam en het schip zag, toornde hy, werd hy vertoornd over de goden der bovenwereld: „Wat, een levend wezen is ontkomen? Geen mensch zal leven by dit strafgericht." Ninib opende den mond en sprak tot den held Bel: „Wie anders dan Ea heeft dit gedaan, want Ea weet alle dingen." Ea opende zyn mond, terwyi hy sprak tot den held Bel: „Gry wyze onder de goden, held Bel, omdat gy niet overlegd hebt, hebt gy den stormvloed verwekt. Leg den zondaar zyn zonde op; den misdadiger zyn misdaad; maar de rechtvaardige moge niet verdelgd worden; de onschuldige niet omkomen. Waarom hebt gy een stormvloed verwekt? Ware een leeuw gekomen om de menschen te verminderen! Ware een panter gekomen en had de menschen verminderd! Ware hongersnood gekomen en had het land verwoest! Ware de pest gekomen en had het land geslagen! Maar waarom hebt ge een stormvloed verwekt? Ik heb het raadsbesluit der'groote goden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen