GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Evangelisatie en de Verkiezing.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Evangelisatie en de Verkiezing.

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Dat is wat anen noemt een „zware" stof, die ik tot oaiderwerp van dit artikel koiO'S, Misschien fronst de een of andere lezer de brauwen en waarschuwt mij in gedachten Jniet het bekende „Scho-enmafcer, houd je bij je leest". Nu is het reeds in het natuurlijke leven waar, dat geen schó'etnniaker ter wereld zich bij zijn leest houdt. Daar is geen sooirt van. menschen zoo wijsgeerig aangelegd als juist de schoenmiakers. Of er - een zekere analogie heslaat tusschen het turen op een oude zoiol en hiet indenken vlan formules en systeimlen, ik weet het niet. Wel schijnt de volksmond hierop te doelen, als zij van sommige tbeoriën en beschouwingen zegt, dat zij zoo „droog" zijn als „leer". In elk geval, wie als huisbezoeker of tractaatverspreider een , . pothuis of schoenenhoek binnenstapt, weet, dat hij' % niet spoedig fwieer op' straat zal k'omen. Zooals hij de houten pennetjes in de zool klopt, zoo tracht de schoenmaker zijn arguini'enten in uw gemoed te, - Il hameren. Hoe kleiner het po'thuis, hoe grooter de'''philosop'hische vlucht van den schoenmaker. Het is alsof de leesten, langs den wand gestapeld, dikke folianten zijn! Bc vind'dit mooi! En mooier Annd ik, dat God zoovele schoenmiakers achter hun leest ' heeft weg'geroep'en en tot groote dingen gebruikt in Zijn koninkrijk. Maar — nu zet ik toch waar-. lijk een grooten, neus op een kleinen scho'sn! Want ilï ben geen wijsgeer en ook geen schoenmaker. Ik' wil in het geheel geen verhandeling schrijven over het onderwerp in mijn artikel genoemd. Ik wou alleen maar vertellen (hoe in de practijk des. levens de evangelisatie en de leer der Verkiezing elkander somtij'ds ontmoeten. En juist aa'n de practijk wou ik mijne verontschuldiging-ontleenen, in-i dien ik onbedoeld iemand pijn mocht doen.

Voor eenigen' tijd werd ik, op de markt door I iemand aangeklaimpt, die mij inlichtingen vroeg over het z.g.n. Russellisme. Hij was ónder de bekoring ge'komen van de leer, dat er geen hel is. Ik liet hem bij toij komen en had mij op 'de bespreking der lectuur 'dienaanjgaande geprepareerd. Maar ik ga altij'd (uit van de 'gedachte, dat er overeenstem-, , , min^g bestaat tusschen .levensbeschouwiing en le-|^ venservaring. En daarom informeerde ik er eerst "'" eens naar, iwaaróm hij zich tot het Russelisme aangetrokken gevO'elde. Mij bleek, dat ik met een gereformeerde te do'en had. De man was echter ' afgedwaald en heieed mij zijn schuld. God had hem niet losgelaten, |hij was weer „zo'efcende" geworden. En nu was 'die eigenaardige toestand ontstaan, die een ieder kent, die in het bevindelijk leven geen vreem'deling is: de toestand van „open-neer". 's Avonds op de knieën ondervond zijn ziel de vrede en troost des geloofs en 's morgens .. jaagde de bloedwreker hdm voort. Gisteren „op de liefelijke bergen" en Iheden „in het kasteel Twijfel". Maar nu jk'ónit het! De man, vertelt dezen voor zijn besef zoó vreeniden zieLstoestand aan , siommige geloovigen, |hij zegt: „ik bid wel, maar iik Ikrijg fmjaar geen zekerheid" - en wat krijgt hij ten antwoord: „J, a„ als je niet uitverkoren bent, , zal al je bidden je niets helpen, dan wordt je toch niet zalig". Kijk, zei hij, die beschouwing be-Vrediglt mij niet len daarom' zo^k ik iets anders.

U gevoelt, Ihier had ik gemjakkelijk werk'. Ik koa^^ zeggen, van dié hesc|ho.uwing m'oèt ik óók niets "!* bebb'en. Maar wat die gereformeerden u gezegd . hebben, is niet gereformeerd. Zij hehhen u in één adem' een wialarfieid (en een leugen verteld. Het , is volkomen waar, dat wie niet uitverkoren is, lóetf, ^ zalig zal wiorden. Bet is volkomjen onwaar, dat^f wie oprecht en ooitmloedig om vergeving bidt, ver-, {|^ loren zal gaan. Want de God, die van eeuwighéi(I.J|f"" de Zijnen verkiest, werkt in iden tijd in hun hart; f___^ berouw en hekeering, gebed en geloof. „Al wat dé"'-''"' Vader geeft, zal tot Mij komen, - en wie tot Mij, fcoimit, zal Ik geenszins .uitwerpen." Toien ik dat aan mijn bezoeker had uitgelegd, kon ik eigenlijk het boekje van Russel wel dichtlaten. Ik wekte he-m op weer geregeld ter kerk te ga, an, wat hij ook beloofde.

Moet br 'Baas daar nu een artikel over schrijven? * zaïl toen vragen. Dat weten wij allen wel. Dat die menschen er zulk leen averechtsche beschouwing; , , op nahielden, is toch van weinig belang'. "Ja ; hï; aai? .j§ nü komt , het!

Zondag d. , a, . v. ga ik ter kerk. Aan de orde van beha, ndeling is Zondag 7. Ik zou er boven willen schrijven: , , De Evangelisatie-Zondag". „Worden da, n alle taenschen wederoto door Christus zalig, , gelijk zij door Adam zijn verdoemd geworden?

Neen zijy Êuaicir' aï'fëèn' 'dég%hèï, '''%è '• ttöm' "door een oprecht geloof 'worden ingelijfd". Zie, dat is een niaarheid, 'die wij bet Kort Begrip der Evangelisatie gouden ktinnen noemen. Denk er om', mensöhen, liet gaat om een eeuwig wel of een eeuwig wee. Alles komt niet terecht, miaar velen gaan eewig verloren. Daarom.: bekeert u en gelooft het evangelie!

De prediker [had echter een anderen gedachtengang. Alle 'menscihen worden niet zalig. Christus ^aii ze niet zalig •mjaken en Christus wil ze niet zalig maken. (Let wel: niet: de zondaar wil niet, iBiaiU' Christus 'wil niet). Door de verldezing worden wij Christus ingelijfd. Aan die verldezing kunnen wij. niets af-en toedoen. Heerlijk, als je uitk.Verkoren bent! Amen". — Toen ik de kerk verliet, ; haict ik een gevoel alsof ik een voetreis van vele : '. uren had afgelegd op een paar schoenen, dat mij • piinstens twee maten te nauw was. Is dan de prediking, een biediening der verdoemenis of een bediening, der verzoening ? "VVas het niet Paulus, de 'man .der T-erWezing, die smieekte: „Wij bidden U, laat U met God verzoenen? " Als nu mijn bezoeker onder dezelfde prediking had neergezeten, wia, s hij dan niet voor goed de k'erk uitgepreekt? Zeker, de prediker had geen onwaarheid, maar een lialve-waarheid jgepredikt en dan nóg wel niet eens de voorzijde, maar de achterzijde der waarheid. Hij wou minstens tweemiaal zoo gereform'eerd zijn als de 'Opstellers van 'den catechismus en — dat is altijd de ironie aan de óver-rechtzinnigheid verïio, nden — daardoor werd hij juist gereformeerd.

Nu - igèdoof ik, dat 'deze predikant — raad niet öa.ar zijn naam' want igij raa'dt mis — een uit; zondering is londer de predikanten. Neen, ik geloof het nog veel 'vriendelijker, dat zijn preek een uitzondering is 'onder zijn homiletische kinderen. Ik wil igelooven, dat hij anders hartelijk op geloof en bekeerinjg aandringt, dat hij het lokken tot Jezus de jheerlijïdheid zijner bediening. acht. Ik wil aannemen, dat alleen 'Oen al te theioretische O'pvatting vian zijn stof henï tot deze minder gelukkige predü^atie bracht.

Waarom artikel ik er dan over? Wel als er • so'ms no'g iineer van deze predikaties op de studeerkamers liggen, zou ik vriendelijk willen raden ze een poos „op de leest" te zetten. Houd mijne vrijmoedigheid ten igO'ede aan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 mei 1923

De Reformatie | 8 Pagina's

Evangelisatie en de Verkiezing.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 4 mei 1923

De Reformatie | 8 Pagina's