De Afrikaansche Kerk.

1.

In „De Standaard" van 18 April j.l. vinden wij een intervieuw met dr H. van Andel, miss. dienaar te Solo-, waarin gesproken wordt o-ver een nationale kerk op Java.

ISchoione' perspectieven werden door dr van Andel geopend. Het schijnt hem niet zoo onmogelijk toe, dat dit ideaal nog eens bereikt wordt. Als een gezonde idealist accentueert hij 'de bezwaren en moeilijkheden niet, maar spreekt hij zijn vértroiuwen uit in een juiste on.twikkeling van het Christelijk inzicht der Christelijke Javanen.

Hoezeer wij ook de beschouwingen van dr van Andel bewonderen., missen wij toch ongaarne een uiteenzetting van de bezwaren, die zich hier voordoen, oin een waarlijk nationale 'kerk op Java te krijgen. En dr van Andel als desldmdige bij uitnemendheid is wel de aangewezen man, om zulke bezwaren oaider de oogen te zien en zoo mogelijk te ondervangen.

Is een nationale kerk op Java geen drooni; ? Wel een schoone droom, maar tocih een droom?

Afgezien van het feit, dat ook de ïioomsche kerk op Java wist door te dringen, sluit de zeer onderscheidene "bearbeiding der Javanen 'door de kerkelijke en génootschapszending op Oost-en West-, in het Noorden en Zuiden van Midden-Java, de mogelijkheid van zulk; een kerkvorming niet uit?

Doch heilig idealisme, waarachtig geloovig opitimisme, komt zoo weinig voor in deze reiklenende en berekende wereld, dat wij, bet dankbaar en met blijdschap opmerken, en van God bidden bet ook te hebben of nog meer te mogen bezitten. Moge echter op Java volgens dr" van Andel een nationale kerlc jiiet tot de onmogelijkheden bebooiren, in Afrika is er zeker geen s, pirabe van, of de toestanden rpoeten zich geheel en al wijzigen.

!Dr M. Schlunk van Hamburg, in Nederland een goede bekende, heeft op de Alg. Ned. Zend. Conf. te Amsterdam van Oct. 1927 een referaat hierover gehouden. Hij is eenigen tijd zelf in Afrika ge\veest, en heeft van den' zendingsarbeid aldaar bijzondere studie gemaakt, en is alzoo tot oordeeleai volkomen bevoegd. Het is van belang zijn uiteenzetting van naderbij te bezien. Het zal ons opnieuw onder „den indruk brengen van de geweldige taak dei' zending in onze dagen, en van de schier onoverkomelijke moeilijkheden, waarvoor zij is komen te staan.

Wel bestaat het Afrikaansohe volk', heel in het algemeen gesproken, uit drie groote volksgroepen: Semiten, Hamiten en Bantoes, doch deze zijn .weer in tallooze, op zichzelf staande volksstammen gesplitst; stammen, die in den regel niet meer dan eenige weinige duizenden zielen tollen, en slechts zelden eenige tienduizenden. En dan worden de iiiwoners op Afrika op 150 millioeii geschat!

iGevclg is natuurlijk oioli een onoverzienbare taaisplitsing; dr Schlimk spreekt terecht van versplintering. Wel heeft de taalwetenschapi verschillend© talen weten te oombineeren; maar daardoor worden zij toch niet één taal. Aan meerdere stammen kan" slechts één taal worden opgelegd door overmacht, zooals met het Engelsch, Fransch, Suaheli, Haussa en Afrikaansch geschied is. Dit is een oplossing, maar geen ideale. Imm.ers, deze opgelegde taal wordt toeh alleen door de „Gebildeten" gekend; en op deze wijze wordt zielfs de opbouw van een nationale kerk tegengehouden, daar de Inlanders het Evangelie moeten hooren in hun eigen taal, zal het waarlijk één met hen worden, en straks zelfstandig verwerkt.

iOok staan de Afrikaners op-een zeer laag cultureel peil; zij wonen voor het overgroote deel in moerassen, .of ontoegankelij'ke oerwouden; zij; zijn arm en'schuw. Daarbij worden ziji in hun zielfstandige ontwikkeling verhinderd door de overheersching van vreemde machten; 95 piCt. van den bodem is koloniaal bezit! En waar de moderne cultuur ingang heeft gevonden, wordt het hart niet meerder geschikt voor het ontvangen van het Evangelie; daar wordt de mensch door de „wereld" geheel in beslag genomen; hij heeft geen tijd, om over de dingen der eeuwigheid na te denken!

'Tech blijft dr Schlunk vasthouden aan het woord' uit Efeze 4:4—6, waar de apostel spreekt over het ééne lichaam en den éénen Geest. Bij God zijn alle dingen mogelijk.

Maar dit ontslaat toch de zending niet van den plicht, om de werkelijk'heid onder de oogen te zien, en alles te doen, wat in haar vermogen is, om tot eenheid te komen.

'En heeft nu de zending bewezen in haar werk sinds 1665, dat zij het doel, n.l. een nationalej' Afrikaansche kerk, heeft bevorderd?

Helaas, het lijkt er niet op!

Er werken in - Afrika ongeveer , 300 verschillende zendingsgenootschappen, die ook 300 verschillende kerken hebben gesticht! Alle mogelijke ricihtingen in Europa en Amerika zijn hier natuurlijik' vertegenwcordigd. En dan tieren de secten ook nog welig: in Zuid-Afrika alleen reeds worden zïj op 120 geschat!

'Kan het anders, of bijna alle kerken zijn klein en arm eii zwak?

tDe geestelijke rijpheid is verre. Levend temidden van het Heidendom staan zij ook nog onder den ban van de daemonenvrees. Een Christelijke sfeer is er nog niet geschapen. Christelijke traditie ontbreekt geheel. Slechts weinigen zijn in staat 'den Bijbel te lezen, indien deze tenminste in hun taal is overgezet, wat ook lang niet altijd het. geval is.

, 'Maar het woord van den apostel uit 'Et 4 blijft gelden. En cle zending zal er naar moeten staan, het in het zichtbare te verwezenlijken. Maar dan moet men met menige tot dusver gevolgde m.ethode breken. Er zal heel wat meer dan tot dusver rekening moeten worden gehouden met het Afrikaansche recht, met Afrikaansche zeden, met de xlfrikaansche psyche enz.

En voor welke moeilij'kheden komt men dan te staan ?

ür Schlunk onderscheidt ze in drie groepen.

Allereerst, heelt de zending het sociale jeven weten te handhaven, en het Christelijk stempel erop gedrukt ?

Ook bier moet het woord , , helaas" worden gebruikt. De bekeerde Inlanders zijn van hun families en .stamverband losgemaakt. Er is een nieuwe, kunstmatige eenheid geschapen, welke niet wortelt in het verleden en in het voilksgebeel. Heel de kerkinrichting is een totaal vreemd product, staande buiten het Afrikaansche leven.

'Daarvan kan de zraiding' geen verwijt gemaalld worden. De .omstandigheden hebben haar in die richting gedreven; hier en daar werden bekeerlingen gemaakt, zoodat van een saamhoorig stamverband tusschen hen geen spirake was. Oofc werd zij wel eens genoodzaakt het stamverband te verbreken, omdat de geest totaal bedorven was, en dus de leden ervan moesten worden laevrijd. En een beweging onder een volk naar het Clu'istendom heen, zoodat bet stamverband kon worden gehandhaafd, kwam ternauwernood voor.

Toch valt niet te ontkennen, dat meer met het Afrikaansche leven en volksverband had rekening kunnen worden gehouden. En zal er ooit van een Afrikaansche 'kerk sprake zijn, dan moet met de tot dusver gevolgde, zeer eenzijdige methode geheel worden gebroken.

Met voorloopigen voorbijgang van een tweede punt, dat dr Schlunk noemt, vestigen wij de aandacht op de derde zaak, die bij' een oiptoouw eener Afrikaansche kerk in het oog moet worden gevat, n.l. de religie.

pe godsdienst der A, 1: rikanen schijnt niet zoo ruw te zijn, als wel eens wordt aangenomen. Wel nemen magie en tooverij een groote plaats in hun gedachten wereld in, maar in het algemeen gaat het bij hen toch om natuurdienst, vereering der vaderen, geloof aan de onsterflijkheid, zoekbn van verlossing; zij kennen het gebed en het olfsr. En het zal der zending niet moeilijk vallen bij dezö gedachten zich aan te sluiten, om , poo tot de zuivere prediking te komen.

.Wat echter te denken geeft is, dat het der, zending niet gelukt is in de Inlandsche Christenen de verkeerde vooTstellingen te overwinnen en slechte bewegingen, welke met het ware geloof onvereenigbaar zijn, tot zwijgen te brengen. Er is dan ooik nog veel bijgeloof; voor de daemonen wordt nog gevreesd; men mijdt de rustplaats der döo'den; hun godsdienst draagt nog een wettisch karakter, of, zoo men zich opi genade verlaat, wordt de zedelijke ernst gemist. •

, T!it alles bewijst, dat het 'Christendom nog niet de vclksziel zelf heeft geraak't en gewonnen. .Tevens moet men zich herinneren, wat boven gezegd is van de vele genooitsohaplpen en kerlden, die in Afrika arbeiden. Van eenheid van belijdenis is dus 'in de verste verte geen sprake. En ho© zal er ooit een Afrikaansche 'k'erk kunnen komen, indien de eenheid der leer ontbreekt! Lutherschen, Gereformeerden, Anglicanen, Piresbyterianen, Meithodisten en In dependen ten, zij dragen alle steenen bij voor den bouw van de kerld, maar hoe kan daaruit een vast gebonw verrijzen?

'Ook in 'dit opizicht zal men moeten breik'en met de tot dusver gevolgde methode. De berken, die in de belijdenis elkander verwant zijn, moeten trachten tot samenwerking te Komen. Er zullen dan door heel Afrika heen G-ereformeerde, Luthersche enz. kerken komen. Dat wil dus zeggen: de scheiding, welke er in Europa is, zal oiok' in Afrikja moeten worden ingevoerd. En wellicht, dat "dan later door de Afrikaansche Christenen zelf, hieruit een zelfstandige Afrikaansche kerk wordt opgebouwd.

Doch dat veronderstelt dan een zelfstandige bewerking der theologie. De ééne Christelijke leer zou overeenkomstig de geestelijke krachten, door God in de Afrikaansche volken gelegd, moeten worden nagedacht en omgewerkt en uiteengezet. Zoo is dan de voorstelling, die men zich van den gang van zaken kan maken. Maar of het nu zoo ook gaan zal, wie k'an het zeggeni'? '

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen