Persstemmen.

Voorstel tot vereeniging van zes Amerikaansche Kerken.

Tegen het ©ind van de Synode der Chr. Geref. Kerk in Amerika werd behandeld een voorstel tot vereeniging van zes kerken. In „De Wiachter" lezen we:

Van de Commissie voor Vereeniging van Presbyteriaansche en Gereformeerde Kerken was een verzoek ingekomen bij onze Synode om medewerking onzer kerk tot organische vereeniging met de Presbyterian Church U. S. A. (North), de Presbyterian Church U.S. (South), de Reformed Church in America (Dutch Reformed), de Reformed Church in the

U. S. (German Reformed) en de United Presbyterian Church.

Nadat de commissie van praeadvies tot een afwijzend antwoord op dit verzoek had aangeraden werden de Professoren L. Berkhof en C. Bouma verzocht een omschreven antwoord met vermelding van redenen op te stellen. Het volgende ontwerp werd door de professoren ingediend en door de Synode aangenomen:

„Hoezeer we gelooven de eenheid van de Kerk van Jezus Christus, eene eenheid die, hoewel geestelijk in wezen, toch ook zooveel mogelijk tot zichtbare uitdrukking behoort te komen in de georganiseerde kerk; en

„Hoezeer we begeeren den geest van wederzijdsche verstandhouding en samenwerking tusschen de Calvinistische takken van het historisch Christendom aan te kweeken,

„Kunnen we toch geen deel nemen aan eenige beweging welker openlijk verklaarde bedoeling is, om eene organische vereeniging tusschen onze kerk en de vijf verwante kerken genoemd, tot stand te brengen.

„Redenen:

„1. De Christelijke Gereformeerde Kerk staat met beslistheid de Gereformeerde opvatting der Christelijke waarheid, als uitgedrukt in hare belijdenisschriften, voor en kan geen organische vereeniging in overweging nemen met kerkelijke lichamen waarin een wijdverspreide onverschilligheid omtrent de groote essentieele waarheden van het Gereformeerde geloof is, zooals we overtuigd zijn dat in minstens ééne der samenwerkende lichamen het geval is.

„2. In den strijd tusschen Modemisme en Orthodoxie, die er tegenwoordig algemeen in de historische Christelijke kerken woedt, staat de Christelijke Gereformeerde Kerk op het standpunt van de orthodoxie, Bijbelsche en bovennatuurlijke opvatting van het Christelijke geloof en kan ze geen organische vereeniging in overweging nemen met kerkelijke lichamen, waarin deze positie niet ondubbelzinnig wordt aanvaard en gehandhaafd. Het is eene zaak van algemeene bekendheid dat in ten minste één van de vijf voornoemde, samenwerkende kerken het Modernisme niet slechts kerkelijk wordt geduld, maar ook openlijk in pulpit en pers en in de theologische opleiding wordt gepropageerd.

„3. De Christelijke Gereformeerde Kerk handliaaft de tucht op hare leden, beide in zaken da leer en het Christelijk leven aangaande. Zij gelooft, dat zulk een tucht geëischt wordt door Gods Woord en dat ze onmisbaar is voor het welzijn der Kerk. Diep betreuren we het, hier het feit aan te merken, dat kerkelijke tucht, als wij die verstaan en als we gelooven, dat een kerk van Gereformeerde gezindheid die behoort te handhaven, in sommige van de samenwerkende kerken praktisch in onbruik js geraakt en we kunnen geen organische vereeniging met haar in ernstige overweging nemen.

„4. In zake lidmaatschap van geheime, met eede verbonden organisaties is de Christelijke Gereformeerde Kerk niet alleen van oordeel, dat zulk een lidmaatschap onbestaanbaar is meit het lidmaatschap der Kerk, maar handhaaft lOok metterdaad die positie, door van haar lidmaatschap te verwijderen degenen, die aan zulke organisaties verbonden zijn. Organische vereeniging met de vijf voornoemde samenwerkende kerken zou alleen maar aangegaan kunnen worden ten koste van dit perste vereischte van lidmaatschap der kerk.

„We heeten welkom alle pogingen, welke de banden van ware eenheid tusschen de kerken van het Christendom mogen versterken en speciaal tusschen die historische kerkengroepen welker confeBsioneele positie historisch geworteld is in de Calvinistische Reformatie, maax we kunnen jiiet medewerken aan eenige beweging voor organische vereeniging van Presbyteriaansche en Gereformeeird© lichamen om bovengenoemde redenen."

Ook in Amerika is het d© aangewezen weg, naar ons oordeel, om door een Nationalen Calvinistenbond de Gereformeerde elementen uit de verschillende berken te vereenigen.

Vereeniging van kerken, waarin nog Gereformeerden zijn, behoort ook daar tot de onmogelijkheden.

Vereeniging van personen, die van harte de Gereformeerde belijdenis zijn toegedaan, tot de mogelijkheden, f

Synode-Indruk.

In hetzelfde blad geeft Ds H. Keegstra, die de vorige maal voorzitter was en ook' op deze Synode tot de leidende persoonlijkheden behoort, den Volgenden indruk:

Nu de Synode van 1930 achter den rug ligt, wensoht ge dat ik mijn „oordeel over het geheel in 't algemeen en over fiommige belangrijke besluiten meer in 't bijzonder" zal geven? Dat is wel wat veel gevergd, broeder! 'k Zou dat wellicht beter kunnen doen, als ik zelf geen lid der Synode ware geweest; want nog altijd staan de beste stuurlui aan wal.

Natuurlijk als eerlang de Acta uitkomen, dan zuilen sommige besluiten wel nader in de bladen besproken worden, en dat is goed ook. De zakelijke mededeeling alleen in „The Banner" en „De Wachter", zooals die ook nu weer gegeven werd, is wel noodig en goed, maar nog niet genoeg. Een eenvoudig verhaal van het voornaamste wat er verhandeld werd, schijnt nog niet voldoende te zijn tot bewust naleven. Van eenige nadere bespreking der belangrijkste punten op kerkeraadsvergaderingen schijnt gewoonlijk ook niet veel te •komen. En wat de Synode besloot, behoort tooh publiek eigendom te worden. Het medeweten is een eerste vereischte tot 'het medeleven en aan het bewust meeleven van al ons volk is groote behoefte. Breedere 'bespreking in onze bladen van enkele hoofdpunten, is dus wel zeer gewenscht.

Maar daar zijn we eigenlijk nog niet aan toe zoo lang we de Acta nog niet in handen hebben. Met andere woorden, verwacht van mij niet, dat ik in dezen brief aan u reeds op bijzonderheden inga. — Aan een paar van de indrukken, die ik ontving, geef ik hier uitdrukking.

Of ik ook merkbaar onderscheid bespeur tusschen onze Synodale vergaderingen van nu en van vroegere jaren? O jawel! Heel wat verschil.

Waar zijn de deftige, lange baarden van een dertig jaren geleden? Helaas! De meeste ouden zijn weg. En de jongeren doen niet aan die antiquiteiten. Enkele haren op den bovenlip bij deze en die. Geen echte snorrebaarden, maar bristling borsteltjes. En toch van vinnigheden en spitse opmerkingen hadden we geen last. Daar is meer hoffelijkheid, more courtesy, dan vroeger.

En weg zijn de hooge hoeden en de lange, zwarte jassen benevens de stijve, witte boorden en de hagelwitte strikjes en de manchetten met gouden knoopen, en de aristocratie, en het onderscheid tusschen ouderlingen en bedienaren des Woords en professoren, althans wat het zichtbare aangaat.

En weg zijn ook de lange speeches (enkele uitzonderingen daargelaten) met verdeelingen en onderverdeelingen en de geanimeerde debatten, die soms uren lang werden voortgezet.

Maar de democratie heeft ook hare gevaren. Elk op zijn beurt naar de Synode is aangenaam. Gelijkheid en broederschap hebben een goeden klank in ons land. Maar op de keper beschouwd komen we in die hooggeroemde gelijkheid toch nog wel heel wat te kort. Al scheren en friseeren we ons al op dezelfde wijze en al kleeden we ons al gelijk, daarmede zijn we in kennis en bekwaamheid voor den moeilijken en verantwoordelijken aAeid nog lang niet op hetzelfde peU. De commissies van pra, e-advies krijgen meer beteekenis en in die commissie zijn het de enkelen, die zeer grooten invloed oefenen. Op die commissievergaderingen wordt hard gewerkt; lange en diepe rapporten van praeadvies worden geleverd. We hebben eerbied voor de bekwame rapporteurs. Maar de veelheid van arbeid en de volledigheid der rapporten tot in alle bijzonderheden en het gebrek aan tijd en voldoende voorbereiding van vele leden maken, dat niet alle beslissingen der Synode de vrucht zijn van algemeene, vaste en welbewuste overtuiging. Al te veel moet er soms ja of neen gestemd worden, niet op eigen inzicht als vrucht van eigen denken, maar op 't vertrouwen in de zuiverheid van wat die commissies der vergadering hebben voor-

Ons Synode houden wordt zwaar werk. Daar is zoo veel, de zaken die voorkomen zijn zoo belangrijk en soms ingewikkeld, niet alle leden hebben vooraf alles voldoende bestudeerd, velen worden de laatste week moe en verlangen naar huis, juist in de week dat de gewichtigste stukken ter tafel komen. Mij schijnt het toe, dat er op de eene of andere wijze wel verandering dient te komen. Als er door afvaardiging van een kleiner getal vermindering van onkosten kon worden verkregen, dan ware eene Synode elk jaar misschien wel eens overweging waard.

Denkt gij', jeugdige broeder, daar ook eens over na. Ik raakte da< !; r zoo even aan de naleving in de ketrken van wat er door 4e Synode besloten ward. Ook een puijt van zeer groot belang, waarop mijns inziens meer algemeen de .aandacht dimt t© worden gevestigd. Wat er met betrekking: tot school en zanding en kerkhulp en emeriti kas en zoo meer besloten wordt, vindt gewoonlijk wel uitvoering. Daar zorgen ï)oards en Curatorium immers wel voor. Maar of er altijd even zorgvuldig op naleving: wordt toegezien van wat meer direct voor het leven in de gemeenten werd vastgesteld, is eene vraag, waarop wel «ens meer gelet mocht worden. Hier komen we voor de practische moeilijkheid te staan van het meer of minder meeleven en willen meeleivein. Er zijn gemeenten onder leiding van 'kerkeraden, die zich ijverig op de hoogte stellen van wat er door eene Synode beslist weid en die aanstonds met het werk dar uitvoering beginnen. Anderen daarentegen gaan stilletjes hun ouden gang en storen zich nauwelijks aan wat de Acta aan wijzigingen ^n nieuwe bepalingen moga inhouden. Dat daardoor de eenheid in onze kerkengroep schade lijdt en het krachtig samen werken zeer bemoeilijkt wordt, is gemakkelijk te begrijpen. Conservatisme leidt zoo licht tot independentisme len jndependentisme veroorzaakt verwarring en verzwakking" yafl. Ijef geheel.

Ook ons komt het yogr, dat afvaardiging naar toerbeurt niet te verdedigen is.

Naar een Synode moeten de bekwaamste mannen worden gezonden.

Die vindt men niet zelden onder hen, die ook TOrige keeren tot gedelegeerden werden gekozen.

Bn niet minder zijn we het ermee eens, dat gewichtige stekken niet onvoldoende voorbereid en met spoed on}, tffcli maar huis toe te gaan mogen worden behandeld, , .

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen