Christus leeft Gode.

Het leven van Christus in de verhooging des hemels blijft een voortdurende offerande, één bestendige overgave en toewijding van heel Zijn zijn •en al Zijn werk aan den Vader.

Want wat Hij leeft, dat leeft Hij Gode.

Dit doelt niet alleen op het eeren van den Vader.

Maar op het zich gewillig dienstbaar stellen aan de triumf der heilige zaak Gods.

Totdat de volkomen overwinning over zonde, wereld en Satan behaald zal zijn. En Christus zichzelf met alle dingen den Vader onderwerpen zal.

Maar ook dan nog gaat het Gode-leven onafgebroken vooii.

Tot in eeuwigheid. Niet intermitteerend, maar permanent.

Christus sterft nooit meer. De dood heerscht niet meer over Hem.

Wat Hij gestorven is, dat is Hij der zonde eenmaal gestorven.

Maar wat Hij leeft, dat leeft Hij Gode.

Het sterven, het breken van de macht des doods was dus voor eenmaal.

Het leven, het gloriëeren over de macht des doods blijft eeuwig.

Nooit kan in het verheerlijkte leven van den verhoogden Christus één enkele macht des doods binnensluipen.

Het is enkel maar leven.

En dat rijke leven is Gode alleen dienstbaar.

„Hij heeft, o God, van U begeerd, . het onvergank'lijk leven, Gij hebt het Hem gegeven. Zioo leeft die Vorst altoos, Zoo leeft Hij eindeloos."

En nu mogen we gelooven: dat eindeloos Godeleven van dien Levensvorst wordt ook openbaar in het hart en leven Zijner kinderen, die nog staan in de gelederen der strijdende Kerk.

Want de Verhoogde Heiland leeft maar niet alleen in den hemel voor God. Ook op aarde. Heeft de Vader Hem niet als roeping gegeven het vergaderen en regeeren Zijner Kerk, haar bescherming en bewaring? Daartoe heeft Hij alle dingen aan Zijn voeten onderworpen en Hem zóó — met al die dingen aan Zijn voeten — der Gemeente gegeven tot een Hoofd. En is niet het bestel en bestier over die Kerk, het voorzien in al haar zorgen en nooden Zijn hemelsche Levenstaak? Juist in het leven Zijner Kerk op aarde toont Christus dat Hij Gode leeft.

Als dat leven van Jezus nu ook in ons sterfelijk lichaam openbaar mag worden, dan zal het ook daar dringen tot het Gode-leven.

Wij liggen allen van nature onder de macht des doods, onder den ban der zonde. V/ij zijn kinderen des toorns. Als we buiten Christus staan, leven we niet, kennen ook het geheim des 'levens niet, maar liggen in den dood. We leven dan niet Gode, er leeft zelfs niets in ons Gode; alles is voor den vorst der duisternis, voor zonde en wereld.

Alleen het leven van Christus kan die zondemacht in ons breken, en ons uit den dood overbrengen in het leven, ' het waarachtige, volle leven.

brengen in het leven, ' het waarachtige, volle leven. Zulk leven kan niet anders dan gericht zijn op Gods glorie, op de eer van Zijn naam, op de komst van Zijn rijk, op de overwinning van Zijn genade en liefde.

Van Christus geldt: wat Hij leeft, dat leeft Hij Gode.

Maar van allen die door genade meeleven in Zijn leven geldt dezelfde wet.

„Alzoo ook gijlieden, houdt het daarvoor, dat gij wel der zonde dood zijt, maar Gode levende zijt in Christus Jezus, onzen Heere."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen