UIT DE SCHRIFT

Kruis en oorlog.

Europa beleeft een nieuwen oorlog, en ook Nederland ondervindt den terugslag daarvan. Nu staat de kerk daar niet buiten; en iedelr Christen heeft nu de roeping, om ook deze dingen in het geloof te zien en te aanvaarden.

Het is wel heel moeilijk, om nu het geloof vast te houden. We zullen het slechts kunnen, wanneer we het verband zien tusschen wereldhistorie en heilsgeschiedenis. Als we de plaats "niet weten van deze onze geschiedenis in bet geheel van Gods één e verlossingsigescMedenis, komen we er niet meer uit. Alleen wie zich door openbaring van boven heeft laten leeren aangaande het verband tusschen de vijandelijkheden, zooals die nu in de wereld te constateeren zijn, èn de eene groote vijandschap, die God in het ijaradijs stelde, en vandaag handhaaft en verdiept, — alleen hij is sterk, ook in dezen tijd.

Johannes heeft op Patmos ook gezien den ruiter op het witte paard. Hij heeft zelfs tweemaal een dergelijke verschijning zien uitrijden. De eene maal is het zonder tegenspreken de G h r i s t u s, die in Zijn hemelsche glorie uittrekt, en den heiligen oorlog voert. (Openb. 19:11 v. v.) Maar we meenen, da.t hier in Openb. 6 een ander is bedoeld. Velen willen ook hier gesproken zien van Christus, die in het Evangelie zegevierend over de aa: de trekt. Doch anderen zijn van oordeel, dat het verband het noodzakelijk maakt, niet te denken aan een macht van zegen en genade, maar aan een „ruiter", die evenals de drie andere vernieling en ellende brengt. O.i. terecht.

Want wit is niet slechts de Ideur van hemelsche verschijningen, die omschenen worden door de glans van een andere wereld; ook störvelingen van de aarde tooien zich graag met het witte gewaad. De man van aanzien, die wil pronken met zijn stand, kiest ook bij voorkeur het witte kleed. Zoo is wit niet alleen de kleur van hemelschen luister, doch evenzeer de aanduiding van krachten van beneden, van trots en aanmatiging. 1)

Zoo komt dan ook deze eerste ruiter aanstormen: trotsch zit hij te paard. En hij heeft er reden toe, want hem is een kroon gegeven. Alles is in stijl: het dier, dat alleen machtigen berijden; en de diadeem, dien slechts de grooten der aarde dragen. Waar hij komt, daar buigen de menschen voor hem, en daar vluchten de lege'rs voor hem. Hij stapelt macht op macht, en kan daarbij nooit . komen tot de rust. De eene overwinning doet hem al weer hunkeren naar een andere; en opnieuw gaat hij uit, „opdat hij overwon".

Hij trekt niet uit tot den heiligen oorlog, maar tot den profanen ooriog in de meest letterlijke beteekenis van het woord. Deze oo'rlog is even eigenlijk te verstaan, als revolutie, honger en pest in de volgende zegelen. Johannes teekent ons hier dns het oordeel van machtswellust; de nooit gestilde honger van het imperialisme; den geesel van agTcssie, die van expansie tot expansie gaat.

En in deze trieste werkelijkheid brengt hij ons nu. het Evangelie van Jezus Christus. Want het verband tusschen kruis en oorlog is hem geopenbaard.

Deze ruiter ook verschijnt pas, als het c o m- m a n d o hem gegeven is; en hij draagt een kroon, die hem is verleend. Maar daa!rmee is deze verdervende macht opeens geplaatst op rechtsniveau. En dit is toch waarlijk evangelie, dat ook het onrechtvaardig geweld geen o ogenblik het strakke raam van Gods recht verbreekt. Deze ruiter lirijgt niet slechts de beschikking over de noodige kracht om te vernielen; maar hem wordt „macht", bevoegdheid verleend. Achter het onrecht der menschen blijft altijd staan het mandaat van God: Hij heeft volmacht verleend tot het gericht.

En wij, die dit lezen, mogen getroost zijn; de wereld komt nooit van haar reclitsbasis af. Als het ons angsüg maakt, dat de wereld op haar fundamenten wankelt, omdat ze het reclit vergeet, het evangelie kan ons nimmer genomen worden: daar is oorlog; en achter den oorlog het mandaat, de volmacht Gods.

Ik moet, geloof ik, zeggen; gelukkig, dat er oorlog is. Het vergeten recht handhaaft zich toch!

Daar is een tweede vertroostend element: geen ruiter verschijnt, voordat het desbetreffende bevel is doorgegeven door „een uit de vier dieren". En die „dieren" of „levende wezens" zijn blijkbaar engelen; maar dan engelen, die blijkens de beschrijving van Johannes de trekken der cherubs met die der serafs verecnigen. En dus is uit het feit. dat ook de ruiter op het witte paard geroepen wordt door één der ^der „dieren", reeds af te leiden, wat het resultaat van deze ellende zal zijn; en wat de bedoeling met dezen geesel is. De c h e rubs dragen den troon Gods; en de serafs verkondigen Zijn heiligheid, en staan bij het altaar der verzoening. Als één van deze cherubs-serats dus de agressie ontketent, is die vloek ingeschakeld in het geheel van factoren, die he t K o n i n k r ij k der hemelen nabij doen komen. En God wil ook hierin erkend zijn als de „Heilige Israels", geprezen door allen, wier lippen zijn aangeraakt met een kool van liet altaar.

De volmacht Gods is veel; de engelen Gods, dat is meer. Maar het Lam Gods, dat is het meest. Welnu; Johaimes zegt ons, dat de oorlog slechts komen kon, nadat het Lam een zegel geopend had. Ge weet wel van het gesloten boek, dat Johannes gezien had in Gods hand. Niemand was waardig de zegelen te verbreken, en zoo het testament van Gods raad ten uitvoer te leggen. Tot het Lam verschijnt.

Het is wel heel opmerlcelijk, dat Jezus bij het openen der zegelen, bij het ontketenen dus ook van den oorlog, optreedt in Zijn kwaliteit van Lam, staande als geslacht. Als Christus dus dit vreeselijke komen doet, dan vervult Hij den Raad Gods tol onze verlossing; en dan doet Hij dat als het Lam, dat de zonde der were 1 dl draagt. Dan is dus ook dit de weg, waarin Hij Zijn verlossingswerk ten einde brengt, en aan Zijn lo-uis het volle effect geeft.

Hoe dat in détails gaat, dat weten we niet.

Maar dit eene is ons ook genoieg. Wij gelooven de Schrift, die zegt, dat de zegels alleen verbt-oken worden door het Lam; dat achter oorlog en oorlogsleed staat het kruis, dat zich niet negeeren laat. Dit alles kon slechts komen vaur weg e de openbaring der liefde Gods in Jezus Christus. Geen oorlog ondanks die liefde, maar (door die liefde. Dit alles is pas mogelijk geworden door het kruis.

Ik geloof, dat ik zoo wel weer verder kan.

De krant spreekt van oorlog en oorlogsgerucht. Maar de bijbel zegt: dat komt alles van het Lam. Het recht Gods heeft zijn loop; en het Koninkrijk komt toch met haast; en het testament Gods wordt vervuld. Ook de oorlog is instrument in Gods geschiedenis; en Gods geschiedenis, dat is altijd onze verlossingsgeschiedenis.

Het kruis wordt niet verijdeld. Integendeel. Juist do oorlog „bewijst", dat Christus Zijn kruis tot overwinning brengt.

1) Kittel, Th. Wtb. IV, 250, 45 ff.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen