GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De S van sleutel

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De S van sleutel

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Een vriend van ons luisterde dezer dagen naar een Donderdagavond-familie-competitie van de N.C.R.V. De lezer weet wat voor een competitie dat is. Een competitie in kennis. Twee gezinnen, die op vragen van de competitieleiding antwoorden moeten op hun gestelde vragen. Voor elk goed antwoord een punt. En wie van de competent geachte competitoren de meeste punten heeft, die gaat strijken met den prijs.

De uitzending van zulk een familie-competitie door de N.C.R.V. bedoelt natuurlijk heel wat anders te wezen dan bijvoorbeeld die van den „Bonten-Dinsdagavond-trein" van de A.V.R.O. of die van „Negen-heitde-klok" van de K.R.O. Want ze wordt verzorgd door de Nederlandsche Christel ij ke Radio Vereeniging. En ge kunt dat ook merken. Niet zoo zeer aan de antwoorden van de voor de competitie competent geachte competeerende families als wel aan de vragen, die door de competitieleiding worden gesteld. Dat zijn vaak vragen waarmee rnen de neutrale „luistervinken" van de A.V.R.O. of de „beminde geloovigen" van de K.R.O.-negen-heit-de-klok niet zoo aan boord zou komen. Om van Oome Keesje maar te zwijgen. Want Oome Keesje van de V.A.R.A. is, wie daar ook in de laatste jaren mogen zijn ingebroken, nog heelemaal niet door-ge-bro-ken. Maar dat nu daargelaten — onze vriend zat enkele weken geleden voor het toestel. En zat in zijn eentje mee te doen. Onopgemerkt voor het publiek natuurlijk. Zoo maar heelemaal alleen op z'n eentje. Voor spek en boonen zoogezegd. Dat doet hij in de N.C.R.V. toch al een poosje. Maar als er een vraag werd gesteld voor de microfoon gaf hij zoo in zijn eenzaamheid een antwoord voor zichzelf.

De radiomijnheer vroeg een zelfstandig naamwoord, dat met een S. begint, verband houdend met het kerkelijk leven of met kerkgeschiedenis. Maar het mocht géén persoonsnaam zijn.

Die laatste beperking vond mijn vriend jammer. Want was die er niet geweest, dan had hij Schilder willen zeggen. Of Schortinghuis. Of Smijtegelt. Maar dat mocht niet. Wel een plaatsnaam dus. Soest dacht hij. Maar Soest kwam óók niet. Hetgeen te begrijpen is. Want het is in en om Soest al weer stil geworden. Er wordt in Soest niet meer gehoest. Het is in Soest gegaan als in de sprookjes van moeder'de-gans. Daar kwamen snuiters met een lange snuit, die bliezen het heele vertelseltje uit. Soest? sssssst! Schilder, Schortinghuis, Smijtegelt, dat mocht dus niet. Soest kwam niet. Snel vloog onzen vriend toen door het hoofd: Sanhedrin, schorsing, samenspreking, Synodoeratie

„Synode" luidspreker. kwam er een heerenstem door den

De mijnheer van de radio zei, dat het goed was. , , Schroom" zei een dame.

De mijnheer van de radio: , , Hè, wat? Schroom? " Hij kon dat klaarblijkelijk moeilijk in verband brengen met het vorige antv/oord. Maar de mevrouw zei: „Ja, ziet u, ik bedoel schroom; schroom om tot kerkelijk leven te komen". Toen zei de mijnheer van de radio: „O, ja, juist". En tot een collega van de radio: „Kan dat? " Antwoord van den collega: „Ja, ik vind van wel, dat moesten we maar goedkeuren". „Nu dan, goed Mevrouwtje, schroom is goedgekeurd".

Toen moest er weer een heer antwoord geven. Maar die mijnheer zei: , , Ik pas".

En onze vriend dacht: „Ken-'m". Die mijnheer verstaat zich beter op het kaartspel dan op de S. van kerkelijk leven of kerkgeschiedenis.

Tenslotte was er nog een mevrouw aan de beurt. „Ik heb: Schaamte", klonk het via den aether. „Wel zoo, Mevrouwtje, " zei de radiomijnheer „waarom nu? " Waarop de Mevrouw zei: „Wel, Schaamte, dat kan toch? Om je zonden bijvoorbeeld? " „Neen", zei de radioman — „dat hoort toch niet bij kerkelijk leven, wel"? „Ja, " zei een ander, „maar het ligt in één vlak met schroom". „Neen hoor, afgekeurd ".

Toen heeft onze vriend den knop maar omgedraaid. En is aan het mediteeren gegaan over deze competitie in kennis. En dacht zoo over den S. van sleutel. Sleutel der kennis. Die was weggenomen

En hij hoorde dien eenen Mijnheer nóg zeggen: „Ik pas ".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 10 februari 1951

De Reformatie | 8 Pagina's

De S van sleutel

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 10 februari 1951

De Reformatie | 8 Pagina's