Gemengd Nieuws.

De arbeidersbevolking van het platteland heeft steeds meer neiging naar de groote steden te verhuizen. Hierover klaagt men niet alleen in Europa, maar zelfs in Afrika. De negerstammen spatten uiteen; de goud-en diamantvelden trekken steeds meer de gekleurde bevolking naar de steden, vooral geniet daarbij Johannesburg de voorkeur. De zending krijgt door die veranderde toestanden heel wat te doen. Vele stemmen laten zich hooren die er op aandringen, dat de zending zich voornamelijk zal toeleggen op het bearbeiden van de negers in de steden. En inderdaad hebben de duizenden die uit de meest onderscheiden stammen en uit verschillend zendingsgebied bijv. naar Johannesburg stroomen, stelselmatige bearbeiding noodig. De Duitsche zending heeft dezer dagen besloten den Christenen uit de negers, welke hun vaderland verlaten, een soort van kerkelijke pas mede te geven, welke zij aan den missiosair te Johannesburg moeten toonen. Voor den gewicbtigen arbeid in de goudmijnen aan den Witwatersracd zijn eenige helpers aangesteld en vier of vijf predikplaatsen. Uit den arbeid van de uitwendige zending, wordt nu die van de inwendige zending geboren. Men hoopt in Christelijke kringen, dat uit dien arbeid eene negerkerk geboren worden zal.

Een poging tot doodenopwekking mislukt. Al is het reeds een drie maanden geleden voorgevallen, toch willen wij mededeelen hetgeen te Kattowitz in Duitschland plaats greep. Het eenige dochtertje der familie K., welke ijverig mede doet aan de z.g. Pinksterbeweging, leed aan een ernstige keelontsteking. Er werd geen geneesheer ontboden, ook niet toen de doodstrijd, die 36 uur duurde, aanving. Den laatsten nacht bad en zong men zonder ophouden. Ook het zieke kind moest op bevel van den Pinkstergeest meezingen en toen het dit niet meer kon, in de handen klappen. Het kind stierf. Eenige vrienden die dit vernamen, betuigden hunne deelneming in het geleden verlies. Doch hoe verbaasd waren zij over hetgeen de drie dagen waarin het kind boven aarde stond, gebeurde. lederen dag werden er rondom de lijkbaar samenkomsten gehouden; zelfs den geheelen nacht door werd er met opgewonden gelaatsuitdrukking gezongen, en aan het Hallelujah roepen kwam geen einde.

Op Dinsdag 28 Maart te twee ure, was de dienst in het sterfhuis aangekondigd. Een gemengd publiek kwam daar samen. Ook de predikant der Evangelische Kerk was genoodigd. Maar eer deze den dienst opende, vroeg Mevrouw K. hem, nog een oogenblik te wachten, daar zij eerst met hare vrienden tot God wilde bidden. Toen stelden deze zich, de vrouwen bijna allen in witte kleeding, rondom de doodsbaar en reikten elkander de hand. De ïpinkster-vergaderinga met zingen, spreken in tongen, profeteeren enz. begon. Dit duurde een uur en drie kwartier, de predikant die nog geen woord had kunnen zeggen, ging toen heen. De opwinding en geestvervoering werd steeds grooter. Op straat werden de wonderlijkste dingen gezegd; nieuwsgierigen kwamen binneoloopen, om getuigen te zijn van het eigenaardige scbouwspel. Het Hallelujah roepen, het zingen, het spreken in tongen duurde tot zes uur.

Toen kwam de openbaring van den Pinkstergeest: «mijne kinderen moeten volharden tot het buis rein is.a Vervolgens werd er nog een geheime boodschap gebracht, waaruit de heer K. aanleiding nam ^te zeggen, dat allen die niet in Christus gelooiden, het huis moesten verlaten, terwijl ook zij die niet in het wonder van de opwekking van het kind geloofden, in een bijvertrek behoorden te gaan. De deuren werden nu gesloten en tos hen die nog wachtten, werd gezegd, dat ze maar heen zouden gaan, daar het den ganschen nacht nog wel duren kon eer de overwinning behaald was.

Doch ook den volgenden dag gebeurde er niets. De predikanten Regehly en Genschen uit MüUheim, beiden sprekers in tongen, van wie men geloofde dat zij den doop des geestes in overvloedige mate hadden ontvangen, waren per telegraaf ontboden. Doch alles zonder gevolg. Het kind was en bleef dood.

Op dien dag had, waarschijnlijk door bemoeiing der politie, de begrafenis plaats, in tegenwoordigheid van een kleine schare aanhangers der Pinksterbeweging en een nieuwsgierige menigte, die zich niet onthield van schimpende uitlatingen.

De familie K. is door de ervaring die zij opdeed nog niet aan het wankelen gebracht in baar vertrouwen in de Pinksterbeweging. De dooden zouden in deze beweging ten leven worden gebracht; hier en daar was dit reeds geschied. De zaak was nog slechts in het begin, ze zou spoedig doorbreken.

Een ooggetuige van de samenkomst bij den heer K. schreef: »Ik had vóór het begin van den dienst in een hoek van het doodenvertrek plaats genomen ; van daaruit kon ik alles goed zien. Zij hadden elkander de hand gegeven en kwamen hoe langer hoe meer in vervoering. Al duidelijker zag men hoe de vreemde geest de menschen in zijn macht kreeg, tot ze op den grond lagen, willoos in zijn hand. Menigeen kwam zóó onder den invloed, dat ze meenden te zien hoe de wangen van het kind reeds werden gekleurd, de lippen zich bewogen, de wenkbrauwen zich saamtrokken... Ik heb 's avonds een ernstig woord tot de vrienden gesproken om hen te dringen zich los te maken van alles wat met deze dweeperij en leugengeest samenhangt.

Er is wel reden om acht te geven op het woord van den Christus: En vele valsche profeten zullen opstaan en zullen er velen verleiden.» Matth. 24:11.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen