Schuld en straf - pagina 102

96 55) Le Crime. Causes et reniedes. 56) T. a. p., bl. 204. 57,) Z., dl. XIV, bl. 456. 58) T . a . p . , dl. I, bl. 321. 59) Actes, bl. 320. 60) T. a. p., bl. 322. H e t verslag is in het Fransch gesteld. Benedikt sprak echter hoofdzakelijk Italiaansch. — De exclusivistische toon wordt van positivistische zijde meer vernomen. Maurice Deslandres wijst in zijn opstel: La crise de la science politique in de Revue du droit public et de la science politique, 1^^ jaarg., n". 2 (Maart—April 1900), bl. 246 en volgg., er op, hoe de sociologen hen, die weigerachtig zijn de staatswetenschap als deel der sociologie op te vatten, kortweg buiten het wetenschappelijk erf plaatsen. »Quiconque ne pratique pas la pure methode sociologique et se permet de douter de ses mérites n'appartient pas è, la science." (bl. 252) 61) Actes, bl. 169. 62) Benedikt had in 1879 in het licht gegeven Anatomische Studten an Verbrechergehirnen. Op grond van 22 onderzoekingen had hij gesteld, dat het voorhoofd bij den misdadiger eene afwijking vertoonde, dat hij noemde het Typus der konfluierenden Furchen. Deze bewering is bestreden door Meynert, Riidinger, Binswanger, Flesch, Bardeleben, Giacomini, Tenchini, Hanot, Ferrier e. a.. Ook schijnt Benedikt zelf zijne meening gewijzigd te hebben. Zie Z., dl. IX, bl. 462. 63) Zie over de schedels de aanteekening van Mr. Patijn, t. a. p., bl. 341 noot. 1. 6*) Dégénérescence et criminalité, bl. 80. Een tweede druk is van 1895. 65) L'anthropologie bl. 180.

criminelle et la responsabilité médico-légale (1891),

66) Zie Gretener, Die Zurechnungsfdhigkett als Frage der Gesetzgebung (1899;, bl. 47. 6') Le crane des crimtnels, bl. 461. 68) T. a. p., bl. 463. 69) Die Lehre Lombroso's und ihre anatomischen Grundlagen im Lichte moderner Forschung {Sonderabdruck aus dem stBiologischen Ce?itralblatt") (1896), bl. 309. ™) Volgens Gretener, t. a. p., bl. 48, komt Kirn tot deze conclusiën: »1. Das Verbrecherthum beruht nicht auf Atavismus; 2. Ein charakteristischer Verbrechertypus existirt nicht; 3. Wir können auch nicht von einem geborenen Verbrecher reden; 4. Das Verbrecherthum als solches ist nicht vererbbar; 5. Der habituelle psychische Zustand des Verbrechers entspricht durchaus nicht dem Krankheitsbilde der MoralInsanity; 6. Degenerationszeichen haben nur, wenn mehrfach vorhanden, eine gewisse Bedeutung, sie beweisen aber auch dann nicht

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen