Evolutie of revelatie - pagina 66

64 48) "Wellliausen leidt den naam Jahve af van een stam. die betoekent „hauchen", dus dogene, die waait; Lagarde, Stade en Robertson Smith van den Hiplül van den stam nin vallen, dus de nederveller; zio het artikel over den Jahvenaam van KITTEL in P. R. E ^ t. VIII, p. 529 en v.v. 49)

WELLHAUSEN, 1. c. p, 34.

50) Ibidem p. 108. 51) Wanneer Prof. GTIESEBEECHT I.e. p. 5 het zeer euvel duidt aan Jeremias dat deze het zoo voorstelde, alsof volgens de school van "Wellhausen „Jahve sich aus eineni halbwilden Wüsten- und Gewittergott allmahlich durch den Einfluss des kanaanitischen Baal, dem er in Palastina amalgamirt worden sei, herauf gearbeitet habe zu einem Gott des Rechts und des Ethos", omdat „in dieser drastischen Form diese Theorie nur von einigen Wenigen vertreten wird", dan geldt dit hoogstens voor den drastischen vorm, maar de'essentie vindt men bij Wellhausen wel degelijk. „In dem Maasse, zegt Wellhausen, wie Israel mit dem eroberten Lande verwuchs, verwuchsen auch die Gottheiten. Es entstand dadurch eine gewisse Tlieocrasie, eine Mischung zwisclien Baal und Jahve, die noch in der Zeit des Propheten Hosea nicht überwunden war" (I.e. p. 52). De verschillende feesten „sind als Erntefeste von den Kanaaniten übernommen" (p. 99). Van deze Jahvefeesten wordt gezegd: „Es fehlte nicht an Excessen; mannliche rmd weibliclie Hierodulen waren auch bei den israëlitisehen Heiligthümern zu ünden" (p. 100), En wederom p. 105: „Der grosse Gottesdienst —altoos van Jahve—war, wie wir gesehon haben, kanaanitischen Ursprungs, die Observanzen des kleines Cultus wurzelten in vorschiedenen Schichten alteren Heidentums". Oorspronkelijk was Jahve, volgons Wellhausen, evenals Moloch en Kamos een afgod: „Die israolitischo Religion hat sich aus dem Heidentum erst allmalillch emporgearbeitet; das eben ist dor Inhalt Hirer GeschicMe. Sie hat nicht mit einem absolut nouen Anfange begonnen. Doch hat sie bei einem Punkte angesetzt, an den eine fruchtbare Entwickelung- sich anknüpfen konnte". Deze ontwikkeling, „die Moralisirung" van Jahve duurde echter een heelen tijd: „Jahve ging zwar nicht sofort auf in zielbewusstem Wollen; ein dunkles unheimliches Grundelement seiner Natürlichkeit blieb zurück" (p. 36). De theorie is dus waarlijk door Jeremias niet onjuist weergegeven en de drastische vorm ontbreekt bij Wellhausen's aanhangers evenmin. Men hoore, hoe TIELE I.e. p. 91 Jahve zich ontwikkelen laat: „Ongetwijfeld was deze god (se. Jahve) de geweldige en strenge god des donders, wiens karakter beantwoordde aan de natuur, die hen omringde en het leven^ dat zij (de Israëlieten) leidden". Toen de Israëlieten Kanaan waren binnengetrokken, vereerden zij „Jahve, hun volksgod naast den kanaanitischen landsgod met

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen