Evolutie of revelatie - pagina 115

113 waarvan de een hoornen draagt, het gewone teeken der godlieid. I.e. p. 26: „Die eine Gestalt ist fraglos ein Grott".

LEHMANN

158) Daar bij de meeste oude volkeren min of meer „sagenhafte" verhalen omtrent een „zondeval" voorkomen en de slang meestal als een verdervende macht optreedt, zou het niet vreemd zijn, wanneer ook in Babel zulke sagen gevonden werden. Toch is al datgene waarop men zich tot dusverre beroepen heeft, van weinig beteekenis. Wanneer DELITZSOH, I.e. p. 69 en 70 w^jst op den naam, die een kanaal bij Babel draagt: „de slangengod, die de woning des levens verstoorde," (II Eawlinson 51, 44a!), of op een verhaal, door HAUPT gepubliceerd i'n zijn Akkadischen und sumerischen Keilschrifttexten, ip- 119, waarin sprake is van een maagd, die „Kussen und Beischlaf erlernte," daarom „die Mutter der Sünde" heet en den toorn der goden op zich laadde, dan zegt dit alles voor de vergelijking met Genesis 8 al even weinig als de pogingen van Hommel, Jastrow, Stade e. a. om in het Gilgamosepos, bepaald in het feit, dat Eabani door de hoer ükhat verleid wordt, een parallel te vinden voor den zondeval. Het kenmerkende van het bijbelsch verhaal, dat de slang de vrouw verleidt en dat de vrouw niet door geslachtsgemeenschap, maar door den man van de verboden vrucht te eten te geven, hem ten val brengt, ontbreekt in deze mythen geheel. Van meer belang is de Adapa-mythus, vooral omdat deze op een kleitafeitje te Tell-el-amarna is gevonden en dit feit een hoofdrol speelt bij de hypothese, dat deze mythen reeds vóór 1500 van Babel uit In Palestina en Egypte bekend moeten geweest zijn en langs dien weg in Israel's literatuur zijn opgenomen. Den tekst van dit verhaal vindt men K. T. VI. 1. p. 92—101; de koite inhoud is deze, dat Adapa, de zoon van Ea (den zeegod), van dezen „wijsheid" kreeg, maar niet het „eeuwige leven". Bij een tocht op zee lijdt Adaga door een storm schipbreuk en uit wraak hierover breekt hjj den zuidenwind de vleugels. Anu, de god des hemels, hierover vertoornd, daagt Adapa voor zijn rechterstoel. Ea, die voor Adapa bezorgd is, waarschuwt hem, niets te eten of te drinken van hetgeen in den hemel hem voorgezet wordt. „Wanneer gij voor Anu treedt, zal men u spijze des doods voorzetten, — eet ze nietl Water des doods zal men u geven— drink hel niet!" Metterdaad beveelt Anu brood en water voor Adapa te halen, maar dit brood en water zijn niet doodelijk, maar juist leven brengend; als Adapa weigert, volgens Ea's raad, om beide te gebruiken, verbeurt hü het eeuwige leven. „Spijze des levens", zoo sprak Anu „haalt voor hem, dat'hij ze ete." Toen haalde men voor hem spijze des levens, maar hy at ze niet. Toen zag Anu hem verwonderd aan: „O, Adapa, waarom hebt gij niet gegeten, niet gedronken ? Zoo zult gy ook niet leven!" Daarop beval hij: „Neemt hem, brengt hem naar de aarde terug." ZiMMEEN, K.A.T.' p. 523 meent, dat „wahrscheinlich" het verhaal van den zondeval „wenigstens teilweise" aan dezen Adapamythus te danken is en hidien dit juist is, 8

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen