Evolutie of revelatie - pagina 56

54 p. 13; het heilige drietal aan Babel ontleend, p. 14; evenzoo de schepping van den mensch uit stof, p. 14; doodenopwekkingen in overdrachtelijken zin en genezingen door speeksel komen ook in Babel voor, p. 15; de openbaringen der goden geschieden ook hier door droomen, p. 16, en de anthropomorphismen van den Bijbel zijn geheel „babylonisch" p. 16. Na op deze parallellen gewezen te hebben bestrijdt Delitzsch dan pag. 16—17, het geloof aan de Openbaring; hij wijst op het „minnelied" Ps. 45; op Jes. 63:1—67 een „echt beduinisches Schlacht- und Triumphlied" p. 43—44; op de blasphemiën in het boek Job, p, 17; op de verschillende redacties van de tien geboden, 17—19; op het feit, dat ook Hammurabi, evenals Mozes, zijn wetgeving aan goddelijke inspiratie toeschrijft, p. 21; dat Mozes' wetgeving nog de bloedwraak goed keurt, die Hammurabi verbood, p. 23, 24, en zich in allerlei kleinigheden verloopt, p- 24—25; dat de zedelijke geboden van den Decaloog evengoed aan Babel bekend waren, p. 25; dat Israel trots zijn spiritualisme God toch in een lichamelijke gestalte dacht, p. 28—29; dat het ethisch monotheïsme van Israel niet hoog stond, omdat God de uitdelging der Kanaanieten beval, p. 29,30; dat de vrouw bij Israel veel minder werd geacht dan in Babel, p. 31, en dat bij Babel geen obscene afbeeldingen zijn gevonden, terwijl in het Oude Testament vele onzedelijke verhalen voorkomen, p. 33. Ten slotte richt Delitzsch zich vooral tegen het particularisme van Israel's religie, p. 33 en vv. 20) De derde voordracht, die Delitzsch in het uitzicht stelde, bleef dusverre achterwege. Zijn jongste lezing lm Lande des einstigen Paradieses, Stuttgart, 1903, welke 17 April 1903 in do Singakademie gehouden werd, laat de Schriftquaestie buiten spel en richt zich voornl. tegen Herodotus. Delitzsch heeft tot dusverre wel het O. Testament, maar niet het Nieuwe Testament rechtstreeks aangevallen hoewel zijn verwijzing naar de hyperbolische taal van de assyrische koningen, die gezegd worden „dooden levend te maken" en naar het „speeksel des levens" van Marduk als verklaring voor de genezingen, die Christus door speeksel bewerkte, reeds gewaagd genoeg mag heeten. Ook blijkt uit het bekende schrijven van den Duitsohen keizer aan zijn „lieber Hollman" dat Delitzsch noch voor het Nieuwe Testament, noch voor den persoon van Christus staan blijft; zie Bas Békenntnis des Kaisers iin ürteile der Zeitgenossen, 2e Auflage, Halle a/See, 1903, p. 2.: „Als Delitzsch aber auf das neue Testament kam, wurde es bald klar, dass er bezüglich der Person unseres Heilandes so ganz abweichende Anschauungen entwickelte, dass ich ihm darin nicht folgen konnte. Er erkennt die Gottheit Christi nicht an". Wanneer Delitzsch in een voordi'acht, 26 Maart j.I. voor de „handelsgeographischer Verein" te Stutfcgard gehouden, verklaarde, dat door de opgravingen te Babel wel de nimbus van het O. Testament te loor ging, maar „das N. T. dabeikeinen Schade lelde, die Person des Stifters des Christentums nur desto heller strahlen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen