Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 67

mimimmmmmmmm

57 mesme du plus execrable de tous les crimes". Wie het bedoelde gedicht zelf inziet — men vindt het in TH. BEZAE VEZELII Poemata, Lutetiae, MDXLVIII, p. 94 — zal von Polenz toestemmen, dat „wohl kaum ein aus jugendlicher Feder geflossenes Gedicht gehassiger und ungerechter gedeutet worden ist". Zie voorts BAUM, Th. Beza nach handschriftl. und anderen gleichzeitigen Quellen, 1843, Bd. I, p. 101 ; G. VON POLENZ, Geschichte des französischen Calvinismus, 1857, Bd. I, p. 628, 629; DR. H. HEPPE, Theodor Beza, 1861, p. 15—18 in de Leben und ausgewahlte Schriften der Vater und Begründer der reformirten Kirche, en C. VAN PROOSDIJ, Theodorus Beza, Leiden, 1895, p. 10 en v.v. Niettegenstaande de hier gegeven uitvoerige wederlegging dezer lasterpraatjes teekende kardinaal J. HERQENRÖTHER, Handbuch der algemeinen Kirchengeschichte, 2 Aufl., Freiburgim Breisgau, 1880, Bd. II, p. 310, Beza toch nog aldus: „Früher Verfasser von obscönen Gedichten und Freund eines lockeren Lebens".

«'-

18) PAUL MAJUNKE, Luthers Lebensende, eine historische Unter- • süchung, Mainz, 1890, trachtte nog eens op grond van het verhaal van den zoogenaamden kamerdienaar van Luther, dat N. B. eerst zes en veertig jaar na Luther's dood, in 1593, zonder vermelding van bron of naam, door den Roomschen polemist Thomas Bozius gepubliceerd werd, te bewijzen, dat Luther uit wanhoop en zieleangst zelfmoord had gepleegd. Niet alleen van Protestantsche zijde kwam men tegen deze Geschichtslüge op (zoo o. a. DR. G. KAWERAU, Luthers Lebensende in neuester ultramontanischer Beleuchtung, en D. TH. KOLDE, Luthers Selbstmord, eine Geschichtslüge P. Majunkes, en nadat Majunke hierop geantwoord had: Noch einmal Luthers Selbstmord, Erwiderung auf Majunkes neueste Schrift) maar ook de Roomsche DR. NIKOL. PAULUS, Luthers Lebensende, eine kritische Untersuchung, Freiburg im Breisgan, 1898, (opgenomen in de Erlauterungen und Erganzungen zu Janssens Geschichte des deutschen Volkes, Bd. I, Heft 1) protesteerde. Na een zeer nauwkeurig onderzoek van de verschillende berichten over Luther's dood kwam hij tot de volgende conclusies: „1. Auf Grund der protestantischen Quellen kann mit genügender Sicherheit angenommen werden, dasz Luther... in Gegenwart mehrerer Personen sanft und ruhig verschieden ist; 2. Auf Grund sowohl der protestantische| als der katholischen Quellen musz die Erzahlung des angeblichen Kammerdieners von Luthers Selbstmord als eine Fabel zurückgewiesen werden" (p. 96).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen