Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 161

151 eadem iustitia, qua ille" (I, 2, p. 44). En deze justitia Ctiristi bestaat niet alleen in de „satisfactio sufficientissima" van Christus' offerande aan het kruis, waardoor Hij de „remissio peccatorum" voor ons verdiende (I, 2, p. 129), maar evenzeer daarin, dat hij de wet geheel voor ons vervuld heeft: „quod lex est impleta scil. per Christum, quod non sit necesse earn implere, sed tantummodo implenti per fidem adhaerere'" (W. A. 1, 105). Van Gods zijde wordt deze justitia Christi ons geschonken, doordat Hij haar ons toerekent; in den diepsten grond hangt ze daarom af van Gods raadsbesluit: „nostra iustitia in ipso et consilio eius tota pendit" (I, 2, p. 124); „salus nostra non in nobis operantibus ullo modo, sed solum extra nos se. in Deo eligente consistit"^ (I, 2, p. 213); in dien zin kan zelfs gezegd worden, dat wij „iam coram Deo essemus in predestinatione iusti" (I, 2, p. 141). Alleen voor deze uitverkorenen is Christus dan ook gestorven (1,2,212, 213) en zijn dood „non solum significat, sed etiam facit remissionem peccati" (I, 2, p. 129). Zoo hangt alles, in onze justificatio af van de misericordia Dei: „ergo sola gratia justificat" (I, 2, p. 91). Onzerzijds kan deze genade alleen ontvangen worden door het geloof in het Evangelie, dat deze blijde tijding ons brengt: „tota iustitia hominis pendet ex verbo per fidem et non ex opere" (I, 2, p. 241); de mensch wordt „iustus coram Deo per solam fidem" (I, 2, p. 14); het geloof is alles: „fides itaque est consummatie et abbreviatie et compendium salutis" (1,2, p. 234). Onze goede werken daarentegen hebben met onze justificatio voor God niets te maken; voorzoover ze „opera legis" zijn, d. w. z. „extra fidem et gratiam facta", werken ze niet alleen niet mede tot onze justificatio, maar „vehementer impediunt, dum non sinunt hominem sibi iniustum videri et iustificatione indigentem" (I, 2, p. 85); maar ook voorzoover ze „in gratia facta" zijn, kunnen ze de grond onzer justificatio niet zijn: „Immo nee opera precedentia nee sequentia iustificant: precedentia quidem quia preparant ad iustitiam; sequentia vero, quia requirunt iam factam iustificationem'' (I, 2, p. 91). Om elke gedachte af te snijden, alsof het ontvangen dezer gratia van den mensch zou afhangen, zegt Luther zelfs : „Ad primam gratiam sicut et ad gloriam semper nos habemur passive sicut muiier ad conceptum. Ideo licet ante gratiam nos oremus et petamus, tamen quando gratia venit et anima impregnanda est spiritu, oportet, quod neque oret, neque operetur, sed solum patiatur". En dit geldt niet alleen van de „prima gratia, que in principio conversionis infunditur, sicut in baptismo", maar ook van „omnis alia sequens et nova, quam nos gradum et augmentum

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen