Christelijke Nationale Conferentie te Shanghai.

IV.

De Conferentie te Shanghai was een Christelijke Nationale Conferentie. Op dat woord nationaal moet de volle nadruk worden gelegd.

Er wordt niet alleen m'oe bedoeld, dat vertegenwoordigers uit alle deelen van China aanwezig waren; m.aar bep: aald, dat de Conferentie een nationaal karakter 'droeg, dat er een nationaal stempel op stond; hoewel de meerderheid niet-Chineesch was, wilde de vergadering toch een Chineesche vergadering "zijn. En al stond natuurlijk de vergadering geen nationale doeleinden voor in den politieken zin van het woord, toch leefde men in een zeer sterk nationaal besef^ zoodat men naar zooveel mogelijk 'doorgezette losmlaking van de vreemde zendingscorporaties zocihl en naar het stichten van een vrije, onafhan'ktelijke, nationale, Chineesche kerk.

Typeerend was hiervoor het openingswoord van den Chineeschen voorzitter, waaruit wij enkele uil: spraken aanhalen.

„In alle landen ontstaat vroeg of laat het zelfbewustzijn der kerk in het betreffende land; zoo 'Ook hier. De hoofdzaak daarbij is niet de afhankelijkheid der Chineesche kerk van het geld der Westersche kerk, maar van haar denken.”

„Tot dusver is het een groot bezwaar voor het Cliiistendom in China, dat het als een vreemde godsdienst wordt aangezien. Dit bezwaar zal verdwijnen, als het Christendom Chineesch wordt. Ge-' schiedt dit, zoo kan de Chineesche kerk volstrekt niet de verzekering geven, dat de arbeid precies op dezelfde wijze en in denzelfden vorm zal worden voortgezet als tevoren."

„Trots dien moet het .als de juiste grondregel worden uitgesproken, die overal geldt, dat de kerk ernaar streven moet zich van vreemd toezicht vrij te maken, en van den schandvlek, dat zij een vreemde inrichting zij."

„Het resultaat van iedere zending moet teii slotte daarnaar worden beoordeeld, in hoeverre het haar getakt zij dit ideaal nader bij te brengen. Dit probleem kan niet in het minst hierdoor worden opgelost, dat men eens hier en daar een Chinees, die daarvoor in aanmerking komt, in een verantwoordelijke positie schuift, neen het komt hierop aan, hoe de zendingen en de kerken in China gezamenlijk zich tegenover deze vraag stellen."

Opdat men lechter geen verkeerden indruk ontvlange van 'de begeerte naar emancipatie van h'et Westen, geven wij ook nog deze aanhaling:

„Geen oogenblik mag echter de gedachte opkomen, dat men het nu wel zonder zendingen en zendelingen stellen kan. Neen, Chineezen en vreemdelingen moeten hand in hand gaan, bij de wisseling, die voor de deur staat. Wanneer wij, om een veel grooter aandeel der Chineezen in de leiding en in de verantwoordelijkheid vragen, zoo bedoelt men daarmede niet den zendeling te bidden terug te treden; neen, men vraagt daarmede eerst recht om zijn deelnemen, zijn raad, zijn medewerking. Ja wij behoeven dit alles nog meer dan tevoren, daar de roeping dei jonge kerk zoo groot is."

Zoo is Ihet wel 'duidelijk, dat het onderwerp van bespreking was „De Chineesche lierk". Ex waxen 5 commissies benoemid, 'die de verschillende za, ken voor - de openbare behandeling zouden voorbereiden; maar hoe ondersöheiden ook' al die zaken waxen, toch liepen zij allen uit op dit ééne onderwerp : de Chineesche kbrk.

Er zijn natuurlijk wel verschillende kerken .ais vrucht van het zendingsw'crfc reeds gesticht; maar men wil in 'de naaste toekomst de kerk nationaal maken. En die nationale, onafliankelijk'e, in wezen zuiver Chineesche kerk, was bet leidend beginsel 1 van heel de vergadering en , van alle besprekingen en tevens het eenparig met echten Oostersch-en hartstocht nagestreefde doel.

Prof. Liu van de Pekingsche Universiteit hield over 'dit onderwerp zelfs opzettelijk een referaal en noemde daarin 8 eigenschappen, die de kerk va, n China naar zijn oordeel zoiuden moeten ken­ merken.

Wij behoeven ze niet allen hier op te noemen, . Maar d, at wij achter so'mmige van zijn opmerkingen een vraagteeken zetten, zal niet verbazen, in­ dien wij enkele herhalen.

„Ten vijfde zal de Chineesche Christelijke kerk . een waardig leeraar van den Bijbel moeten zijn. Geen bijzondere theologische leeringen zal zij mogen verkondigen, geen sectarisme aanhangen, maar zij moet eenvoudig .de Chineezen ertoe brengen den wij van God te erkennen en daarnaax te leven, en het eeuwige leven te vinden. Wetenschappelijk onder-' zoek zal zij niet vreezen, maar integendeel het welkom toeroepen zelfs aan de meest critische studiën van menschelijke wijsheid of dwaasheid. Zij moet niet alleen den Bijbel onderzoeken, maar ook alle leeringen der kerk aan een degelijk wetenschappelijk onderzoek onderwerpen."

Opmerkelijk is ook punt 6:

„De organisatie der kerk, haar plannen, haar ontwerpen moeten tot in de kleinste bijzonderheden toe echt Chineesch zijn, opdat zij niet slechts in staat zij zich vrij te maken van de tegenwerpiiijg, dat zij een vreemde inrichting is, maar ook opdat zij de wereld kan dienen , als een Chineesche uitlegger van Christus."

En dan nog punt 8:

„De kerk zal moedig moeten zoeken naar het doen van gemeenschappelijken arbeid. Zij geloove daaraan, om'dat het de wil van God is. God heeft zendboden van vei-schillende volken naar China gezonden, en nu moet de kerk van China de (; enheid der menschheidfamilie openbaren. Haar eigen behoeften zeggen het haar reeds, dat gemeenschappelijk arbeiden noodig is. De grootheid van haar taak, de veelheid van haar plichten eischen alle mogelijke kracht, die maar aanwezig mocht zijn. De kerk moet christelijke samenwerking tusschen de zendelingen en de Chineesche arbeiders krachtig bevorderen, wanneer het noodig mocht zijn, door ., revotationaire veranderingen van de plannen en de methode onder de leiding Gods. Zij' m'oet daarnaar streven, dat alle rassenvooroordeelen, persoonlijke gewoonten en sectarische voorkeur aan den roem Gods opgeofferd worden. Zij moet er ook naar staan, dat de jongen, onervarenen onder de zendelingen zoowel als onder de Chineesche arbeiders met groote achting de wijsheid en de leiding der 'Qiuderen erkennen; eveneens moeten de ervaren ouderen den 'moed en de energie hebben, om aan de kerkelijke jeugd eenige speelruimte te laten. Deze zijn de behoeften van de Chineesch© Christenen, daarom bidden wij, en daarvoor mogen allen gewilMg zijn zelfs hun leven te geven.”

Zou de Conferentie vrucht dragen, dan mocht het bij, zij het ook zeer belangrijke, besprekingen niet blijven. Er moest iets gedaan worden. Maai wat?

Het lag, niet op h'aax weg 'om een Chineesche volkskerk te stichten. Daf 'kon de Conferentie o-ok niet; daaxvoor was ler veel te 'veel verschil in belij'denis, [loerkinrichtinig', eeredienst enz. tusscben de kerken, die vextegenwloordigd waren. Boivendien had zij ook' alleen adviseerende bevoegdheden; zij bracht de broeders en zuste'rs samen, om de gemeenschappelijke belangen miet elkander onder de oogen te zien.

Toch behoefde het hierbij niet te blijven.

Hoe weinig zou er overblijven van de goede wenken, en raadgevingen, indien straks ieder zijn eigen wieg ging!

Zoo werd de noodzakelijkheid gevoeld van Jiet in het leven roep'en van een nationalen Raad; en het was vooral Oldham, de rédacteur van , , The International Review lof Missions", die daartoe den stoot gegeven heeft.

Er waren O'ok! hierbij vele moeilijldieden te overwinnen.

Overeenkomstig zijn naam mocht de Raad alleen een raad zijn, een raadgevend lichaam; er mocht geen sprake zijn van een soort oppercollege, dat aan de versoh'illende zendingscorporaties en kerken nu 'Cens zou zeggen, h'oe het wezen moest; ook kon a.an den Raad niet 't formeeren of institueeren van kerke'U en het vaststellen van een Belijdenis worden opgedragen.

Maar waarvoor zou hij dan wel k'unnen dienen?

Niet minder dan 13 zafen wierden aan den Raad toevertrouwd, waarvan wij - er enkele noemen.

Geweldig klinkt reeds h'et eerste punt: De Raad zal 'de gemeenschap len eeniheid der Chr. Kerk in China en 'de verwerkelijking van haar eenheid met de kerk in heel de wereld bevorderen en tot uitdrukking .brengen 'en 'een 'gelegenheid voor vereend bidden en gemieenschappelijk' danken scheppen.

Meer practisch en minder bespiegelend luidt punt twee, waarin de Raad tot taJaJk' krijgt het bestndeeren van de o'ntwikkeling der kerk tot zelfonderhouding, zelfregeering en zelfuitbreiding, en van het zoeken van een weg om' dit doejl zoo snel mogelijk' te bereiken.

Ook moet de Raad meehelp'en, tusscben de leiders, Chineezen en zendelingen, van geheel China

en alle gezindten en richtingen, een sfeer, van vertimnven en waardeering te scheppen, ..o^m; samenwerking taogelijk te maken.

Hij zal ook een statistisch bureau inrichten tot jjet verzalmielen van allerlei gegevens en dverzichten van den onderscheidenen arbeid, en alle corporaties daaiunee op de Jioogite brengen.

Het moest een Chineesche Raad zijn; daarom flrerd de meerderheid uit Chineezen samengesteld, mannen en vrouwen. Merkwaardig was echter, dat niet alleen de zendingen en de kerken er in vertegenwoordigd werden, maar ook vereenigingen van jonge mannen en vrouwen, 'ihoogescholen, en zelfs vakorganisaties!

Doch alles liep ten slotte vlot van 'stapel. Bepiaald werd mplg, , da, t de Rajad van 100 leden minstens eenmaal per jaar zou salmenkomen, en de kosten over de aangesloten corporaties zouden worden verdeeld.

Na de gebruikelijke plichtplegingen werd de Conferentie gesloten.

Wat mioeten wij nu ten slotte van deze Confei ren tie denlcen, en van Jiaax resultaten?

Allereerst mioigen wij er ons over verheugen, dat ook onder de Christen-Chineezen het zelfbewustzijn ontwaakt Is. Telkens werd uitgesproken, dat zij zich in staat gevoelden de last van ©en Chineesche Kerk lop hun schouderen te nemen, en de hand der Westersdhe zendelingen lo-s te laten. Moge ook hierin niet weinig .overdrijving schuilen, de heilige meed moet toch worden bewonderd; geestkracht jheeft recht op wiaiaxdeering'.

Bovendien bleek, dat er onder de Chineezen nu 'reeds voortreffelijke leidslieden worden gevonden; niet (alleen de voorzitter openbaarde zich als een ïaachtmensch. De Conlerentie lieeft geleerd, dat ook voor China, miet de gedachte radicaal gebroken moet worden, alsof alleen Enropeanen en Amerikanen het weten en kiinnen. Dit is op zichzelf reeds een groote aanwinst, want het veirsterict mede het zelfvertrouwen der Chineezen.

Vervolgens trad op de duidelijkste wijze aan het licht het vertrouwen, dat de zendelingen en de Chineezen in elkander stelden; de Chineezen dreven niet met meerderheid van stemmten hun wil door, wa, nt zij waren op de Co'nferentie in de minderlieid; neen, de zendelingen wiaren van dezelfde gedachte len steunden de Chineezen in hun streven naar meerdere zelfstandigheid. En waar deze laatsten volstrekt nog niet de hulp. der zendelingen konden ontberen, werd deze bereidvdllig, ook finantiëel toegezegd.

Dan, al tajoge: de verwachting van den Christelijk-Nationalen JElaad niet te hoqg, gespannen zijn, toch zal deze ongetwijfeld nuttig kunnen wefken, al was het ialleen mlaar om de jaarlijksche nationale conferenties voior te bereiden, en een band van vereeniging te vormen.

Een groote schaduwzijde, ook Voor den Raad, - is, dat do confessioneele grondslag ontbreekt. De resolutie, wiaarvan wij de vorige m'aal spraken, , is niet in het reglem|ent van den Raad opgenomen. De tijd zal het moeten leeren, ol zoodoende de Raad iets mleer zal kiinneri zijn dan .een administratief college. Miaar als poging tot het zoeken van eenheid in den chaos'van zendingen, richtingen en vereenigingen op christelijk gebied in China, verdient deze Coni)erentie miet den door haar gestichten Raad onze belangstelling 'en waardeering, en mogen wij voor dezen arbeid den zegen afbidden van onzen God.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen