„Mijn pedagogiek is een docbter der liefde”.

Dat is een woord van Don Bosco, den merkwaardigen Roomschen pedagoog, over wien Er. S. Rombouts in „Ons Eigen Blad" interessante artikelen schrijft. Een paar dingen wil ik even naar voren brengen uit liet laatste artikel, omdat ik meen, dat Gereformeerde opvoeders er nog wel wat van kunnen leeren.

Het terrein van zijn arbeid is vooral geweest de Italiaansche stad Turijn. Bewogen door de lichamelijke en zedelijke verlatenheid, waarin hij de jeugd van zijn tijd vond, heeft Don Bosccf z'n leven gegeven, om in zijn werk-en gebedshuizen een onderkomen te bezorgen aan de verlaten volkskinderen. De jeugd van den werkmansstand ontrukken aan de vijanden van haar geluk: de armoede, de misdaad, de onwetendheid, de geest van onafhankelijkheid, het gebrek aan ambachtskennis en haar bezorgen in charitatieve instellingen het dagelijksch brood, dat het lichaam versterkt, het onderwijs, dat het verstand verlicht, de godsdienst, die de harten murw maakt, de tucht, die den wil versterkt, het onderricht in allerlei ambachten, dat wapent voor 't leven en daarbij de gezinsatmosfeer, die de zielen tot ontplooiing brengt — dat is een zeer groot deel van het levenswerk van Don Bosco geweest. Tot zijn dood toe in 1888, op 74-jarigeii leeftijd, heeft hij, in weerwil van allerlei moeilijkheden, die hem in den weg werden gelegd, aan zijn stichtingen gearbeid en daar heerlijke resultaten bereikt.

Maar hij deed meer. Zijn oog was gevestigd op de Zending onder de Heidenen; hij bouwde kerken; hij schreef het eerste katholieke vlugschrift, den eersten katholieken almanak, den eersten katholieken zakroman; hij was de stichter van de eerste vacantie-kolonies.

•Voor ons is het op dit oogenblik van 't grootste belang te letten op den geest van zijn opvoedkundig stelsel. Als basis daarvoor wordt aangegeven een ononderbroken toezicht. Men moet het kind het zondigen onmogelijk maken door het gestaag in het oog te houden en met zijn oplettende waakzaamheid te omhullen. ledere minuut moet hij zich bevinden te midden van zijn kinderen. In welke kwahteit? Als instructeur? Als spion? Neen, maar als een vader, die zijn kinderen nooit alleen laat, zoolang ze nog niet getraind zijn in vrijheid.

Menigeen zal zich afvragen, of die overdreven waakzaamheid geen schijnheiligen kweekt, die de kat in het donker knijpen? Neen, het stelsel waarborgt alleen de discipline, voor zoover die in een onderwijsinstituut niet gemist kan worden, maar onderdrukt overigens het jonge leven op geen enkele wijze. Het toezicht geschiedt wel

nauwgezet, maar ligt niet als een looden last op de kweekelingen, houdt ze niet noodeloos kort, blijft ook niet op kleinigheden dood. De surveillant is in dit systeem geen kleinzieUg besnoeier, die de plant alle groeikans ontneemt, maar de voorzorgende tuinier, die al wat groeien moet, zooveel mogelijk licht en lucht verschaft en den grond zuivert, in geval die bestanddeelen bevat, waardoor het voedingsproces benadeeld zou kunnen worden. Men moet bij de opvoeding bereiken, dat het kind vol vertrouwen zijn hart legt in de handen van den opvoeder. Soms speelt hij mee met de kinderen, toont belangstelling in hun zorgen en bezigheden, onderhoudt een passende vertrouwelijkheid met hen; hij bemint ze niet alleen, maar doet ze ook zijn liefde gevoelen, door te breken met al die onnoodige majesteits-voorzorgen en respect-eischen, die geen eerbied afdwingen, zooals men vaak voorgeeft, doch enkel vrees en wantrouwen. Zonder liefde geen vertrouwen en zonder vertrouwen geen opvoeding.

't Spreekt vanzelf, dat in het stelsel van Don Bosco de godsdienstige opvoeding een belangrijke plaats inneemt. De ceremoniëele handelingen mogen geen ledige vormen blijven.

Een bezoeker uit België nam met meer dan gewone belangstelling kennis van Don Bosco's stichtingen in Turijn. Hij dwaalde over de speelplaatsen in de uren van recreatie, als de geestdrift voor het spel allen meesleepte, hij opende onverwacht de deuren der verschillende werkplaatsen, wierp steelsche nieuwsgierige blikken door de ramen der klasselokalen, hoorde de kinderen in de kapel bidden, zag hun honger naar het Eucharistische Brood en hoe de jeugd bij heele dronunen de „Heilige Tafel" naderde, bewonderde de gezonde gemeenschap tussohen leerlingen en meesters en 's avonds van den derden dag sprak hij een der paters aan en zei: „Ik heb jullie geheim ontdekt". „Geheim ? " „Ja, het geheim van jullie opvoeding". „En ? " vroeg de pater. „Heel jullie systeem is in den grond niets anders dan Christelijke teederheid".

Hij had goed gezien. Don Bosco zei hetzelfde: „Mün pedagogiek is een dochter der liefde".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen