Beroepskeuze.

III.

Een zeer ernstig bezwaar tegen de wijze, < vaarop het prae-advies van Patrimonium's V^erbondsbestuur de zaak van de beroepskeuze regelen wil, is verder gelegen in het on beraden e, dat o.i. dit prae-advies kenmerkt.

Immers men zegf: zoo is het in Arnhem geregeld. Maar of het zóó inderdaad goed' gaat weet men niet te zeggen.

Toevallig weet ik iets van de wijze waarop men in Arnhem tot deze regeling is gekomen.

En dan geloof ik', dat de Arnhemsche regeling min of meer zoo gewoi-den is, omdat er toch wel iets gebeuren moest; en men tenslotte deze regeling heeft aanvaard. Maar waarom moet deze nu model zijn voor heel het land? Intusschen kan de heer Smeenk over Arnhem beter inlichtingen geven dan ik.

Bovendien, wat moeten onze sociale organisaties doen, wanneer bij aanname van dit prae-advies men ressorteert onder een gemeentebestuur, dat zich afzijdig houdt?

Dan toch op eigen houtje gaan organiseerren? — óf niets doen?

In het laatste geval zou op zulke plaatsen het eventueel tot besluit geworden prae-advies de oorzaak zijn, dat er een jammerlijk© aöhterstand kwam bij „onze" organisaties; waartegen b.V. het optreden der Roomschen heel eigenaafdig zou afsteken.

En in het eerste geVal: „dan toch op eigen wieken drijven", vraag ik: kan dat dan wèl in plaatsen, waar het gemeentebestuur niet meewerkt, óf ook van andere zijde geen medewerking is te krij'gen?

Daarbij komt iets anders.

Iets, dat niet direct met den socialen kant van 't geval iets heeft te maken, maar dat meer van beteekenis is voor de onmiddellijk principiëele zijde.

Aan de beroeps-keuring is natuurlijk verbonden Tvetenschappelijke arbeid.

Trouwens het bestaan van bureaux voor onderzoek in dezen, is ieder bekend.

Maar nu is gebleken, dat in de zaken van de psychologie, de méeningen nog ai üiteenloopen; en dat juist in den regel op pirincipiëele gronden.

Het was dan eenige jaren geleden ook ©en zeer^ juiste greep, een „christelijke psychologische centrale voor school en beroep" te stichten. Ook' mannen, die in de sociale beweging vooraan stonden

en nog staan, deden aan deze oprichting mee en gaven er hun tijd en hun krachten aan.

Maar door de werkwijze, die Patrimonium's Verbondsbestuur nu voorstelt, schijnt plotsehng die zaak van de psychologie een neutraal iets geworden te zijn. Vergis ik me niet, dan is over clit prae-advies zelfs niet eerst advies gevraagd aan onze christelijk-psychologische 'centrale. Dat is m.i. op zijn minst onvoorzichtig.

Want reeds nu spreekt in menige onderzoekmethode een beginsel.

En dat zal hoe langer hoe méér zoo worden.

En werkelijk, ik acht de tijd niet meer zoo heel ver, waarop we op principiëele gronden als christenen tegen de onderzoek-method es van sommige richtingen protest moeten aanteekenen.

Wat dan?

Dan toch ons in de practijk maar onderworpen .aan deze methodes?

Wanneer het bewuste prae-advies besluit wordt, zal dat wel moeten.

Of men moet alsdan nóg een nieuwen weg zoeken.

* * * Ook om der wille van de wetenschap, van onze christelijke wetenschap, zou het zeer te betreuren zijn, wanneer het den kant van het besproken prae-advies ojDging.

Immers zullen zij, die zich aan de studie der psychologie en paedagogiek wijden, ook praotische proefnemingen doen, en zullen ze onderzoekingen doen bij levende menschon, dan hebben ze „materiaal" noodig.

Dit wil zeggen, dan hebben ze menschen noodig, die bereid zijn zich aan zulk een onderzoek te onderwerpen.

Maar het wordt onze eigen maimen van wetenschap vrijwel onmogelijk gemaakt eenigen 'dergelijken arbeid te verrichten, indien zij, die zich uit eigen belang aan een dergelijk onderzoek zouden komen onderwerpen, daartoe „gezonden" worden naar een „gemeente-deskundige".

Waar moeten onze menschen, waarbij er zijn, die sterke belangen in deze richting hebben — en hun belangen zijn die van de christelijke wetenschap — hun „materiaal" voor onderzoek vandaan halen ?

Er mogen enkelen zijn, die hun kinderen vrijwillig lateu onderzoeken, anderen, die zichzelf geven, maar dat beteekent niet een voortdurend aanwezig zijn van telkens weer ander ervaringsmateriaal.

Nu zal „Patrimonium" zeggen: maar daarmee hebben wij niet te maken.

Keen, dat zal „Patrimonium" niet zeggen.

Immers we hebben elkander noodig, en de ver-] breking van het organisch leven, waarin de een geeft wat de ander behoeft, wreekt zich altijd. Want de schade, die onze christelijke wetenschap zou lijden, wo^rdt veroorzaakt doordien, ingeval van aanneming van het advies, „Patrimonium" begint^met zichzelf schade te doen door zich niet te bedienen van de hulp van een wetenschappelijken arbeid, naar een methode, die met het eigen beginsel in overeenstemming is.

Goede verhouding eischt, dat de christelijk-sociale beweging en de christelijke wetenschap' elkander een dienst bewijzen.

De laatste de eerste door haar onderzoekingen, De eerste de laatste door het „materiaal" voor het onderzoek te „bezorgen".

Tenslotte wijzen we op'het laatste zinnetje van het besproken prae-advies.

Daar staat, dat in ieder geval degenen, die (voor een organisatie) lid zijn van de bewuste beroepskeuze-commissie op de hoogte moeten zijn met de literatuur betreffende "de beroepskeus.

Accoord

Maar dan vraag ik me af, als zoOi iemand dan toch als lid van die commissie op de hoogte fnoet zijn, waarom kan hij dan ook in eigen kring niet leiding geven? In de Amhemsche oommissie moet hij iemand zijn met oogen van voren en van achteren. Hij moet uitkijken om eigen menschen te helpen — en hij moet achter zich de vijandige macht zien en „in de gaten" houden; immers hij moet, volgens dit prae-advies, den invloed van z ij n vereeniging tegenover de vijandige blijvend dienen. In eigen commissie heeft hij genoeg aan de oogen van voren. Hij behoeft daar geen machtsusurpatie van andere richtingen te vreezen.

Reden te meer om dien man leider te maken van een eigen commissie!

De zaak waar 't om gaat is uitermate gewichtig. Veel gewichtiger dan, naar het mij voorkomt, in dit prae-advies wordt gezien en erkend'.

Men beslist voor j a r e n.

Men beslist ook over een wetenschappelijk belang.

Men beslist

Maar dan toch zeker niet naar een voorbeeld, dat nog geen voorbeeld zijn kan, omdat men irog geen ervaring er mee had?

Men gaat toch — en we hopen dit van — niet over één-nacht-ijs. harte

We zouden „Patrimonium" dringend willen vragen, z o o V r i e n d e 1 ij k e n z o o d r i n g e n d m o-ge'lijk, neem geen overijlde beshssingen!

Benoem liever een commissie oim de zaak in studie te nemen.

Benoem daarin ook iemand, die de zaak van christelijk-wetenschappelijk standpunt kan bezien,

Broeders, begrijpt, dat over de zaak, waarover gij nu wellicht in één avond zoudt beslissen in Roomschen kring jaren is gediscussieerd. Dat uw beslissing eenigen tijd wordt uitgesteld, een beslissing in zooi gewichtige materie, zal u eeren; en achteraf zult ge er blij om zijn zoo te hebben gehandeld.

Stellig zijn we overtuigd, dat het niet zóó moet als het prae-advies het aangeeft.

En omdat we hier meer dan gewone gevaran zien meenden we te moeten waarschuwen.

We hebben , ", F; atrimonium" lief. En 'daarom 'juist zouden we het zoo betreuren, wanneer een onberaden stap gedaan werd. Wanneer men in wetenschappelijken kring zou treuren om een verlies.

En wanneer „Patrimonium" oorzaak' zou zijn, dat de beroepskeuze-adviezen in discrediet kwamen, en dat zij, die zich erdoor deden voorlichten, onderzocht zouden worden volgens methodes, 'die naai 't oordeel van 'hiun ten dezen onderlegde geesl verwanten toch niet de aanvaarde methodes mogen zijn.

Maar nogmaals: een zóó ingewikkelde zaak als deze moet eerst rijpelijk overwogen worden.

E e r s t s t u d i e.

En dan de beslissing.

Later.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen