De Zendings-Conferentie te Le Zoute.

I.

Midden September van het vorige jaar is dan de lang verwachte Afrika-conferentie 'te Le Zoute in België gehouden.

Eerr dubbel Afrika-nummer van „The Intern. Rev. of missions" had reeds aangegeven, welke zaken er zouden behandeld worden. En in menig Zendingstijdschrift verscheen daarna een meer of minder breed verslag der vergaidering.

Voor ons is vooral van belang het oordeel van Prof. Richter te hooren, die tot oiordeeleir niet alleen bevoegd is, maar ook een eigen kijk opi .de zendingszaken heeft, en tevens het gevoelen va, n de Duitschers doet kennen.

Nu, .hij steekt zijn meening waarlijk niet onder stoelen en banken. '

In het Januari-nummer van 'het „Neue 'Allg. Zeitschrift" wijdt hij een artikel aan deze conferentie, terwijl hij tevens opneemt de voornaamste resoluties, die aldaar genomen zijn.

Deze resoluties beslaan niet minder dan 14 hl. druk, eir dan deelt Prof. Richter nog mee, dat het maar de voornaamste zijn. Hieruit valt reeds af te leiden, dat ter conferentie veel werk is 'verricht, zooals ook wel te verwachten was van ©en conferentie, die op zoo uitnemende wijze was voorbereid en waaraan zulke uitnemende krachterr deelnamerr.

Eerst geven wij iets uit de resoluties. De eerste groep heeft betrekking op „Heidenprediking en Kerkstichting".

Wanneer de conferentie zegt, dat het laatste doel van allen zendingsarbeid is, elke zijde van het Afrikaansche leven met den Heer© Jezus in verbinding te brengen, zijn w'ij geneigd even het hoofd te schudderr, omdat wij het laatste doel van allen, dus ook varr dezen arbeid, zoeken in de verheerlijking Gods.

Doch wanneer verder betoogd wordt, dat het noodig is voor de zendingsarbeiders o^m de taal der Afrikaners zoo grondig mogelijk te kermen, en dat de Inlanders zelf het best Afrika kunnen bearbeiden, dan stemmen wij daarmee volkomen in.

Zeer voorzichtig en waardevol is de uitspraak over de zeden en gewoonten der. Afrikaners. De kerk kan d© slechte zeden niet erkenneir; ; maar zij mag ook geen zederr veroordeelen, die met het Christelijk leven niet in strijd zijn; zeden, die op zichzelf wel goed zijn, doch bedorven worden door allerlei „bijwerk", moeten woeden gereinigd. In alle vragen, die betrekking hebben op de zeden der Inlanders, moet de Raad der gerijpte Afrikaanschs Christenen adviseerend optreden. 'En zorgvuldig wachte men er zich voor zeden tot zonden te maken.

Met grooten ernst zal de kerkelijke tucht worden uitgeoefend, om in de kerk een hoogen Christelijkerr levensstandaard te harrdhaven. Men ziet, het zijn goede beslissingen; alleen, er wordt over de heidenprediking en de kerkstichting niet veel gezegd.

De tweede groep resoluties is veel uitgebreider, en gaat over het Christelijke opvoedingsideaal, inrichting en beheer van het onderwijs, leerplan, Inlandsche talen, godsdienstonderwijs, vrouwen en meisjesopvoeding. Van het laatste wordt gezegd, dat het absoluut noodzalcelijk is, dat het onderwijs

en de opvo'cding der vrouwen en meisjes parallel loopt met die der jongens. Voor het godsdienstonderwijs wordt aangeraden, dat de Internationale Zendingsraad een commissie benoeme> • om het geheel© terrein van het godsdienstonderwijs in Afrika te bestudeeren en de verschillende zendingscorporaties van advies te dienen. _

De derde groep resoluties behandelt taal en literatuur. Het begint met de verklaring: , ', Wij erkennen dankbaar, dat , als vrucht van zendingsarbeid minstens eenige deelen van de Heilig© Schrift in 243 Afrikaansche talen zijn overgezet; in 190 van deze talen zijn er geen andere boeken". Verder wordt verklaard, dat er slechts 17 talen zijn met meer dan 25 boeken, en dat meer dan de helft der. Afrikaansche talen minder dan 5 boeken bezit.

Het spreekt vanzelf, dat met groots dankbaarheid gewag wordt gemaakt van de oprichting van het Internationale instituut van Afrikaansche talen en cultuur, waarvan de bekende professor Westemann directeur is geworden.

Ten slotte wordt in de vierde groep, der resoluties gehandeld over den gezondheidstoestand der In landers.

Prof. Richter merkt daarvan op, dat in de sectievergaderingen over dit punt ©en droevig beeld werd opgehangen. Aequatoiiaal-Afrika, dat 400 millioen menschen kan voeden vanwege zijn vruchtbaren bodem, bevat er ternauwernood 35-millioen. In heele landstreken, met name in de Kongo, van België, is de bevolking, sinds de intrede der Westersche cultuur, tot op de helft verminderd. Sinds den wereldoorlog zijn slaapziekte en allerlei tropische koortsen weer hand over hand toegenomen. En Heidendom en Islam staan hier machteloos tegenover. Slechts de Westersche cultuur kan helpen; is zi daartoe bereid?

De negers Ijjden bijna allen aan ondervoeding. Gedurende een gedeelte van het jaar . krijg©n zij wel een voldoende hoeveelheid voedsel, maar daaraan ontbreekt genoegzame voedingswaarde; en In andere gedeelten van het jaar, met name in de weken, die aan den ooigst voorafgaan, lijden z© beslist honger.

De negerhutten zijn bijna allen ongezond; zij wemelen van ratten en ander ongedierte; tevens zijn zij ware broeinesten voor • ziektekiemen, die voöTal de slaapziekte overbrengen.

De kindersterfte is verschrikkelijk, dikwijls 60 pCt. en meex.

Ook het heidensche bijgeloof draagt er toe bi door giftmoord en .andere duistere middelen de bevolking te decimeeren.

Hoe te helpen? .

Zendingshospitalen en doktoren kunnen maar ten deele baat geven. Niet het genezen der zieken, maar het bestrijden der koortsen en ziektekiemen geeft de oplossing. Afrika, met name midden-Afrika, moet met een net van hygiënische stations door de zending en door de regeering worden overdekt.

Natuurlijk is ook ter sprake gekomen wat men het sociale vraagstuk kan noemen. Er schijnt zelfs met eenige hartstochtelijkheid over gehandeld te zijn.

De negers zijn boeren; akkerbouw en veeteelt zijn hun voornaamste beroepen. Waar echter de „blanke man" is gekomen, werd beslag gelegd op het land, en daardoor is d© Inlander tot bittere armoede en ellende vervallen. De eerste voorwaarde tot verbetering zal zijn, om den Inlanders een voldoend gedeelte grond te w^rborgen.

Over den dwangarbeid werd dooi de conferentie besloten: „De conferentie is er ten zeerste van doordrongen, , dat dwangarbeid voor private ondernemingen onder alle omstandigheden ontoelaatbaar is. Zij wederstaat ook beslist allen dwangarbei vooT publieke doeleinden, behalve a.) ter bestrijding van ziekten, overstroomingen en dergelijke nationale rampen, en b) den communalen arbeid overeenkomstig inlandsche zeden en gebruiken".

Met deze en dergelijke besluiten stemt ook Prof. Richter in, al erkent hij, dat alle vragen niet zijn beantwoord.

Sterk komt hij op tegen een paar-artikels uit het Afrika-nummer der „Int. Rev. of Missions", waarin de Franschman Allegret en de Belg Anet den indruk hadden gegeven, alsof Frankrijk en Bielgië in hun Afrkiaansch koloniaal gebied een bijna ideale politiek volgden. Ook hield op de conferentie zelf de vroegere Belgische staatssecrer taris Franc een humoristische rede, waarin ook de verhoudingen in 4e Belgisch© Kongo als ideaal werden voorgesteld. Hij schilderde den omvangrijken medischen dienst met meer dan 200 academisch gevormd© artsen, doch zeide niet, dat d© tropische ziekten de bevolking van den Kongostaat in een halve eeuw met 50 pCt. hadden verminderd. Hij roemde den strijd der Belgen tegen den dwangarbeid, doch sprak geen woord over de wereldberuchte Kongo^gruwelen! En de talrijke Kongozendelingen zwegen in alle toonaarden!

Het rassenvraagstuk kwam natuurlijk ook tei' sprake, maar kwam toch niet tot zijn recht, niettegenstaande de voordracht door ©en wetenschappelijk gevormden neger gehouden werd.

Het eenige punt, dat afdoend werd behandeld, was het deelnemen van negers uit Zuid-Amerika aan den zendingsarbeid. Wettelijke bepalingen, die dit verhinderen, zijn er wel niet in Afrika; maar er is door de Amerikaansche negers zooveel onrust gesticht in Afrika, en zooveel samenzweringen op touw gezet, dat de-meeste koloniale regeeringen uiterst terughoudend zijn in het toelaten van negerzendelingen.

De conferentie bepleitte wel de toelating dezer zendelingen, maar zij eischte toch ook van alle corporaties, die negerzendelingen uitzenden, dat zi dubbel vooTzichtig zouden zijn in hun keuze, om slechts mannen en vrouwen t© zenden, die volkomen berekend zijn voor hun taak.

In een slotartikel willen wij nog het oordeel geven van Prof. Richter over de schoolresoluties en hetgeen in de sectie der Evangelieprediking werd behandeld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen