GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

De Werkloosheid.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Werkloosheid.

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Werklooslieid. De werkloosheid blijft in ons maatschappelijk leven nóg steeds een. ernstig verschijnsel.

Steeds meer blijkt dat de omvangrijke werkloosheid waaronder wij nu reeds jaren zuchten, niet maar een tijdelijk crisisverschijhsel is van een door de oorlogsgevolgen ontwricht economisch proces.

De tijdelijke oorlogsgevólgen zijta voorbij. De verwoeste gebieden zijn opinieuw in cultuur gebracht, de platgeschoten steden zijn herboiuwd, de industrie heeft zich opnieuw opi het vredeswerk ingesteld en ook de finantiëele wereld heeft zich aangepast aan den bestaanden toestand. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat alles weer bij het piunt waar in 1914 de draad werd afgebroken, is begonnen.

Integendeel, groote omwentelingen kwamen tot stand, doch de gevolgen daai-van zijn in zekeren zin geoonsohdeerd.

Van Krupp's oude bedrijf is niet veel meer over doch opnieuw draaien de machines en vinden duizenden arbeiders daar hun werk.

Zoo zijn op alle terreinen groiote veranderingen te oonstateeren, doch valt tevens waar te nemen hoe men na de reconstructie weer vooruitgaat.

In vele opzichten werd een nieuwe richting ingeslagen, oude verhoudingen werden gewijzigd, oude instellingen opgeruimd en opnieuw is overal een geleidelijke ontwikkeling te oonstateeren.

Niet genoeg is het besef doorgedrongen dat ook op de arbeidsmarkt definitieve veranderingen hebben plaatsgevonden.

Men leeft nog teveel in den waan dat hier alles weer tot de vroegere verhoudingen zal terugk'eeren.

Zoo beschouwt men dan de werkloosheid als een tijdelijk verschijlnsel en gebruikt ter bestrijding dan ook middelen die voor' het ïneerendeel niet duurzaam zijn vol te houden. Dit heeft het dubbele nadeel, dat Ie. de middelen niet doeltreffend blijken en de kwaal blijft, (sommigen zeggen zelfs: „dank 139 zij de middelen, toeneemt") 2e. een afdoend herstel door de natuurlijke aanpassing van vraag en aanbod aan elkaar op dit terrein, wordt tegengehouden.

In hoeverre het ooit weer mogelijk zal zijn dat onze arbeidersbevolking, binnen onze grenzen weer volop werk zal vinden, is natuurlijk niet te zeggen. Niet de economie, maar de pirofetie kan opi dergelijke vragen antwoord geven. Economisch kunnen wij slechts de toestand van heden met die van voor den oorlog vergelijken en op dien grond onze conclusies trekken.

Nu zijn er wat de arbeidsmarkt betreft enkele gewiclitige veranderingen ingetreden waarmee wij ten zeerste hebben te rekenen.

In de eerste plaats is daar de toestand in de ons omringende landen. Ook vóór den oorlog zouden wij een veel grootere werkelooisheid hebben gekend indien niet een belangrijke groep arbeiders in het buitenland werk had gevonden. Vooral Duitschland trok veel. In de tweede plaats zijn door den oorlog vele markten voor onze industrie verleren gegaan. De stagnatie • gedurende den krijg heeft velen tot producent gemaalit, die vroeger onze producten kochten. Rusland is nagenoeg uitgevrallen, Duitschland moet uitvoeren ten koste van eiken prijs en vooral de positie van de Vereenigde Staten is radicaal gewijzigd.

Ten slotte, om niet meer te noemen, mogen wij niet blind blijven voor het feit dat wij' als arme idealistische vrijhandelaren met een bijna ongewijzigd tarief staan te midden van een praotische protectionistische wereld, die met alle middelen (gedepriciëerde valuta enz.) hier haar goederen tracht te plaatsen en de eigen grenzen voor onze producten ondertusschen hermetisch sluit.

Mogen wij onder deze omstandigheden wel een herstel op onze arbeidsmarkt verwachten?

Zeer zeker ook hier valt een opleving te constateeren

Onze industrieële bedrijvigheid neemt toe, de scheepvaart schijnt de malaise te boven te zijn en aan landontginning en ontwatering wordt iets gedaan.

Vergeten wij niet dat deze maatregelen voorlooipig nog niet voldoende schijnen te zij'n oim onze bevolkingsaanwas van ruim 100.000 per jaar op te nemen en denken wij er voorts aan dat reeds vo«r 1914 de arbeidersbevolking binnen onze grenzen geen werk kon vinden.

Gaarne erken ik, dat hiermee in de verste verte het materiaal niet is aangestipt dat voor een degelijke behandeling van dit onderwerp! noodig is. Toch is hiermee misschien genoeg gezegd om duidelijk te maken waarom wij m.i. in afzienbaren tijd niet mogen rekenen op een evenwicht tusschen vraag en aanbod op de arbeidsmarkt.

Indien deze conclusie juist is dan komt met klem de vraag naar voren of men van de zijde der regeering wel voldoende maatregelen neemt om ook onder 'de betrokkenen deze opvatting te verspreiden on door voorlichting en daadwerkelijken steun hen helpt om elders een bestaan te vinden. Steunregelingen zijn soms onmisbaar als redmiddel in tijdelijken nood, maar mogen nooit bestendigd blijven.

Men kan toch niet jaar in jaar uit steun blijven geven aan menschen die hier toch geen werk kunnen vinden. Bovendien komen deze steunbedragen mot de toch reeds veel te hooge belastingen de productiekosten verhoogen en veroorzaken langs dezen weg moeilijker afzet en nieuwe werkloosheid.

Ook mag niet te licht warden gedacht over het leed der gedwongen werkloosheid aan de betrokkenen veroorzaakt. Het altoos opnieuw vruditeloos zoeken naar werk p'ut de energie uit en doet alle zelfvertrouwen te loor gaan. Op dit gebied liggen niet enkel economische maar ook ethische ' vraagstukken die om oplossing roepen.

Bijna ieder weet te spireken van de beroepswerkloosheid en van de uitwassen der steunregelingen.

Maar daarachter verschuilt zich ook veel in stilte gedragen leed en worstelt een talrijke groepi, tusschen werk en geen-werk, met een loon dat enkel uit nood aanvaard wordt, op den rand 'der sociale ellende.

Bedriegen de teekenen niet dan is binnen afzienbaren tijd geen verbetering te verwachten en klemt te meer de vraag of ten dezen voldoende beseft wordt dat ook onze arbeidsmarkt zich aan den door den oodog geschaplen toestand heeft aan te passen.

E. VISSER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 februari 1928

De Reformatie | 8 Pagina's

De Werkloosheid.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 3 februari 1928

De Reformatie | 8 Pagina's