GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

HET JAAR 1929.

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

HET JAAR 1929.

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

II. (Slot.)

Maalste onze binnenlandsclie politiële geen indruli: van kracht, naar buiten sloegen we door de Curacaosche kwestie een slap figuur.

Heel onze koloniale politiek daarnaar te beoordeelen is als hoogst onbillijk te veroordeelen.

Maar de wereld — en daartoe behoort ook het buitenland — is in haar oordeel menigmaal onbillijk.

Naar zulk een gebeurtenis wordt niet zelden de energie van een laad afgemeten.

Het jaar 1929 zal nog wel even in het geheugen blijven als het jaar van Curasao. Moge dat ook voor onze B, 6geering zoo zijn. Want dat de bescherming van dat stuk Nederlandsch gebied vrijwel verwaarloosd werd tegen ernstige waarschuwingen in, kwam achteraf vast te staan. Men wijte de fout hier vooral niet aan één man, die, tenzij een te verwachten rapport een ander licht op hem werpt, liever een reisje met zeeschuimers maakte, dan op zijn post voor het vaderland te sneven — menschelijk, maar niet direkt moedig — al wekt het verwondering, dat voor dienzelfden man, eer hij gerehabiliteerd is, een lievoorrechte positie wordt ingeruimd, wat zelfs een bewijs kan blijken te zijn, "dat slapheid van Regeeringswege wordt beloond.

Ook over onze koloniale politiek in Oost-Indië worden harde noten gekraakt. Dit is zeker: er zit geen Idenburg op den Buitenzorgschen troon. Aan den tegenwoordigen titularis wordt van verschillende zijden zekere slapheid ten laste gelegd. Als niet-deskundigen kunnen we ons daarin niet mengen. De totaalindruk, dit zal bijna niemand tegenspreken, heeft iets malaiserigs.

Overigens lieten wij ons tegenover 't Buitenland vooral van onze vriendelijke zijde zien. Wij toonden op de Haagsche Conferentie, dat ons de kunst van recipiëeren wel afgaat, al missen we de gratie van de Franschen, de gereserveerde deftigheid van de Engelschen en het pralerige van de Duitschers. Het is blijkbaar den vreemden gasten zoo goed bevallen, dat ze gaarne in 1930 wilden terugkomen.

Er schuilt een voordeel in, dat men ons ia het Buitenland anders dan op klompen leert kennen. Van meer waaxde zou het zijn, indien nien teivens de gedachte meenam, dat het oude staal des geloofs ons volk nog in het bloed zit, dat hier in te ademen valt het ozon van het Calvinisme.

Het Calvinisme.

Daarover schreef prof. Treub terloops in zijn geruchtmakende artikelen in de „Haagsche Post".

Hij erkende, dat met Tiet R^omanisme, ooü het Calvinisme een wereldbeschouwing heeft, die karakters kweekt. Wij laten het op één lijn stellen van die twee natuurlijk voor zijn rekening. Maar hij konstateerde tevens, dat het groote publiek zich daarom juist van deze richtingen afkeert. Het kan geen karakters verdragen. 'Het wil zelf geen karakter hebben. In verband daarmee las hij het schuldregister van de moderne opvoeding af. Onder het vroegere strengere opvoedingssysteem was het volgens hem ook niet alles. Maar er werden mannen door gevormd. De moderne opvoeding daarentegen brengt weekelingen en slappelingen voort.

Is hier niet veel van aan?

De paedagogiek is op zichzelf een heel nuttig vak, vooral wanneer het naar Gereformeerde beginselen wordt beoefend. In het laatste geval v/orden vanzelf' excessen voorkomen. 'Maar wordt de moderne mensch in het generaal genomen niet verpaodagogiekt? Hij wordt uitgenoodigd, zich zóó met de roerselen der kinderziel bezig te houden, dat hij eigen ziel vergeet. De ouders moeten zoozeer de zielscomplexen in hun kind bestudeeren, dat zij, indien zij aan alle gestelde eischen voldeden, geen tijd zouden overhouden om hun Goddelijk beroep uit te oefenen ©n alzoo hun kind van het noodige te voorzien. Men geeft het kind niet langer wat des kinds, maar wat der volwassenen is en de volwassenen moeten zich met het kinderdeel tevreden stellen. Een ouder, die zich aan de luimen van zijn kind niet stoort, wordt een wreedaard, een egoist gescholden.

Met zorg in het hart ziet de dieper denkende dan ook de toekomst tegemoet. Wanneer de jonge mensch geen enkel juk in zijn jeugd mag dragen, wanneer al zijn wenschen worden voorkomen, wanneer ]^.ij zoo ongeveer mag doen wal zijn hart begeert, hoe zal hij tegen de harde werkelijkheid van later zijn opgewassen? Reeds nu begint de boom der toegeeflijkheidspaedagogiek wrange vruchten fe dragen. Prof. Treub heeft Hat door.

Stond het jaar 1929 met al zijn slapheid reeds onder invloed van de moderne paedagogiek? Haalden we daarin binnen de eerstelingen van den oogst? Wij hopen van niet. Moge het profiel van 1930 spreken door krachtiger trekken!

Ook in het Buitenland werd 1929 door zekere slapte gekenmerkt. Bankschandalen waren niet van de lucht en die alle spellen, dat vele mensclien geen ruggegraat meer bezitten 'tégen "de verleiding der spekulatie. Aan deze en aan gene zijde van den Oceaan was het getal der gedupeerden groot. Welk land staat er eigenlijk gunstig voor? Duitschland moest tegen het einde des jaars voor een gelddiktator. Dr Schacht, bukken. Berlijn werd onder curateele gesteld. Oostenrijk grabbelt op den bodem der schatkist. Engeland is niet in staat zïjn inwoners te voeden. Het Labour-ministerie, opgetreden met de 'belofte, het probleem der werkloosheid op te lossen, zag het cijfer der werkloosheid weer rijzen. Frankrijk wordt daarentegen door steeds toenemende onderbevolking 'bedreigd met het gevaar, dat vruchtbare akkers tot een woestenij worden gemaakt.

Daarbij komt, dat ook de politieke toestand nergens stof tot stoffen gaf. Het Parlementarisme heeft allerwege moeite zich staande te houden. Verscheiden landen maakten krisissen door. De ministeries tobden om a working majority te krijgen. Ministers verschenen en verdwenen. Hat fascisme in Italië toonde zoo af en toe zijn tanden. Maar Mussolini schijnt de oude niet meer te zijn. De dagen, waarin hij krachtige, bezielende speeches kon afsteken, zijn voorbij. Primo de Rivera stond het heele jaar door op liet punt om heen te gaan. Stresemann, een van de krachtigste figuren van Duitschland, stierf plotseling. MacDonald zocht weer toenadering tot de Sovjet-regeerjng. Hij stalï haar reeds meer dan één vinger toe. En het Bolsjewisme boerde ook niet voordeelig. Het zag zich China ontglippen. Het werkte sterk met ongenade, het zekerste teeken van zwakheid. In ons land werd na Wijnkoop L'ou de Visser door ongenade getroffen en de partij werd hier ver-„Koch"-t. Mevrouw Lenin, wier portret doet denken aan zeker huisdier, waarover ook wel eens anders dan met het zachte woord van poes wordt gesproken, koelde haar woede op boeken. De werken van Plato, Nietzsche, Schopenhauer en de Bijbel niet te vergeten werden in den ban gedaan. Alsof zij tegen het Woord van God iets vermocht I

Mogen we dan klagende over de algemeene slapheid 1930 ingaan?

Dat niet.

Het uitmeten van de gebreken 'der mensohheid in 1929 — en van de onze niet in 'de laatste plaats — is noodig om voor zelfvoldaanheid bewaard te blijven.

Want juist de slappe mensch' is voor zelfgenoegzaamheid het meest vatbaar.

Maar 1929 heeft ook een creditzijde.

Al viel er geen bepaald groot werk te onderscheiden, klein werk heeft ook waarde. Het gewone is dikwijls van verstrekkender gevolgen dan het buitengewone.

Doch het kleine en het gewone op te sommen biedt de grootste zwarigheid. 'Omdat het niet uitsteekt. Ook omdat het met de telkunst spot.

Den arbeid van. den Volkenbond — om tooh iets te noemen — achten we niet gering, al verrassen de resultaten niet. Het Young-plan kan een stap nader brengen tot het internationale herstel.

Indien we dichter bij huis mogen blijven, onze kerken oefenden haar deesemen'den arbeid in vrede en rust. Het schisma ging vrijwel langs haaï heen. Over de kerkelijke goederen, welke door een schismatieke kerk werden betwist, viel een principiëele rechterlijke uitspraak, waardoor onze kerken ia het gelijk werden gesteld. In de Hervormde Kerk verhief zich een stormpje over het Reorganisatievoorstel. Het beroerde slechts de oppervlakte. Maar misschien zal de verwerping daarvan een uitwerking ten goede hebben.

En dan, hoe heeft God uit Zijn volheid ons niet lederen dag geschonken ook genade voor genade 1

Brengen we 1930 door smeekend om gena! Want genade maakt sterk!

HEPP.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 januari 1930

De Reformatie | 6 Pagina's

HET JAAR 1929.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 januari 1930

De Reformatie | 6 Pagina's