De Macedoniër.

Menigmaal hebben wij het genoegen gehad in do rubriek Boekaankondiging de aandacht te vestigen op ons zendingstijdschrift De Macedoniër. Maar wij meenen, dat nu de gelegenheid zich voordoet, in een opzettelijk artikel over dit ons eenig Gereformeerd zendingstijdschrift te spreken.

Immers, bij den nieuwen jaargang wisselde men van uitgever. Van Edzo Venema te Groningen verhuisde men naar N.V. Gebr. Zomer en Keunings Uitgeversmaatschappij te Wageningen. En met deze verhuizing vond in de uiteriijke verschijning nogal eenige verandering plaats.

Wanneer wij De Macedoniër ons eenig zendingstijdschrift noemen, vatte men dit woord niet op in bewonderenden zin, doch als telwoord. Ons Zendingsblad is geen tijdschrift, en wil het ook niet zijn. En al bedoelt De Macedoniër niet te concurreeren met De Mededeelingen, van de zijde van „Oegstgeest" uitgegeven, toch draagt ons Gereformeerd tijdschrift een beslist wetenschappelijk karakter.

Men valle niet over het woord wetenschappelijk! Want dat zou onzen niet-wetenschappelijken ouderling en lid der jongelingsvereeniging ertoe nopen,

zich van abonneeren en lezen te onthouden. En dit zou een verkeerd gevolg zijn van onze kwaJificeering. Wetenschappelijk moet genomen worden in den zin van vrucht van degelijke studie, en niet in den zin van een vaktijdschrift, dat alleen geschikt is voor valanenschen, deskundigen, miss. dienaren enz.

Bezien wij nu tijdschrift. eerst het uitwendige van het

Ongetwijfeld is er voor het oog een zeer groote verbetering ingetreden. De Macedoniër wordt nu zeer royaal uitgegeven, in dezelfde grootte als Op den Uitkijk b.v. Daarbij wordt het op fijn glimmend papier gedrukt, zoodat het opnemen van illustraties mogelijk is geworden.

Vergelijkt rnen de oude uitgave met de nieuwe, dan blijkt echter, dat niettegenstaande de zeer vergrootte uitgave de inhoud niet meerder werd. Immers, het wordt veel verder uit elkander gedrukt, en ook is de witte marge op zij en van boven en van onder heel ruim genomen.

Al wint het blad door deze uitgave in aesthetischen zin, toch vragen wij ons af, of dit wenschelijk was. Immers, de prijs is nu ook verhoogd van f 4 tot f5 per jaar. Dit is volstrekt niet te hoog, eerder het tegendeel; maar nu men beproeven wil den lezerskring te gaan uitbreiden, had men niet den abonnementsprijs fl moeten verhoogen. De Macedoniër is toch een heel ander blad dan Op den Uitkijk; ik vrees, dat dit uit het oog verloren, werd in dien zin, dat men het extra mooi heeft willen maken.

Vergelijking met de oude uitgave leidt ook tot de meening, dat wij in een enkel opzicht achteruit zijn gegaan.

Wij missen toch een inhoudsopgave van dit nummer. Ook schijnt het, alsof het een geheel nieuw tijdschrift is, want er wordt niet gezegd, welke jaargang het is. En is dit nummer wel goed gecorrigeerd? Wij vonden verscheidene drukfouten, vooral aan het einde. En het artikel „De Godsnaam op Soemba", is volgens zijn inhoud niet van de hand van ds Pol, zooals er boven staat, maar van ds D. K. Wielenga; trouwens, er had dan ook moeten staan ds D. Pol.

In alle opzichten is de verandering dus geen verbetering geworden. Ook kunnen wij de oranje streepen op den omslag niet mooi vinden.

Hoofdzaak blijft echter de inhoud.

En deze achten wij weer voortreffelijk.

Jammer is voorzeker, dat de redactie zoo weinig medewerking heeft van de zendingsarbeiders in indië. Wij weten wel, dat die arbeiders overstelpt worden door werk, en ook veel correspondentie hebben met de zendende kerken; misschien, dat de blaadjes „Uit Keboemen" enz. mee de oorzaak zijn. Toch zou het den lezers van De Macedoniër zeer verblijden, als uit Indië zelf meer artikelen kwamen. De arbeiders op Soemba maken een gunstige uitzondering.

De redactie merkt in een voorwoord op, dat dr F. L. Bakker, dr H. A. van Andel en mevr. Van Andel—^Rutgers de toezegging deden, zoo nu en dan copie te zullen leveren; dit zal niet anders dan gewaardeerd worden; dr van Andel schrijft zoo, dat om den inhoud en vorm beide zijn artikelen op hoogen prijs worden gesteld; en dat geldt voor de anderen ook.

Dit eerste nummer van den „zooveelsten" jaargang begint met een „Zcndings-overzicht" van. de hand van ds D. Pol. Ditmaal is Midden-Java ten Zuiden aan de beurt; een volgend maal komt Soemba.

Reeds vanwege dit artikel is De Macedoniër waard gelezen te worden. Men moet toch op de hoogte blijven! Het werk der zending is levend en groeit; gedurig treden veranderingen in. Zulk ©en overzicht, als ds Pol gaf, doet ons in een kort bestek zien, hoe het op het zendingsveld staat.

Het zou de moeite loonen eens de verschillende zendingsvelden te vergelijken. Nog gemakkelijker zou dit vallen, indien bij een volgend overzicht ook werd ^^genomen een statistiek der kerken, die de zendende kerken steunen. Nemen wij Friesland eens ten voorbeeld; in het artikel staat, dat het getal bewoners van de beide zendingsvelden Keboemen en Wonosobo bedraagt 700.000 op een oppervlakte van ongeveer 24 vierk. geogr. mijlen; laat men hier eens tegenover plaatsen het getal bewoners van Friesland en de grootte van deze provincie; voorts ook het getal bewoners van Friesland en de grootte van deze provincie; voorts ook het getal leden der Gereformeerde kerken, die deze beide velden hebben te verzorgen. En al moet men niet teveel waarde hechten aan cijfers, zij kunnen ons toch onderwijzen, en dienen voor het maken van vergelijkingen.

In het artikel „De Godsnaam op Soemba", weerlegt ds D. K. Wielenga een artikel van ds Lambooy, waarin deze had voorgesteld voor God den naam Marapoe te gebruiken.

Met belangstelling hebben wij beider artikelen gelezen. Het schijnt ons toe, dat^de bezwaren van ds D. K. Wielenga tegen het gebruik van den naam Marapoe welgegrond en steekhoudend zijn. En wij zijn zeer nieuwsgierig naar hetgeen ds Lambooy hiertegen zal opmerken. Vooral het gevaar van syncretisme moet niet worden onderschat.

Hoe blijkt uit dit artikel, welke moeilijkheden onze zendingsarbeiders hebben te overwinnen! Menigeen zal denken: och, de naam God wordt eenvoudig vertaald in het Soembaneesch, gelijk men dezen naam ook vertaalt in 'tEngelsch of Fransch. Maar men leze dit artikel, en men ziet, dat dit vertalen met buitengewone moeilijkheden gepaard gaat. God geve onzen arbeiders veel wijsheid ook in het kennen en verstaan van de talen der menschen, onder wie zij werken!

„Saecularisme" is een artikel door ds Pol geschreven. In deze rubriek hebben wij kort geleden aan ditzelfde onderwerp een artikel gewijd. Wat ds Pol schrijft, is zeer oriënteerend; maar op de middelen, om het te overwinnen, gaat ds Pol in dit artikel niet dieper in.

Zeer ad rem is zijn beroep op een herinneren aan het waarschuwend woord van Prof. Grosheide tegen het modemisme in de internationale zendingsbeweF ging. „Men arbeidt dan vooral aan de maatschappelijke verheffing der heidensche en Mohammedaansche volken. Een prachtig ding ongetwijfeld. Maar het is treurig, als de zending meer belangstelt in de opheffing der poenale sanctie, dan in de prediking van het Evangelie".

Wij onderschrijven ook gaarne de opmerking van ds Pol: „De zending heeft zich te onthouden van al die dingen, die geen zending zijn, en zich bij de vervulling van haar roeping vast te houden aan Gods Woord en de beginselen van dat Woord". Maar daarmee is men natuurlijk niet klaar. j3e moeilijkheid is juist, welke dingen zending zijn en welke niet; laten wij als voorbeeld noemen het „werkhuis" van ds Merkelijn te Magelang; is dat nu eigenlijke zendingsarbeid, of maatschappelijk werk? En wat men op Soemba wil doen, tot verheffing van het volk, moet dat als , , niet behoorend tot het eigenlijke zendingswerk" worden afgewezen? Waar ligt de grens tusschen de zending en niet-zending ? Gaarne zouden wij De Macedoniër hierover eens hooren. Men kan het in principe volkomen met elkander eens zijn, terwijl toch in de toepassing heel veel verschil openbaar wordt.

Ds Velders vervolgt zijn artikelenreeks uit den vorigen jaargang, over „Jodendom en Jodenheid"; interessant.

In „Van mijn Uitkijk" verzamelt ds Pol weer verscheidene belangrijke stukjes. Hij wijst o.a. de j aandacht op een oordeel van ds Jongeleen over onze synode van Arnhem en de zendingszalten; en vraagt dan, of ds Jongeleen de lezers van „Uw Koninkrijk kome" ook eens zijn meening geve over het synodaal besluit inzake de aansluiting bij den Nederl. Zendingsraad. Nu, ieder zijn smaak, maar het schijnt ons toe, dat er weinig reden is, om' dit besluit zoo aan te prijzen als model; wij wezen in deze rubruik eenigen tijd geleden op het tweeslachtige van dit besluit; en wij vreezen, dat ds Jongeleen ook niet veel ^oeds ervan zal kunnen zeggen.

Vatten wij alles nog in een enkel woord tezamen, dan spreken wij onze groote waardeering uit voor De Macedoniër, en bevelen dit zendingstijdschrift hartelijk aan, in het bijzonder aan onze kerkeraden, jongelings-en jongedochtersvereenigingen enz.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen