De toestand der Wereldzending.

IV.

(Benige getallen.)

Hoe staat het met de vrucht der zending"?

Zeer zeker is er vrucht, die aan de waarneming op dit oogenblik nog ontgaat; de stroom van zegen gaat ook wel eens onder den grond door, zoodat hij aan het oog der menschen is onttrokken. Maar er is ook vrucht, die te zien is en in getallen kan worden uitgedrukt.

Prof. Richter in zijn artikelen over „Zur Missionslage" geeft een overzicht in vogelvlucht. Als kenner bij uitnemendheid (schreef hij niet een vijfdeelig handboek over de geschiedenis der zending? ) is hij voor ons een betrouwbare gids; en wij volgen hem gaarne bij zijn beschouwingen.

Eerst spreekt hij over Japan.

In dit land zijn drie groote stroomingen, die in de geestelijke behoeften der menschen voorzien.

Eerst is daar het aloude Shintoïsme, de nationale godsdienst. Niettegenstaande het primitieve, dat in den tegenwoordigen tijd vreemd aandoet, is het toch geworteld in het volksbestaan, en de tallooze heiligdommen zijn drukker bezocht dan ooit.

Voorts heeft het Boeddlaisme er zijn triumfen behaald; sinds de 14e eeuw vond het er ingang, en heeft aan het volk een afgesloten en inhoudrijke religieuse en philosophische literatuur gegeven.

En ten derde heeft het nationalisme opgang gemaakt onder de leus: Japan shugs! Japan is het princiep.

Wel heeft de zending er ook vrucht gedragen, ïoen de zending ruim een halve eeuw geleden er binnendrong, vond het er ongeveer 50.000 Christenen uit den aiouden Jezuïtentijd; tegenwoordig zijn er in Japan ongeveer 400.000 Christenen, n.l. 207.000 Protestanten, 150.000 Roomschen en 50.000 Grieksch-Katholieken. Maar wat zijn deze weinigen tegenover de vele millioenen! En het laat zich niet aanzien, dat de zending spoedig groote veroveringen zal maken, want het Japansche volk heeft aan de drie genoemde geestelijke stroomingen genoeg; en de zending is als product van vreemden bodem verdacht.

Korea trok eenige tientallen jaren geleden heel sterk de aandacht.

Na 50 jaren arbeid zijn er van de ruim 19 millioen inwoners V* millioen Christenen, vooral als gevolg van een volksbeweging naar het Christendom heen. Hier heerschen het Confucianisme der meer beschaafden, de primitieve volksreligie met haar vooroudersvereering en geestendienst, en het Boeddliisme; maar zij hebben het volk niet zoo in banden geslagen als het Shintoïsme en Boeddhisme in Japan.

Sinds 1910 echter is er een verandering ten kwade ingetreden: de Japansche invloed werkt de Christelijke zending tegen; en de Westersche cultuur en oe schrikkelijke verarming der bevolking doen de rest. Nog steeds neemt de Christelijke kerk met ruim 13.000 zielen per jaar toe, maar de afval is buitengewoon groot, zelfs bijna even groot als de toename!

China geeft een zeer verward beeld te aanschouwen.

Prof. Richter merkt op, dat sinds de laatste tien jaren geen betrouwbare statistiek is te geven, mee gevolg van de anarchie, burgeroorlog en de ontzettende catastrophen van watervloed en aardbeving. Toentertijd echter waren er 650.000 Protestantsche 'Avondmaalgangers en 21/4 millioen Roomschen. Maar dit getal zal eer verminderd dan vermeerderd zijn. Verspreid als het meerendeel is over de duizenden dorpen, leeft het in groote armoede en baart het veel zorg aan de kerk.

In de steden, waar dikwijls vele intellectueelen tot het Christendom behooren, heeft men soms mooie kerken en wetenschappelijk opgeleide voorgangers, die .de leidslieden zijn van de Christelijke kerk in China.

Van een volksbeweging naar het Christendom heen was er in China nimmer sprake; het ging steeds om de enkele ziel.

Het Confucianisme heerscht er oppermachtig, en heeft de volksziel verkommerd; de staatsgodsdienst der mandarijnen is dood. Werkelijke religieuse macht op de harten heeft alleen de voorvaderenvereering en geestendienst. Maar in de hoogere standen neemt het Saecularisme toe, en wordt zelfs door de regeering aangehangen en bevorderd. En op het platteland is de boerenbevolking bij massa's bolsjewist geworden.

Het vijfjarenplan, op touw gezet door de Chineesche Christenleiders, is een daad van moedig geloof, maar veel vrucht wordt er nog niet van gezien.

In Engelsch-Indië zijn volgens de telling van 1931 ongeveer 6 millioen Christenen^ waarvan de kleinere helft Protestant. Ten dêèle gaan de massa-overgangen die in de vorige eeuw het grootste deel der Christenen aan de kerk gaven, door.

Zeer merkwaardig is de beweging, die de 61 millioen kastenloozen in het kastenwezen wil inlijven; Gandhi wordt daartoe bewogen door barmhartigheid, maar de meeste Hindoe-leiders worden gedreven door de vrees, dat anders deze ontwakende massa's wel eens zouden verloren kunnen gaan aan Christendom of Islam. Zal het inderdaad gelukken deze millioenen in het Hindoeïsme in te schakelen, en hun den toegang te openen tot de tempels en de dorpsstraten en dorpsbronnen, dan heeft het Christendom een sterke macht te meer tegen z'ich gekregen.

Onder de andere kringen en standen moet een harde strijd gestreden worden. Bij de bijna 353 milUoen zielen vallen de 21/4 millioen Protestantsche Christenen in het niet. En van een Christianiseering van Indië is men nu nog evenver af als 100 jaren geleden. Denk slechts aan het toenemen der bevolking in de laatste tien jaren met 30 millioen! Dat is reeds vijfmaal meer dan het geheele aantal Christenen gewonnen in 400 jaren door de zending. Laten wij ons geen illusies maken, zegt Prof. Richter; Indic heeft duizenden jaren lang Zuid-en Oost-Azië van godsdiensten voorzien, en heeft ^een behoefte aan invoering van buitenaf van een anderen godsdienst; wat het noodig heeft is geen religie-import, maar religieexport. En het philosophisch pantheïsme van het Hindoeïsme neigt wel heel sterk tot syncretisme, maar wijst het zuivere Christendom met beslistheid af.

En de wereld van den Islam ?

Een ieder, die de zendingsberichten volgt, weet, dat men allerwege wachtend voor de gesloten deur slaat. Men heeft een tijdlang gehoopt, dat men over de oude Oostersche kerken heen ingang zou kunnen vinden 'öij het Mohammedanisme, maar die hoop is beschaamd. De arbeid onder de Armeniërs in het rijk der Ottomanen is vernietigd. De orthodoxe Grieken staan afwijzend tegenover eiken Protestantschen invloed. De Syriërs maken van de kennis, op de zendingsscholen verworven, gebruik, om het vaderland te verlaten en in Amerika zich een betere levenspositie te scheppen. In de Kopüsche kerk verzet de hoogere geestelijkheid zich in bond met de patriarchen zoo sterk mogelijk tegen de hervormingsbeweging van den middenstand. Het kon niet anders, of de zending was wel gedwongen zelfstandige kerken te stichten.

In Egypte, Syrië, Turkije en Perzië is het nationalisme ontwaakt zoo krachtig, dat de deuren voor het Evangelie nog dichter zijn gegaan. Aan het Christeiadom is daar geen behoefte.

En Afrika ?

In Midden-Afrika worstelen drie machten om de zege: het P'rotestantisme, het Roomsch-Katholicisme en de Islam. Prof. Richter schrijft ervan: „Wellicht op geen ander zendingsveld toont Rome zoo zijn overmacht als hier. De Witte Vaderen (de Vaderen van den, Heiligen Geest) hebben hier alleen reeds 440 hoofdstations met 658 priesters, 251 broeders en 843 zusters; zij tellen I2/3 millioen gedoopten en 1/2 millioen catechumenen". Daar kan geen enkele Protestantsche zending tegen op!

De gevaarlijkste tegenstander van het Christendom is de Islam. In het Tanganyika-gebied nam het getal van 300.000 toe tot meer dan 2 millioen^ dat is ruim de helft der bevolking.

Het is hier geen vraag meer, of het primitieve heidendom zich tegenover den inval der vreemde cultuur kan blijven handhaven. Maar als straks alles opnieuw religieus georiënteerd zal zijn, hoe groot zal dan het procent der zending wezen? Heeft het Evangelische Christendom in Afrika nog een kans?

Zien wij deze getallen nog eens over, dan krijgen wij een beklemd gevoel; wij zouden moedeloos kunnen worden. De Roomschen, de Islam, het Heidendom, het Saecularisme, "het verzet zich alles tegen het Evangelie. Bij de honderden millioenen zijn het maar weinige honderdduizenden, die knielen voor 'Christus. En toch, welk een groote inspanning getroost zich de zending allerwege!

Maar toch heelt Christus gezegd: „Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde". En de dichter profeteerde: „De volken zullen U, o Heere, loven, ae volken allemaal zullen U loven"!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen