Subsidieering van het Tooneel.

II.

Heeft dus ook naar onze overtuiging de Regeering tot roeping, het tooneel, waarvan zoo groote invloed op het volksleven uitgaat, op hooger zedelijk peil te brengen en voorzoover dit in haar macht staat, den zedebedervenden invloed van het tooneel tegen te gaan, dan kan tegen subsidieering van het Tooneel, müs met dit doel, geen principieel bezwaar bestaan.

Niet alsof we voor subsidieering van het Tooneel door den Staat, op zichzelf een pleidooi zouden willen voeren. Het tooneel is kunstgenot, en wie dit kunstgenot wil genieten, behoorde eigenlijk dit zelf te betalen. En zooals we die Kerk het gelukkigst achten, die door eigen middelen voor haar onderhoud zorgen kan en niet op den steun van den Staat rekent, zoo ^eldt dit ook van de kunst. Waar nog bijkomt, dat er althans voor ons gevoel iets onbillijks in schuilt, dat de belastingpenningen, door alle burgers van het land opgebracht, ook door hen die nooit de schouwburgen bezoeken en die zelfs van het Tooneel een" afkeer hebben, gebruikt worden om het Tooneel te steunen.

Maar al achten we deze bezwaren, die tegen de subsidieering van het Tooneel zijn ingebracht, zeker niet gering, toch laat het zich denken, dateene Christelijke regeering tot subsidieering overgaat, juist om daardoor invloed op het Tooneel te kunnen uitoefenen en den zedebedervenden invloed, die van het Tooneel uitgaat, zooveel mogelijk te stuiten.

Men vergete hierbij ook niet, dat de subsidieering van de kunst tegenwoordig in de lucht zit. Al zou deze Regeering de subsidie niet verleend hebben, dan zou een later liberaal of socialistisch kabinet dit toch gedaan hebben. Maar dan zonder aan deze subsidie nadere voorwaarden te verbinden, waardoor het Tooneel op hooger zedelijk peil zou gebracht worden. Het is uit dien hoofde wel te verstaan, dat deze Regeering door de subsidieering tegelijk invloed in goeden zin wilde uitoefenen.

Daarbij komt dat er ook onder de directies dezer schouwburgen zijn, die zelf gaarne betere tooneelstukken zouden willen opvoeren, maar door gebrek aan geld dit niet doen kunnen. De smaak van het publiek is zoo bedorven geworden door de lage en verderfelijke tooneelstukken, dat de opvoering van klassieke stukken geen publiek trekt en m daarom niet loont. Zal de smaak van het publiek allengs verbeterd worden, dan moet zulk een tooneel-directeur eerst in staat worden gesteld den strijd om het bestaan te kunnen volhouden. En de Regeering kan dus, door zulk een tooneel-directie te steunen, medewerken om het zedelijk peil van a het tooneel te verhoogen.

Maar zal dit doel bereikt worden, dan spreekt het ook vanzelf, dat de meest af doende waarborgen zullen moeten geëischt worden, dat zulk een subsidie alleen dan gegeven wordt, wanneer al wat zedebedervend werken kan, voorkomen wordt. Of het mogelijk zal zijn zulke waarborgen te vinden, beoordeeleu we niet. Het ingediende wetsontwerp heeft naar het oordeel van de christelijke partijen in de Kamer die waarborgen niet voldoende geschonken, en daarom hebben zij er zich tegen verklaard. Maar hoe men hierover ook denken moge, zeker is, dat elke subsidie aan het Tooneel, die alleen strekken zou om het Tooneel als kunst te steunen, maar die niet tegelijk diende om den zedebedervenden invloed van het Tooneel op het volk tegen te gaan, door ons zoo beslist mogelijk afgekeurd worden moet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen