De hedendaagsche schriftcritiek in haar bedenkelijke strekking voor de gemeente des levenden Gods - pagina 63

59 en geheel deze reeks van „identitat3"-voor3tellingen zonder sparen bij den grond afgesneden. ^^) Hoe sterk ook de ethische richting, en we danken haar daarvoor, het diep bederf der zonde accentueert, toch is in haar philosophisohe ontleding telkens en telkens de zonde weer buiten rekening gelaten. Dit kon niet anders. De school waaruit ze haar categorieën overnam, was zelfs bij Schelling, onder soms zeer Christelijke vormen, p a g a n i s t i s c h , d. i. zonder een tot op den wortel gaand zondebesef. De verwarring van het ethische met het aletheische leven z e l f s i n z o n d a r e n , is van deze inconsequentie der ethische richting één der sterkste proeven. Altijd hetzelfde dualisme tusschen den v o r m en den i n h o u d vau hun denken. Nooit concentrisch naar vorm én inhoud uit éénzelfde beginsel afgeleid! ^^) Ter eere van de Duitsche ethische geleerden moet hier erkend, dat Rothe o. a. het holle en onjuiste van den t e r m : ,,godmenschelijk" zeer juist heeft ingezien. Zie ROTHE, o. 1. p . 271/2. „Unter denjenigen unserer heutigen Theologen welche die Unmöglichkeit, jene alten Anschauungen aufrecht zu erhalten, empfinden, ist es ziemlich allgemein Sitte geworden, um dem richtigen Gesichtspunct fiir die Betrachtung der heil. Schrift zu bezeichnen, dieselbe ein g o t t m e n s c h e l i c h c B Werk zu nennen und zu fordern, dasz man ihr eine g ö t t l i c l i e und eine m e n s c h 1 i c 11 e Seite unterscheide, wiewohl freilich beide sich auf das innigste durchdrangen, so dasz sie i n c o n c r e t o nicht auseinandcr herausgelöst werden könnten. Icli bedaure, dasz ich mir diese Formel, so viel Bestechendes sie auch auf den ersten Anblick hat, niclit anzueignon weis^. Schon das sollte doch wohl bedenklich gegen sie maclien, dasz sie j a zu dem Ende erfunden worden ist, um das, was an der Bibul als u n v o 11 k o m m c n, und zwar als m e n s c h l i c h unvollkommen erscheint, zu erklilren und zu reclifertigen. Dazu ist sie nun abor schlechterdings nntauglich; denn durch den Begriif des G o 11 menschlichen ist ja an dem Menschlichen alles m e n s c hl i c h (d. h. an der Begriif des Menscheu gehalten) UnvoUkommene ausdriioklicli a u s g e s c h l o s s e n . In dem Gedanken des Gottmenschlichen liegt das r e i n e , das a b s o l u t e Zusammen-und ïneinandersein des G ö t t lichen und das Menschlichen. In Christo nun ist uns diesz wirklich gegeben, aber auch n u r in ihm, und deszhalb ist E r a 11 e i n der Gottmensch und sein Dasein und Leben a 11 e i n ein gottmenschliches". Ten onzent daarentegen gaat in predicatiën en geschriften deze theosophische voorstelling nog maar steeds door. De „theanthropos" is de Christus; Hij alleen. En wie van een zondaar, van een mensch, van een verloste, na wel doorgedacht te hebben, zeggen durft, dat hij ook een „godmenschelijk" leven ontving, begaat daardoor de fout, om óf de waarachtige godheid onzes Heeren Jesu Christi te na te komen, óf wel het „gij zult als God zijn" in theosophische nevelbeelden op te roepen voor den overspannen geost. *") Zie ROTHE, V. 1. p. 3 3 3 , „Dem gegenüber hat die katholische Kirche

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen