De geldigheid van de oude kerkenordening der Nederlandsche Gereformeerde Kerken - pagina 18

16 was hem en anderen niet te veel, her- en derwaarts te reizen om met de Kerken te gaan handelen; waar men zelf niet gaan kon, moest een brief zooveel mogelijk overtuigen; en persoonlijke invloed werd ook in het werk gesteld, inzonderheid de invloed van Prins Willem, die zich wel niet rechtstreeks met de Synode heeft ingelaten, maar die toch het samenkomen zeer bevorderd heeft, en die zelfs aan Marnis vergunde, te dien einde vrijelijk van zijn naam gebruik te maken. Als voornaamste beweegreden werd natuurlijk aangevoerd, dat de kerkelijke eenigheid van alle Gereformeerden strekken zou „ter eeren Godes almachtich ende tot opbouwinge Syner lieue Gemeijnte", en dat zij daardoor „Gode almachtich een seer welgeuallich werk ende dienst doen sullen". Maar een sterke aandrang lag ook hierin, dat de voorgestelde „versamelinge [van een generael Synodum] voorwaer gheen kleyne nutticheyt ende eenicheyt inder Kercken onses Heeren Jesu Christi brenghen en sal". En voorts mocht bij mannen, die hun vaderland liefhadden, ook wel gelden, wat als laatste grond nog genoemd werd: „waerwt oock volghens dien spruyten sal een goede gheregheltheyt ende voorderinge tot alle goet in politicque saeken"; vooral, gelijk ook nog gezegd werd, omdat het aan den Prins bijzondere oorzaak zou geven, „om hem van gantscher herten van v L. ende van alle andere wtgewekene ende oock noch inlandische Gemeijnte haere groote eenicheijt taeijde inder Leeringe ende conuersatie, te verblijden, ende door dien eenen meerderen moet te grijpen om de algemeyne verlossunge door Godts genadige hulpe an de handt te nemen ende [te] volvoeren" '). Door de werking van dat alles kwam men eindelijk tot de zoo gewenschte eenstemmigheid. En toen hebben de Nederlandsche Kerken, die in Engeland waren, wel niet kunnen voortgaan, daar zij door de Overheid van dat land tot onthouding gedwongen (afgedrukt in de door J. J. van Toorenenbergen bewerkte uitgave van „Philips van Marnix van St. Aldegonde, Godsdienstige en Kerkelijke Geschriften", in het „Aanhangsel", Ed. 1878, blzz. 3—38), dat hij reeds jaren lang geijverd had, om „alle de gemeynten der Nederlanden tot éénen lichaeme in te lijven, opdat sy met eenen ghelijcken voet nae de opbouwinge der Kercken Godes trachten" (t. a. p., blz. 16). Een antwoord op dit laatste schrijven, afkomstig van de Nederlandsche vluchtelingen-kerk te Maidstone, d. d. 10 Augustus 1570, is afgedrukt in de „Epist. et Tract." van het Londensche Archief, blzz. 348—352; waarbij echter naar den brief van Marnix zelven niet verwezen wordt, daar, blijkens de bijgevoegde aanteekeningen van den bewerker der Londensche uitgave, de bedoelde, door J. J. van Toorenenbergen uitgegeven, geschriften van Marnix hem niet bekend waren. ') De hierboven vermelde motieven zijn woordelijk ontleend aan den brief van de zes gedeputeerden aan den Nederlaudschen Kerkeraad te Londen, d.d.^^" Juli 1571, en aan den brief van de Kerken te Keulen aan den Prins, d.d. 22 Aug. 1571 (Zie hierachter in Bijl. I).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen