Mozaïsch en Romeinsch recht : eene vergelijkende rechtsstudie - pagina 82

7.4

mate verhoogd. Reeds vertegenwoordigde de gestelde maat eene vrij aanzienlijke fortuin. Het kleine grondbezit won niet aan beter waarborg. En toch stiet de wet van stonde aan op heftige tegenkanting. De voornaamste oorzaak der maatschappelijke wanverhoudingen lag in de uitgebreide proportiën, welke allengs de slavernij aannam i). . Ook was er eeuwen lang te Rome voor den onbemiddelde geen ander behoorlijk middel van bestaan dan alleen de oorlog, waarbij |de buit aan het leger ten deel viel. Voor alle andere eerbaar geachte bedrijven werd een niet onbelangrijk vermogen gevorderd. Voorts stond menigerlei beroep wel in eere, maar zonder ook levensonderhoud te verschaffen. Handenarbeid, ja, de kleinhandel zelfs, waren niet in achting, en werden daardoor minder gezocht. Evenals bij het grondbezit werkte ook hier, gelijk mede Arnold opmerkt 2), de instelhng der slavernij hoogst nadeehg. Aan alle bezigheid toch, waarvoor gemeenlijk of altoos slaven gebezigd werden, kleefde in de schatting des volks een smet. Zelfs de kunst werd eene ars üliheralis, den vrije onwaardig, alleen omdat zij ook door slaven beoefend werd. Aan den arbeid kleefde een smet. Niet weinig verschilt daarvan de hedendaagsche toestand. Ook hierin schijnt, dus merkt Kübel op "), weder uit te komen, dat in het menschelijk leven de slinger gemeenlijk even ver aan gene zijde van het middenpunt uitwijkt, als hij te voren aan deze zijde kwam. Werd te voren minachtend op den arbeid neergezien, thans wordt hij niet zelden op buitengewone wijze verheerlijkt, wat, in verband met het misbruik, van de woorden arbeid en arbeider gemaakt, tot bedenkelijke gevolgen leiden, kan. Even goed als de aanzienlijke trots_op zijn wapenschild is, kan het in lager stand de vrouw op haar waschtobbe zijn. Daarin, dat zij de handen in het warme zeepsop steekt,

') Lacombe, La familie dans la sociélé romaine, bl. 292, meent, diit de Romeinen minstens 4 maal meer slaven hadden, dan wij heden ten dage dienstboden hebben. Een welgesteld burger had zelier 10 slaven. De Keizer had er 1500 a 2000. Het aantal nam steeds toe. Kort na het begin onzer jaartelling wordt het op 2/3 van de mannelijlie bevolliing geschat. Zie Max Wandl., 1, a. p.,bl. 8. 2) T. a. p . , bl. 37. ') T. a. p . bl., 61 en volgg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen