Schuld en straf - pagina 58

52

I I l )

'

I I "

• Hche Tendeqz haben." En voorts: „Die Strafe civilrechtlich construiren, heiszt unausgesprochen die Strafe in ihrer strafrechtlichen Bedeutung aufheben/' Geen straf is er in de theorie van zelfbehoud, door SCHULZE (1763 — 1833) ontwikkeld; noch in die van noodweer, door MARTIN (1772 — 1857) verdedigd; en die zoowel FRANCK 266) als FERRI 267) terecht ineen laten vloeien. De Staat, of maatschappijn zoo wordt gezegd, heeft het recht den aanval af te weren; zich te verdedigen als ieder ander wezen. Maar nog terzij gelaten de voorstelling, dat elk misdrijf een aanval is op Staat of maatschappij, toch wordt niet, als eene Mogendheid den aanval eener andere Mogendheid poogt af te slaan, van straf gesproken; en evenmin wordt noodweer onder dat begrip gerangschikt. Het is, hoe hoog in zekeren zin ook opgezet, en als vergelding voorgesteld, toch geen straf wat HEGEL daarvoor uitgeeft. De substantielle wil poneert zich eerst als recht; stelt zich daarna met innerlijke noodwendigheid, krachtens het dialectisch moment als het tegendeel; om in de straf, als het speculatieve moment, tot zich terug te keeren. De straf, als derde voorstelling, houdt in èn de negatie van het recht door het onrecht, èn die van het onrecht door het recht. Vloeien eenerzijds, pantheïstisch, onrecht en straf voort uit het recht, aan den anderen kant, en evenzeer pantheïstisch, heft de straf het onrecht o p ; delgt zij het onrecht uit. Kan in de verbeteringstheorie gezegd worden, dat de bekeering de noodzakelijkheid der straf doet vervallen, — omgekeerd kan bij HEGEL, als de straf er is, de bekeering worden gemist. De straf is het middel om het onrecht, zelfs absoluut, weg te doen. De mensch zou na en om het lijden van Christus geen vergiffenis meer behoeven. Het is geen straf meer wa.t als zoodanig voorgesteld wordt in de verbeteringstheorie van RODER, door KRAUSE, AHRENS 268) e. a. gevolgd. Immers is hier straf bloot het middel om de innerlijke zedelijke vrijheid te doen verkrijgen, en zoo tot het gebruik van de uitwendige vrijheid bekwaam te worden; alzoo op des misdadigers innerlijk te werken dat het bepalen van zijn wil overeenkomstig het recht hem wordt tot eene tweede natuur.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen