Het studeeren der Ouderlingen.

III.

Is alzoo levenswijsheid de kracht van den ouderling en behbott dat ook zoo te b'lijvsn, daarmee behoort naarstig onderzo^ek van de. Schrift, O'f laten wij het boritweg noemen: studie gepaard te gaan.

Levenswijsheid..ondeiS'fe^SmM|fcrieieds. .eenige ontwikkkeling

Maar wanneer dié ontwikkeling hiet toérieeml, doch op-een bepaald oogenblik blijft stilstaan, vermindert de levenswijsheid in waarde. Eh zO'O kan het gebeuren, dat iemiand, die vroieger om den verstandigen raad, welken hij in 'nroleilijke oogenblikken gaf, zeer gezoicht , was, , lat.er .kor'l.weig opstal werd gezet. S'SfelS^^^^^^^

Inzonderheid, ^jet: mep^^^^^|^feférlïngen" voor­ komen.

Ieder wéét' wel' vóiörh^éldéh' te noemen van broeders, die in de kracht van hhn leven.door.de geheele gemleente werden geëerd, maar die langzamerhand aohteruit werden giözleit. Daaruit ontbranden dan verschillende conflicten in de ge­ meente.

Er zijn altijd medelijdende zielen, die het toich zonde vinden, dat '©en ouderling, , jdie eertijds Ide kerk zulke voortreffelijke diensten hee-ft bewezen, feitelijk , op non-activiteit wordt gesteld.

Zij' gebruiken daarbij weleiens dei minder vleiende beeldspraak, dat mien een oiud paaPd, ^j^niet naar den vilder m'oet brengen.

Op' grond daarvan worden zulke ouderlingèii ^an in den kerkeraad en vooral in de kerkeraadsbank dikwijls geduld.

En in dat dulden gaan onze kerken gewoonlijk zeer ver.

- Vaak niet al te ver?

Daarbij kotot, dat menige broieder, die nog altijd leeft in het verleden, toen zijn diensten, zeer werden begC'erd, aan de emeritaatsgedach'le niet kan v/ennen.

Hij meent, dat hij nog dezelfde is als voorheen.

Maar het nieuwere geslacht is volgens hem zoo anders geworden.. Zooveel wispelturiger. V'ooral erg kritisch.

En daarin vihW'fflj niet zelden aanleiding om in het ambt ite blijven. D|an kan hij-pro'testaaren te^en wat hij den tijdgeest noieimt. Dan kan , hij alle nieuwigheden, waar zijn vrouwi 'en zijn heele familie ook tegen' zijn, nog help^n koeren. Hij doet den kerkelijken wagen piepen en knarsen. Ëij wringt tegen den band als de rem.

De Loiopbaan van vele ouderlingen is daardoor tragiscih geworden.

Bij fhet begin waren zij voor hun taak als aangewezen.

Nu moeten zij, evenals ©en tollend kind door zijn moeder, door den kerfcearaad als aan de h'and wórden mteegesleleipt.

Dit is bun groiote fouit geweest: zij: hebben op hun levenswijsheid vertrouwd, maar d© studie verwaarfoosd.

Levenswijsheid werkelijkheid. berust op het kennen van de

De kennis van God als den eeuwig Werkelijke. De kennis van zichzelf als het subjeotief werkelijke.

Do kennis van den tijd als dat deel van he'l; O'bjectief werkelijke, waarmlee men Ln persoonlijke aanraking komt. Daaronder is natuurlijk ook be-• grepen-de kennis van d© mienschen in het gemeen en de geloovigen in h)et bijzonder.

En nu schenkt de levenswijsheid het inziohit orii het eene wexfcelijke mbt het anderei weïkeüjke te CiOtabineeren, zoodat er hiarmoniei uit giaboren woïdt.

Men kan ook zóó opereenen mieit werkelij'kheden, dat men dis'harmonie te voorscihijn roept. Of men kan onwerkelijkheden voor werkelijkheden aanzien met hetzelfde gevolg. Dan mislukt ie'lke poging van beteekenis. Dan woirdt mten iben laatste niet meer 'serieus genomen. Dan staat m'en gieiLeekend als stum'per ol lucihteohippter.

Werkelijkheid met werkieilijkheid tolt nieuwe harmonie verbinden, het is de essentie der levenswijsheid.

Maar het werkelijke groeit. Het verandert.

Nu eens geleidelijk. Dan weder met sp-rongen.

Wie daarmede geen riekening houdt, verlie-st noodzakelijk ook zijn levenswijöbeid.

Want de werkelijkheid, waaruit hij* nog altijd leeft, is onwerkelijkheid geworden.

Bij plO'tselinge verandering der werkelijkheid laat de levenswijsheid.. op; ©011 oogenblik in den steek.

De levenswijsheid laat'-z'^T^eleftfgsziiii^^^py ken met het instinct der dieifen.

Hoe prachtig instinolief, hoe verstandig zöèkan b.v. de vogels hun broedplaatsen uit.

Maar wanneer er nu een vuujloireïi wordt gebouwd, die zijn sterke draailichten in hel rond werpt, begeeft het instinct hlen.

Zij' vliegen radeloos heen en weer. Het broedsel vv'Oirdt verlatensii!%|ViOgelgöboorte vermindert sterk. - • : • • '• •

Zoo ook verloor menig levenswijizio biji het uitbreken van den laatsten oorlog zijn eivenwich!. Nerveusiteit was het, al wil hij' heit zicih nu niet gaarne meer bekennen.

Tegen historische schokken, waarin de werkelijkheid zich eensklaps wij'zigt, blijkt de levtenswijsheid niet opgewassen..

Dan moet er eerst weer oriënteer ing komen. Men moet poolshoogte nemien van de werkelijkheidsbeving, die menig huis omvietrwieirpi, menige staatsinrichting door elkander hulste, menige' ziel ontredderde.

De levenswijsheid doet zich dan weer gelden, wanneer de werkelijke toestand zich eenigszins laat overzien.

Dit illustreert ten volle, hoe ook in minder geweldige tijden de levenswijsheid van de kennis der werkelijkheid veranderd is.

En nu leven wij in onze dagen stierk. De veranderingen grijp©n niet langzaam, maar snel plaats.

Daarom kan de levenswijsheid die studie, hel onderzoek naar de werkelijkheid nu allerminst ontberen.

Hoe hebben in de laatste 'twintig jaren de geestelijke stroomingen zich niet verllelgd!

Hoe zijn inzonderheid in den allerlaatsten tijd niet nieuwe behoieften openbaar geworden!

Daarvan dienen onze ouderlingen vooral zich op de hoogte te stelten.

Want dat alles gaat niet buiten de gemte'ente van Christus om.

Op verkregen levenswijshejid alleen kunnen zij niet teren.

Want dan is die binnenkort opgeteerd.

Hun werkelij'kheidskennis mjoieten zij' noodig aanvmllen. Van dag tot dag. Zonder tijdverlies.

Het was voor 50, zelfs voor 25 jaren veel gemalïkelijker een goed ouderling te zijn dan nu.

Het kostte destijds niet zooveiel inspanning, zijn tijd bij te houden.

De studie is voor den ouderling altijd onmisbaar. Maar. voor een kwarteeuw kon hij die kalmer opvatten dan nu.

Thans echter dient er vlugger gewerkt, nauwgezetter onderzocht dan ooit.

Vandaar dat een opwekken tot en vingeu-wijzingen geven vopr de studiie der ouderlingen niet alleen _eisch des tijds, maar ©isch van het Hoofd : ^fi|: erk, ChristuS', mpet geacht.

- Korte Lünen uit de Kerkoeschiedenis. I.

Bij de - firma Jan Haan in Groningen verscheen een derde druk van het boek van wijlen Dr T. Bos „Korte Lijnen uit de Kerkgeschiedenis".

Deze druk is bewerkt doior den heer G. Meima. Van de meeste fcerkgeBchiedenissen onderscheidt dezo zich, dat zij zich aangenaaim' laat lezen.

Zij biedt geen dorre opsomming, maar houdt overal rekening met het leVen.

Ze werd geschreven v, oor jongelui, en daarvoor leent ze zich' dan ook uitnemend. ' \

Als onze jongeren dit onder de knie hebben, mogen zij over de geschiedenis der kerk gerust meepraten. .Natuurlijk niet, omdat het wetenschappelijk zoo hoog staat. Doch dat biedoelde de scihrijver O'ok niet. Hij' heeft hier geput uit afgeleide bronnen. Maar omdat htet inderdaad een deugdelijk overzicht geeft.

Daarom betreuren we het > t& meer, dat dit l)oe als het toit de kerkgeschiedenis van den laatsten tijd kamt, niet alleen met korte', maar soms ook met kromme lijnen werkt.

Van het ontstaan der Doleantie zegt hel op bldz, .200 dit:

Zij (n.l. de Vrije Universiteit) had g^en bepaal •! kerkelijke kleur, doch hoopte de wetenschap weer naar de oude G-ereformeerde beginselen te ontwikke-' len en de Hervormde Kerk te voonzien van Dienaren des Woords, die de Grereformeerde leer ken-• 'den, liefhadden en .zouden bevorderen. Dit laatste • werd echter door de'Synode onmogelijk wenraakt, • " wiaardooi-een tweede reformatorische beweging • voorbereid Werd, bekend onder den naam van „Doleantie" (1886)."

Hier woirdt dus de oude voorstelling van Hervortóde zijde gegeven en ook van anderen kant wel geloofd, dat de Doleantie itoch eigenlijk draaide om-; de Vrije Universiteit ^en helt niet toelaten van haar studenten tot de bediening in de Hervormde kerk.

Dit nu is geheel bezijden-de waarheid.

Het ware te wenschen, dat de Arohieven eens werden geopend en op dit punt publiek gemaakt.

Dr Kuyper en Rutgers hebben heirhaialdelijk verzekerd, dat de Doleantie m'eit de universiteitskwestie niets te maken had.

Waarom deze mannen op' hun woord niet geloofd?

Trouwens, geven de fjeitien hun ook niet gelijk?

Als men de geschiedenis en de voO'rbereiding der Doleantie eens nagaat, vindt mfen dan niet gansch andere factO'ren?

Hier ging een korte lijn krom. Dit gebeurde, in dit verdienstelijke boek, dat we allerminst onzen lezers ontraden, nog een paar maal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen