Pinksteren en de Zending.

Pinksteren, het zendingsfeest bij uitnemendheid, staat weer voor de deur. Hiermede doen wij niet . tekort aan Kerstmis en Paschen, alsof alleen bij de herdenking van de uitstorting des Heiligen Geestes aan de uitbreiding van Gods Koninkrijk wordt gedacht.

Im'mers, de jubel op Kerstmis is, dat God d e wereld alzoo lief heeft gehad, dat Hij Zijn eengeboren Zoon heeft gezonden; engelen zongen in Efratha's veld: „Vrede op aarde, in menschen een welbehagen"; Simeon zingt in den tempel: „Een licht tot verlichting der heidenen", en de Wijzen uit het Oosten knielen in aanbidding voor het kindeke neer en vereeren .het met geschenken van goud en wierook en mirre-

Ook op Paschen treedt deze zelfde gedachte naar voren. Christus was gestorven buiten de legerplaats, verworpen door zijn eigen volk; treedt Hij op den glorierijken Zondagmorgen uit het duistere graf, dan is de ure daar, dat Hij de schapen,

die van de stalJsraëls niet zijn, ook toe gaat breagen: het leven en de ónverderfelijklieid zijn aaiverseel. en een ieder die gelooft wordt door den Levensvorst van den dood verlostj na de opstanding wordt uitdrukkelijk het zendingsbevel den apostelen opgelegd, terwijl vooraf slechts enkele vingerwijzingeii en zinspelingen waren gegeven.

Maar van hoeveel betëekenis dit alles ook is. op Pinksteren werd de zending zelf een feit; , jhet feest der eerstelingen" werd nu van symbolisch aanbiddelijke werkelijkheid; en de duizenden der jodengenooten, die Christus beleden en werden gedoopt, zijn voor ons de zalige profetie van de groote schare, die niemand tellen kan, uit alle geslaöht en taal en volk en natie.

Hoe zullen wij Pinksteren vieren?

Allereerst met weemoed. Sinds ons laatste Piaksterfeest troffen ons zware slagen. Met name denken wij voor ons land aan ds. H. Dijkstra en den heer .Tan Willem Gunning. Hoeveel werd er in deze beide mannen verloren! De tweede had slecihta de helft van den leeftijd des eersten bereikt; welk een arbeid had hij nog kunnen doen. Beiden hadden hun leven gegeven aan het werk in Gods Koninkigk, en waren helden des geloofs en der kracht. Wij treuren bij hun graven.. Dijkstra hadden wij nog zoo gaarne behouden, en Gunning konden wij niet missen. Als de zending dan ook van menschen afhankelijk was, zag het er treurig voor ons uit, en dan paste op dit Pinksteren ons eerder een-benauwde geest dan het gewaad des lofs.

Ook op het zendingsveld leden wij verliezen; ds. D. iK, Wielenga mocht niet naar Soemba terugkeeren, en heeft een pastorie in Nederland betrokken. En wel bleven alle miss. dienaren der Ger. Kerken gespaard, : doch andere zendingsoorporaties werden ernstig beproefd.

Met weemoed, maar met dankbaarheid zullen wij' Pinksterfeest vieren. De vergadering der Internationale Zendings-Raad te Lake Mohonk in i)ctober 1921 miste nog wel de Duitschers in haar midden, maar de broederband werd uitgestokea en rnet nadruk uitgesproken, hoe de samenwerking weer begeerd werd. Hiermee is het gebrokene nog niet geheeld, en het vernielde niet hersteld; maar men is toch op den goeden weg. Moge het op het Pinksterfeest allerwegen worden gevoeld, hoe het één Geest is, die al Gods kinderen leidt

Al zijn wij niet blind voor de betëekenis van den arbeid van anderen, wij vestigen toch met name op onzen eigen arbeid in Indië onze aandacht. Soemba krijgt een nieuwen zendeling uit de bekende zendingsfamilie van Dijk. De opleiding der toekomstige Javaansohe leeraars wordt krachtig tér hand genomen; vader en zoon Bakker zullen zich geheel aan deze taak wijden. De Icweekschool te Solo wil Inlandsche onderwijzers afleveren voor de Huil. Jav. scholen. De terreinverdeeling, zoo noodzakelijk omdat Noord-Holland te zwaar belast is, komt in orde.

Veel wordt er geëischt van ons Gereformeerde volk, maar de steeds zwaarder wordende lasten worden met gewilligheid opgebracht. Hoeveel dit jaarlijks is, valt moeilijk te zeggen; doch zeker is het 2 a 3 ton. Er is groei op elk terrein, en de kerken leven mede, willen meeleven. Zouden wij ons over deze dingen niet verheugen?

Wij waardeeren den arbeid onzer miss. predikanten, doktoren en onderwijzers, en allen die hen helpen. Moge de Geest van Christus ze bekrachtigen voor het verrichten van hun heerlijke taak. vervullen met heiligen moed, en versterken in het geloof aan de eindelijke zegepraal van het Koninkrijk Gods.

Geheel zonder zorg zijn wij voor de toekomst niet. Het werk breidt zich' zoo uit, dat de vraag soms opkomt, of het op den duur vol te hojuden zal zijn, en of er niet beperking, in ieder geval tempering op het program moet worden gezet.

In Indië, vooral op Java, zijn er voor het evangeliseeren onbegrensde mogelijkheden; aan alle zijden is er overvloedig gelegenheid tot zaaien; werk behoeft niet te worden gezocht, het dringt zich vanzelf op. Alle geboden kansen zullen onmogelijk' kunnen worden gegrepen. Daarom is de reorganisatie der opleiding mee van zoo groot gewicht; de Christen-Javanen zullen zelf met alle kracht moeten meewerken aan het brengen van het Evangelie onder hun volksgenooten.

Ook in ons land wordt er een wolkje gezien, al is het nOig maar zoo groot als eens mans hand. Met ds. Dijkstra is ons zoo veel ontvallen; en de vraag komt op, of in de naaste toekomst het bestuur der zendingsactie in ons land op dezelfde wijze Jian blijven geschieden. Wij hebben igeen zendingsdirec'tóren, gelijk de genootschapszending, dank zij de decientrahsatie van het werk. Elke zendende kerk doet in bond met de zendingsdeputaten haar eigen arbeid. Miaiar ook dan hlijft er vöor de generale deputaten nog zooveel te doen over, dat overwogen dient te worden, of dienstdoende predikanten op den duur zich aan dit werk der zending zullen kunnen blijven geven. Met name in ds. Dijkstra, en O'ok in ds. Breukelaar en dr. Hania werd het be wonderd, dat zij met hun tijd zoo wisten te woekeren, dat zij de zendingsactie in ons land zoo krachtig en juist leidden. Maar zulke werkkrachten zijn zeldzaam. Vergeten moet ook niet, dat zij lang zamerhand in den arbeid zijn ingegroeid, terwijl het werk ook groeide. Maar zullen straks mannen kunnen gevonden worden, die geschikt en bereid zijn, om de teugels over te nemen, indien Breuke laar c.s., die niet jong meer zijn, komen te vallen?

Wij gaan echter niettegenstaande vele vragen gemoedigd de toekomst tegen. Het werk der zending is ten slotte niet ons werk, maar van Christus, die de verzekering gegeven heeft, dat Hij alle mai, ht bezit in hemel en op aarde, en daaraan de toezegging verbond, dat Hij als de almachtige bij zijn kerk is tot de voleinding der wereld.

Blijke op Pinksteren, mede in het brengen van offers voor de zending, dat deze Christus een sewillig volk heeft.

J. D. WIELENGA.

Het knopt.

Het is een lust om tè leven, wanneer men gadeslaat hoe alom het evangelisatiewerk met bezieling wordt aangevat. Een lenteadem' is over onzen kerkelijken hof gestreken, het groen bot uit on de knoppen zetten zich. Het is mij een dankbare t.iak op een en ander van hier en daar uw aandacht te vestigen. Beginnen wij met de evangelisatielectuur, wel genoemd de papieren zendeling. Allereerst valt hier te wijzen op de nieuwe uitgaven van Kok uit Kampen. Het ligt niet op mijn weg, die te recenseeren, dat is trouwens in dit blad leeds gedaan. Maar wel stip ik ze even aan. Met bijzonder genot werk ik niet de hoekjes van Dr H. A. V. Andel „Levensvragen voor denkende Menschen". De uitvoering v, an deze boekjes is zoo gelukkig. De hoofdtitel in roode letters lokt tol koopen uit. Alleen over den omslag is een toespraak te houden. Levensvragen zijn heel wat anders dan gelegeiiheidsvragen. Levensvragen voer, niet van denkende menschen, het zijn in de eerste plaats vragen^ die de mensch aan zichzelf stelt, niet die hij voor anderen in petto hioudt. Dan de omslagteekening een weegschaal in evenwicht: evenwicht ziet men niet veel, wordt moeilijk verkregen en is toch zoo heerlijk. Er is een weg mar evenwicht, |Dit practische in de uitvoering' is echter niet in volle consequentie doorgevoerd. Pakkend zijn ondertitels als „Het bestaan van God", „De oorsprong van den mensch" e. a. Maar veel te theologisch klinkt weer: „De persoon van den Verlosser" of „de Heilige Schrift". Een kleine omzetting als „Wie was Jezus? " of „Wat heb ik aan den Bijbel? " zou deze nummers 100 pet. meer verkoopbaar hebben gemaakt. Eenzelfde bezwaar heb ik tegen het boekje van Ds Knoppers: Was Jezus een socialist? De uitgever heeft dit boekje gestoken in hemelsblauw jurkje. Het h!ad toch zoo voor de hand gelegen het in een vuurroode blouse te steken, de brand had er moeten uitslaan. De kloeren maken den man! Overigens wij blijven den heer Kok dankbaar voor zijn werk en zien gaarne uit naar meer.

De evangelisatiecommissie der Geref. Kerk Ie Delft heeft een evangelisatieblad doen verschijnen, namelijk „De Goede Tijding". In de eerste plaats bestemd voor Delft, wil men er een blad voor ons gansche land van maken. Bij getallen kost hel 3 et. per nummer. De redactie bestaat uit Ds T. Hagen, J. Hollander en L. Penning. Naar den inhoud staat het op de lijn van „De Kandelaar", maar het heeft vóór, dat het wekelijks verschijnt, Vervolgstukjes vind ik echter voor een evangelisatieblad erg onpractisch. Ik wensch het blad een goede oplage, iniaar zal het worden wat het wezen moet — en, ik hoop dit — dan moet het in praat en gewaad nog een beetje veranderen. Het beste evangelisatieblad wat den vorm betreft is „Klanken des Vredes" van de Pinkstergemeente. Het biedt buiten de lectuur steeds een fraaie kunst-plaat en een muziekstukje en ziet er zoo „smakelijk" uit. Laat men het eens tot voorbeeld nemen. De inhoud van „De Goede Tijding" is degelijk en goed, gelijk ook „De Kandelaar" uitnemend geredigeerd wordt. Alleen de stof wordt te weinig psychologisqh behandeld. Het eerste nummer begint met een meditatie over Joh. 3:16 en vangt dit aldus aan:

„Een goede tijding. Deze Wereld is van God afgevallen en zondig geworden. Dat behoeft ge niet alleen te gelooven, dat kunt ge zien! enz."

De schrijver stelt de zonde en val voorop en wijst op de ellende als gevolg. Psychologisch ware het geweest de onbetwistbare ellende voorop te stellen en zoo stap voor stap vooxt te schrijden naar de oorzaak dier ellende: den val. Als goede dogmatici beginnen wij steeds met de stelling te pbneeren. In de practijk der evangelisatie moet men echter meestal van achteren af beginnen. 'Dat is Paulinisch: denk slechts aan die psychologische toespraak van Paulus op den Areopagus. Waar echter „De Goede Tijding" uit de praktijk, uit de volle werkzaamheid is geboren, twijfel ik niet of ieder nummer zal ook in dit opzicht winnen.

Van den papieren zendeling ga ik over tot de levende strijdkrachten. In Leiden overweegt men tot aanstelling van een Bijbeloolporteur-Straatprediker over te gaan. In Rijswijk heeft men onder leiding van Ds de Graaf ook op straat gepredikt. Vorige week heeft men daar ook een gebouw voor evangelisatie geopend „Maranatha". Het biedt plaats voor 135 personen. In Zaandam en Den Helder heeft men de in 1921 begonnen, arbeid van de straatprediking weer ter hand.genomen. In wijk VII van de Geref. Kerk van Amsterdam heeft men een eigen evangelisatiegebouw geopend. In Delft vliegt het er uit. Straatprediking, Bijbeltent. tractaatverspreiding zijn ter hand genomen, lokalen in aanbouw! Prachtig. De heilsoldaten zingen: Voorwaarts steeds! Eindelijk wijs ik op den Evangelisatiedag te Appingedam. Veroorloofde ik mij eens de uitdrukking: „de evangelist is wild op zielen? ', Ds D. J. Couvée uit Meppel sprak daar

over „Heilige Jacht". Ik knip dit uit en lasch het hier in:

Over „Heilige jacht" sprak daarna Ds D: J. Couvée, uit Mepptel, naar aanleiding van Fil. 3:12— 14. De jacht naar volmaaktheid, hier bedoeld, omvat heel des Christens roeping, raet name ook zijn profetisch en priesterlijk amht. Dus is de Evangelisatiearbeid allereerst een heilige jacht met betrekking tot ons zelf, om in ons profetisch en priesterlijk ambt volmaakt te worden, niet uit een verfijnd egoïsme, maar opdat God in dezen onzen arbeid tot Zijn eer kome. In de twfeede plaats is de Evangelisatiearbeid zelve een heilige jacht op de zielen der a^edwaalden in dezen tijd van steeds toenemenden afval, ook in de kring|en van Gereformeerden. De bezwaren, tegen dezen arbeid ingebracht, moeten alle wijken voor het"machtig' voorbeeld van Paulus zelf, die jaagt door een .wereld, die zoo groot is in een tijd, die zoo kort is, gedreven als hij wordt door een soif des ames (dorst der zielen) en die wel wenschte van zijn lieven Christus verbannen te zijn, indien hij zijjn volk maar kon behouden. Veler onaandoenlijkheid teekende Spr. in het beeld van den onwilligen profeet .Tona, die de verkeerde richting] uitging. Dat doen wij ook, als wij zwijgen waar spreken plicht is, doordat wrj veel te min gevoelen de waarde van een raenschenziel. Die Jona-geest moet er uit, en de Christusjgeest moet vaardig worden over ons. Ten derde moet dit jacht maken op zielen geschieden met een heilig jagen. Niet jachterig en gejaagd, maar toch met een heilig* haast, waarvan Paulus het geheim bezat, verwachtende de uitslag van God, die Zijn woord niet ledig doet wederkeeren.

Ziende op het streven van allerlei secten, om aan de Kerk het werk uit handen te nemen, moet er in ons zijn een heilige haast in 't brengen van den vollen raad Gods tot verlossing van zondaren aan een groote menigte van afgedwaalde gedoopten en hun nog verder afgedwaald ongedoopt kroost.

Het knopt in onzen kerkelijken hof en het knopt daarbuiten. De Vereeniging voor Evangelisatie „De Auto-Zending in Nederland" heeft haar fraaien en solieden auto gekregen. Inderdaad een groot succes voor deze jonge vereeniging. Ik wijs voorts op het luisterrijk gevierde 35-jarig bestaan van het .Le^er des Heils in Nederland. En eindelijk op de voorloopige plannen om in het volgend jaar een Centraal Congres voor Inwendige Zending in ons land te bonden. Ja, het knopt

N. B.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen