Dr Dirk Bakker.

(In Memoriam).

De Gereformeerde zending leed gevoelig verlies. wederom een

Donderdag 22 Dec. Oiverleed te Santpoort, waar hij sinds zijn emeritaat woonde, dr D. Bakker in den ouderdom van 67 jaren.

Hij is de derde zendingsman, die ons sinds Augustus werd ontnomen.

Eerst ging J. P. Zuidema heen, die vele eigenschappen in zich vereenigde; hij was ondetrwijzer, architect, dominé, en hij was het alles van harte. Zijn levenskracht verteerde hij in den dienst der zendiag. Aan de Keucheniusschool is zijn naam onafscheidelijk verbonden. Als bouwheer heeft hij de zending duizenden bespaard; voor dien arbeid had hij singuliere gaven. En altijd en overal predikte hij den Christus met daad en woord. Van af 1887 was hij op Java werkzaam, en hij is er gestorven 10 Aug. 1932.

Een /maand later, 20 Sept., werd ds C. de Bruyn, die na zijn emeriteering te Oegstgeest woonde, opgeroepen in de eeuwige rust.

Ds de Bruyn was de man van Soemba. Meer dan 25 jaren, in welken tijd hij slechts éénmaal met verlof naar Nederland kviram, werkte hij aan de kust van het eiland Soemba onder de Savoeneezen, stil en getrouw en met een hart vol liefde. Hij sloeg niet op de groote trom, hij deed de kerken niet van groote dingen spreken, maar hij ging al die jaren rustig zijn weg, als een herder, die het woord van zijn Heiland in het hart had geschreven O'ver de andere schapen, die ook moeten worden toegebracht.

Hij en zijn vrouw hadden geen kinderen, maax toch waren zij niet kinderloos. Hoevele kinderen zij in het Evangelie geteeld hebben, weten wij niet, maar het staat vast, dat deze trouwe herder er velen heeft mogen leiden naar Jezus.

Soemba zag hem noode vertrekken; hoewel jongere en sterkere krachten naar voren kwamen, bleef )hij toch de eerste, bleef hij „Vader de Bruyn", ook voor de zendingsarbeiders op het eiland.

De Heere vergunde het hem, dat hij het zaad

zag opkomen en vruchten dragen, het zaad, dat ook hij zoo mildelijk had uitgestrooid. De ridderorde van onze Koningin was hem tot bhjdschap, maax meer is hem geweest de eere, door zijn God hem geschonken.

En na br. Zuidema en ds de Brayn ontviel dr Bakker aan de zending.

Hij is een pionier van de zending genoemd, en 'terecht. Want zoowel op het zendingsveld Keboemen, als in den opleidingsarbeid, wandelde hij nieuwe wegen.

Zijn naam is aan Frieslands zending allereerst verbonden.

Hij was geen Fries, want zijn wieg stond te Heer-Hugowaard; en zijn beide eerste gemeenten, die hij mocht dienen, waren Apeldoorn en Broek op Langendijk. In 1865 geboren, trok hij eerst in 1899 naar Friesland, toen hij predikant werd te Sneek. Maar van af dat oogenblik was hij aan. de Friezen verbonden, en werd hij in het Friesche hart met onwankelbare trouw besloten. Voor Friesland bleef ds Bakker altijd hun man, ook toen hij het Friesche zendingsterrein verliet bij zijn benoeming als docent aan de opleidingsschool.

Heel kort heeft hij Sneek gediend; want reeds in 1899 viel de aandacht op hem, toen een miss. dienaar moest worden gezocht. En aan de roepstem van Heeg gaf hij gehoor. In een vergadering der classe Sneek werd deze mededeeling met groote vreugde ontvangen, en ds Bakker zeide toen zelf, wat hom tot het aannemen van de roeping had bewogen: „Inzonderheid de schreiende nood van ons arbeidsveld in Indië en het besef der groote schuld door Neeiiands kerken tegenover de millioenen bewoners onzer koloniën gemaakt, drongen hem tot het nemen van deze hoogst gewichtige beslissing".

In het geloof, dat God hem had geroepen, ging dr Bakker naar Java. Wel had Friesland, met toestemming van de Generale Deputaten, de afdeeling Keboemen en Wonosobo van de toenmalige residentie Bagelen aJs zendingsterrein gekozen, maar er was nog geen zendingspost; een geschikte woonplaats moest nog gezocht worden, in één woord, hij moest volkomen van voren af aan beginnen.

Het ligt niet in onze bedoeling dr Bakker op den voet te volgen in de 6 jaren van zijn verblijf in Keboemen. Men leze het artikel van zijn hand over dezen moeilijken maar toch schoenen tijd in het Gedenkboek, uitgegeven ter herinnering van de eerst© 25 jaren zendingsai'beid te Keboemen.

Toon na zijn vertrek ds K. van Dijk naar Java ging, kon hij in den arbeid van dr Bakker ingaaia, ©n voortzetten, wat zijn voorganger zoo gelukkig had begonnen.

Het was niet aangenaam voor Friesland, dat zijn zendeling Keboemen losliet; en toch was het een ©ere, dat juist hij verkoren was, om den arbeid der opleiding van helpers in de zending ter hand te nemen.

En hij heeft dien arbeid verricht, alle©n verricht, tot 1925.

Eigenhjk een taak, te zwaar voor één paar schouders!(Maar dr Bakker was ook niet iedereen! En , .hij deed zijn arbeid in Gods kracht.

Ongeveer , 70 goeroe's indjil mocht hij opleiden, die tot helpers der zendelingen op de verschillend© terreinen optraden; vijf van hen werden reeds predikant in d© Javaansch© k©rk©n, di© wij op ons zendingsterrein op Midden-Java mogen bezitten.

Welk ©en blijdschap was het voor dr Bakker, dat in 1924 zijn zoon dr F. L. Bakker werd gezonden, om zijn vader terzijde te staan. Een andere zoon ging ook in het zendingswerk in, en wal als dokter te Klaten, waar hij hoofd is van het hospitaal .aldaar.

Een man was hij met groote gaven; hij was eenvoudig, wijs en bekwaam. O zoo eenvoudig, gelijk , 0O'k ds de Bruyn was, en gelijk de christengeleerde is. In zijn eenvoud schitterde het echte goud van h©t kinderlijke geloof. Daarom predikte hij met zijn leven, en was hij ©en voorbeeld voor zijn leerlingen, voor de zendingsarbeiders, en voor de Javanen.

Hij was ook wijs. Eens gaf hij aan een jong zendeling, die naar Soemba ging, den emstigen raad: niet schrijven maar werken! En deze jonge man volgde dezen raad op, en schreef pas, toen hij in en door zijn werken d© noodig© kennis had verkregen en stof had verzameld.

Trouwens, ; dr Bakker was ook geen veelschrijver; hij werkte, werkte, dag en nacht schier. Maar daarom liet hij het schrijven niet na! De vroegere jaargangen , van „De Macedoniër" bevatten talrijke belangrijke J)ijdragen van zijn hand. Zijn artikelen waren steeds bezonnen ©n bezonken; hij oordeelde met, voorzichtigheid, doch tevens met groote kennis van zaken; hij trok d© lijnen zuiver en solierp, en heeft door zijn artikelen degelijke voorlichting gegeven, en gebouwd aan ©©n gereformeerde zendingstheorie.

Hij was ook ©en hoogst bekwaam-man. De Javaansch© taal was hij meester als weinigen.

De Vrij© Universiteit gaf bij geJtegenheid van haar gouden jubileum hem eershalv© den doctorstitel; en een ieder juichte bij d©ze keuze der Universiteit. Hij verdiend© d©ze ©ere; den titel had hij verworven door meer dan 25 jaren stoeren arbeid.

En nu is hij niet meer. Den laatsten tijd gingem zijn krachten achteruit; het denkvermogen verloor iets van zijn helderheid. En nu mocht hij de rust ontvangen, die er overblijft voor het volk van God.

Zijn heengaan zal betreurd worden, niet alleen in ons land, maar vooral op Java; hij, de beminnetlijke man, die nooit zichzelf zocht, was toch de eerste; allen waren aan hem verbonden; men sprak van hem heel gewoon als „Vader Bakker".

Bij zijn versch gedolven graf past het onzen kerken God te danken. En in de geschiedenis der Gereformeerde zending zal de naam dr Dirk Bakker met eere vermeld blijven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen