Wonderboomen.

Jona heeft verdriet. Het gaat met Nineve niet gelijk hij gedacht en gehoopt had. God heeft de stad gespaard, en deze handehng kan Jona niet goedkeuren. In verbittering beklaagt hij zich bij den Heere van door Hem verongelijkt te worden. Hij ziet geen licht meer in zijn leven. Met leen armzwaai slaat hij al het goede, dat er nog is, weg. „Het is mij beter te sterven dan te leven." Builen de stad, tegen de hoogte, heeft hij zich neergezet, en daar zit hij wrevelig — van al bet andere afgewend — slechts te zien op die ééne onvervulde begeerte.

En daar gaat God nu in liefdevol geduld zich met Jona bemoeien.

Hij beschikt teen wonderboom; en de eerste bedoeling Gods daarmede is „om Jona te redden van zijn verdriet"; om hem uit zijn diepe neerslachtigheid wat op te beuren, en zijn geest weer in evenwicht te brengen. God gaat hem verkwikking en vriendelijkheid bewijzen.

Zijn besluit aangaande Nineve verandert Hij voor Jona niet, maar Hij gaat den profeet in zijn verdriet een oog geven voor andere dingen die toch nog aangenaam zijn. Hij doet boven Jona een dicht en groen gewas opschieten, dat hem in den heelen zonnebrand schaduw en koelte biedt. En Jona begint zich wat aangenamer te gevoelen. Hij wendt zijn starren blik eens van Nineve af, en ziet omhoog naar het gebladerte van den wonderboom. Hij gaat oog krijgen voor zegeningen en weldaden, die de Heere hem nog geeft. Er zijn toch nog andere dingen dan alleen verdriet en kruis. Jona komt uit zijn misnoegdheid aanvankelijk wat op, en begint weer eenige belangstelling te gevoelen voor het goede dat er nog is.

„En Jona verblijdde zich."

Al verkreeg hij zijn begeerte niet, — hij zag toch weer zegeningen rondom zich. God gaf hem i'n zijn neergezonkenheid een tegenwicht, „om hem te redden van zijn verdriet".

Wonderboomen.

Zou God ze niet nog altijd beschikken?

Niemand onzer ontkomt aan leed en teleurstelling. Hoe menigmaal treedt de Heere ons tegen in de gangen en plannen van ons leven. Op allerlei' wijze kan Hij ons een kruis opleggen. En dan nemen we daaronder niet altijd de goede houding tegenover den Heere aan. Dan is er niet alleen leed en pijn, maar er kan ook onlust bij ons opkomen, en ontmoediging; de glans van het leven is verdoft; WO zien geen enkele weldaad Gods meer; het wordt grauw; de lust in onze taak is weg; ja, ueL kan een twisten met den Heere worden, een onbillijk beoordeelen van Zijne beschikkingen. Het moge dan niet zoo erg zich openbaren als bij Jona, maar het is toch van denzelfden aard. En We gaan zitten somberen als hij; en we kijken 'naar op één ding.

Verandert de Heere liu Zijn raad en wilsbeschikking voor ons?

Neen. — Nineve wordt niet verwoest. Maar laat ons eens om ons heen zien, hoe God in vriendelijk geduld allerlei andere dingen ons toont en geeft, om ons in het leed en de ontmoediging een tegenwicht te schenken, opdat de schaal niet zoo zwaar bij ons zou dóórzinken. Laat ons eens rondom zien, of de Heere niet, van een endere zijde dan waarop wij het oog hadden, tot ons kwam in ons verdriet om ons te beschaduwen en te verkwikken, opdat er weer vernieuwde belangstelling in ons leven zou gewekt worden, en vernieuwde lust in ons werk.

Zien dan de beroofde vader en moeder niet, dat God hun nog andere kinderen liet dan dat ééne dat Hij wegnam?

De teleurgestelde in zijn plannen en verwachtingen, — richtte de Heere zijn oog soms niet op iets anders waarin hij weer belangstelling kreeg?

Die man die tobt in zaken en beroep, — beschikte God niet een vriendelijken huiselijken kring waarheen hij mag inkeeren?

De werklooze komt moedeloos weer thuis; maar staat zijn stoel niet nog even vriendelijk klaar als vroeger?

En de langdurig zieke, — is er geen arm, die hem zacht wat opricht, en zijn kussen eens omkeert, en vriendelijk vraagt of het zóó niet beter is? '

Zoeke ieder in zijne eigen omstandigheden. Het zijn meestal dingen die we voorbijzien; — maar dit zijn de wonderboomen die God voor ons beschikt.

En daarmee verandert de Heere Zijn besluit niet voor ons, gelijk Hij het ook niet deed voor Jona. Doch Hij wil ons verkwikken op andere wijze. Hij toont ons, dat er nog andere dingen in ons leven zijn dan leed en kruis en zorg. Hij wil, dat we eens naar een anderen kant zien dan alleen naar Nineve, en er weer nieuwe gewaarwordingen in ons hart gaan opkomen.

En deze zegeningen zijn niet maar toevallige omstandigheden, doch het is de hand des Heeren die dit alles in ons leven met opzet zóó beschikt. „En God de Heere beschikte een wonderboom."

Hoeveel vriendelijker en getrooster zou ons leven zijn, zoo wij meer oog hadden voor die liefderijke hand des Heeren. In zijn zwaar verdriet verblijdde Jona zicli nog over de schaduw van den wonderboom.

Tellen wij dan, bij ons gemis en al onze qnvervulde begeerten, de zegeningen op, waarmee de Heere ons nog omringt; opdat wij door Hem ons laten redden van ons verdriet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen