OPVOEDING EN ONDERWIJS

Buitengewoon Onderwijs.

Het Bestuur der Vereeniging tot Bevordering van het Chr. Onderwijs aan Achterlijke en Zenuwzwakke Kinderen (Secretaris' de heer H. Leene, Ermelo) heeft nog eens noodig geoordeeld, de aandacht te vragen voor haar streven, omdat zij minder waardeering en medewerking geniel, dan zij noodig heeft en verdient. Ik heb al eens vaker de aandacht op deze vereeniging en haar werk en streven gevestigd en geef daai^om graag de klaöhl; van den heer Leene door.

De grief is vooral, dat nog altijd in vele plaatsen, waar reeds Buitengewone scholen zijn, kinderen op de gewone scholen worden vastgehouden. Gedeeltelijk moet het worden gezocht in de omstandigheid, dat sommige scholen soms gedupeerd zijn, wanneer ze een paar leerlingen moeten missen. Ze komen daardoor beneden een grensgetal en zullen een onderwijzer moeten ontslaan. Dat beteekent voor menige school nog al wat: van vier leerkrachten op drie, of erger: van drie leerkrachten op twee. Daarom is het eenigermate te verstaan, dat aan sommige scholen het vertrek van eenigszins achterlijke leerlingen niet bevorderd •wordt. Men doet dan liever zijn best, ze nog een beetje bij te werken, als 't kan mee te sleepen. Zijn de kinderen heelemaal zwakzinnig, dan zitten ze jaar en dag in de laagste klas en krijgen geen gelegenheid, hun reeds zoo zwakke gaven nog te gebruiken. Daarom mag dan ook m.i. het belai^ van de school niet gaan boven het belang van het kind. Het kind is eerst, en daarna de school. Ik weet wel, dat eischt offers van menigen onderwijzer, maar wie oog heeft voor het hooge belang van elke ziel, die kostelijk is voor God, zal geen moeite hebben met de keuze, die hier moet worden gedaan.

Er is evenwel vaak een ander bezwaar, waarop^ men stuit. En dat bezwaar vindt men bij de ouders van de kinderen, die voor het Buitenge- Woon onderwijs in aanmerking komen. Die ouders gaan er maar noode toe over^ hun kinderen naar zulke scholen te sturen. Hun kinderen krijgen daardoor, vreezen ze, ook voor het oog van buren en kennissen en familie het stempel van minderwaardigheid. Zij bedenken daarbij niet, hoe ontzettend het lot voor een kind is in een klas, waarin het in geen enkel opzicht mee kan komen. Daar zit het van dag tot dag begraven onder zijn minderwaardigheid. De anderen lezen, hij of zij krijgt een ander boekje en komt niet aan de beiu-t, de anderen krijgen pen en inkt, Mj krijgt een potlood, misschien nog wel een griffel. Zoo'n kind voelt niet alles even diep, maar het beseft toch nog wel, dat het niet mee kan komen. En de ouders hebben daar lang niet altijd vordoende erg in.

Daarom heeft de onderwijzer hier een taak. Hjij; mag niet tegenhouden, dat zulke kinderen onderwijs krijgen naar hun aanleg, maar hij moet bevorderen, dat ze naar scholen voor Buitengewoon onderwijs gaan. Hij moet de ouders daarvoor gaan bewerken. Vaak zal hij nog moeten medewerken, fondsen te verzamelen, waaruit de onkosten voor minder welgestelde ouders kunnen worden bestreden. Ja, in den regel zien goed gesitueerde ouders het belang voor hun kinderen in dezen wel in. En die minder goed kunnen betalen, moeten worden geholpen.

Nog meer. De onderwijzers zijn vaak de aangewezen personen, de stichting van scholen voor Buitengewoon onderwijs te bevorderen, 't Moet gaan langs den weg van de Besturen van onze gewone Lagere Scholen. Daar moeten de onderwijzers dikwijls den stoot voor geven. Waar eenigermate een middelpunt van de bevolking gevonden wordt, moet zulk een school, hefst met internaat verrijzen. Wij zijn hierin achterop. Het neutraal en R.-K. Buitengewoon onderwijs is ons voor. We moeten ons haasten, dezen achterstand in te halen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen