Naar een Christelijke vereniging der standen

POLITIEK EN SOCIAAL LEVEN

IV (slot).

Dat wij uitgesproken tegenstanders zijn van alles wat zweemt naar vervaging van grenzen, die de Schrift ons wijst, en gebiedt te eerbiedigen, en dus ook erkennen het rechtmatige en tot op zekere hoogte ook het plichtmatige van de verzorging van de eigen belangen en zaken als patroon en werklieden, als werkgevers en werknemers, men vindt het in de beide organisaties van GWGV en GWNV, die van het •GMV uitgaan, belichaamd. Het komt hierbij evenwel lOp de juiste principiële onderscheidingen aan. Primair is en blijft voor ons het GMV, zodat wij samen zullen worstelen om naar het Woord Gods te leven, d.i. in deze zaak de strijd der klassen en dus de klassentegenstellingen in ons eigen gebied in de kracht Gods ten bloede toe tegen te staan, daarbij zoekende allerminst de opheffing der standen, maar wel hun vereniging in ons midden.

Nu wij aan het eind zijn gekomen van onze toelichting op de verschijning van het GEREFORMEERD MAATSCHAPPELIJK VERBOND en het GEREFOR­ MEERD WERKGEVERSVERBOND met het GERE­ FORMEERD WERKNEMERSVERBOND willen wij in herinnering brengen, wat onze overleden broeder, prof. dr K. Schilder in de tweede druk van zijn boek „De openbaring van Johannes en het Sociale leven" op blz. 280, dat als opschrift draagt: „Om „credo" en „kerk" 't laatste woord" over deze dingen schrijft, waarbij hij het hart van de zaak raakt:

„Hoe vaak heeft men ook voor ónze oren tevergeefs Taetoogd, dat Wassenstrijd onze organisaties niet beheersen mag. Het christendom kent geen klasse-justitie en geen aparte zedewet als appllcabel alleen maar voor „groepen"; het verkondigt de éne gróndleggende zedewet aan rijk en arm, „werkgever" en , , werknemer", patroon en arbeider. Die moeten; binnen de geloofs- en belijdeniskring elkander kunnen vinden „voor Gods aangezicht"; want boven het klasse-belang staat Gods éne liefde voor „Zijn volk", en Gods éne ellen aansprekende gebod; en niet onze economische belangen, doch onze theïstische belfldenisinhouden moeten het principe zijn óók van elke maatschappelijke organisatie. De variabele applicatie ervan maakt de invariabele vaste inhouden zélve niet fluctuerend. Toch is dat inzicht zo weinig soms in praktijk gebracht.

Maar het beginsel, dat het laatste woord moet verblijven aan het „credo", dat immers óók het eerste woord hebben moet, hoewel het door het cliristendom is gepredikt, zal tenslotte door het anö-christendom worden overgenomen en toegepast. Alleen maar: het gebeurt in een schromelijke miskenning van de aard van een „credo", en in een bittere vijandschap tegen kerk en christendom. Rijken en armen mogen zich straks , .verenigd" vinden, en de grote geestelijke worsteling, niet om het dagelijks brood, doch om de herziening van de formules jegens God en niet-God, worde straks mtgevochten tot het bittere einde toe, zó zal straks de dagorder zijn van het Beest uit de aarde.

Christenen, schrUtt ge niet?

Zijt ge al gewaarschuwd?

Zijt ge bereid „de standen" te verenigen door het beginsel der liefde en der gerechtigheid Gods? Kimt ge binnen de grenzen van uw eigen gebied alle , , standen" en klassen al samenbinden door de liefde des Geestes? Dat wil zeggen — als maar 1 Cor. 13 gelezen wordt In zijn samenhang met 1 Cor. 12 en 1 Cor. 14 — de liefde tot de profetie, de waarheidsoverdracht 7 Of zal de haat van de Antichrist in het doortrekken van het axioma: „liefde is overdracht-van-overtuiging (!)" meer vermogen dan de liefde van den Christen? Zal Satans banier meer vermogen dan Christus' avondimaalsdis ?

Klassenstrijd en rassenstrijd — ze zijn door „de wereld" uitgeroepen. De klassenstrijd en rassenstrijd — ze worden door „de wereld" zelf weer afgelast.

En alle standen en rassen worden dan verenigd (in één Immense conctie (kongsi? G.) tegen God en zijn Gezalfde.

Wie nu nog met inziet, dat alle „neutraliteit" uit den boze is, en dat alleen onze geloofsinhouden ons leiden mogen, die zal te laat ervaren, dat de wereld haar eigen dwaasheden straks gauwer herroept dan wij, die ze van haar in menig opzicht hebben overgenomen. Weest gewaarschuwd, christenen! Het ibeestuit-de-aarde raag niet „wijzer" zijn dan gij: Lucas 16 heeft niet voor niets ons op tijd gev/aarschuwd." (De Openbaring van Johannes en het sociale leven, 2e druk, blz. 280/1).

Wanneer men deze voorgaande woorden uit de 2de druk vergelijkt met hetgeen de eerste druk op de blz. 203/4 daarover bevatte, zal ook in deze dankbaar erkend worden, hoe ook op dit punt deze tweede druk aanzienlijk aan uitbreiding der gedachte, maar vooral ook aan zuiverheid en diepte van redactie heeft gewonnen.

In het laatste Jaaroverzicht 1951—1952, dat prof. dr K. Schilder in het Handboek ten dienste van de Gereformeerde Kerken in Nederland mocht verzorgen, heeft ook het sociale levensaspect de volle, warme belangstelling van de Overzichtschrijver gehad. Men leze er op na, hetgeen hij schrijft in de bladzijden 145 t/m 150. Dan weet men tevens, waarom wij ons welbewust afscheiden van het C.N.V. en van het Verbond van Chr. Werkgevers in Nederland, in welker midden zulke duidelijke sympathieën blijken te leven voor de z.g. Oecumenische Raad van Kerken en mede-werking wordt gegeven om de , , sociale boodschap" van de Wereldraad der kerken uit te werken en te concretiseren voor onze Nederlandse verhou­ dingen. Laten wij allen de raad, die prof. dr K. Schilder ons met het oog op deze dingen gaf, ter harte nemen en erkennen, dat „het bitter hard nodig zal blijven, onze jeugd en onze werkers op sociaal-economisch-politiek terrein te wapenen tegen deze nivellerings- en doorbraak-actie op grote schaal" (blz. 148). Want Wie door de tegenwoordige gevaarlijke synthetische opzet als samenbinding van ijzer en leem, zoals in de beide organisaties van Chr. werkgevers en werknemers niet heenziet, hij is, om het woord van prof. Schilder te bezigen, voor de leiding van het christelijk verenigingsleven verloren. En daarom: Wij zouden na de Vrijmaking de behaalde winst ook in de afwijzing der pluriformiteitsgedachte moedwillig prijsgeven, en de wagen achteruit laten lopen, als wij niet — met al die keiharde feiten voor ogen —• van harte elkander steunden in het opnieuw indenken van beginselen en grondslagen en eisen van Gods Woord voor politieke en sociale samenleving. (Jaaroverzicht 1951—1952, blz. 149/150).

Dit moge een regelrechte aanbeveling zijn o.a. van de arbeid, die in het (Gereformeerd Sociaal en Economisch Verband verricht wordt, het impliceert naar onze overtuiging ook een hartelijke aanbeveling aan alle broeders en zusters uit onze kerken, welke hun maatschappelijke positie ook moge zijn, om als patroons en arbeiders, als werkgevers en werknemers, als directeuren, kantoor- en handelsbedienden, fabrieksarbeiders, als wetenschappelijke werkers, zoals doktoren, advocaten, economen en chemici, middelbaar technici, als mannen en vrouwen in zelf standige beroepen, boeren, tuinders en landarbeiders, schoolhoofden, onderwijzers en onderwijzeressen, verplegers en verpleegsters of in welke andere maatschappelijke functie men ook werkzaam moge zijn, lid te worden van het GEREFORMEERD MAATSCHAPPELIJK VERBOND, opdat wij aan de wereld, die naar God niet vraagt, het voorbeeld mogen geven van wat de liefde van Christus vermag, zodat 't ook in dezen niet alleen in onze woorden, maar ook in onze christelijke organisatorische daad moge blijken, dat wij allen in Hem één lichaam zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen