Buitenland.

Dat wij steeds met groote belangstelhng de „Reformirte Kirchenzeitung ' in handen nemen, behoeft wel geen betoog. We zouden zoo gaarne van onze Duitsche Gereformeerde broeders artikelen lezen waaruit duidelijk blijkt, dat de kerken' die den Gerelormecrden naam dragen weder opbloeien.

Daarom was net ons tot blijdschap toen wij vernamen dat eene Methodistische gemeente te Oberplanitz bij Zwickau met haren leeraar Ds. A. Funk tot het aannemen der Gereformeerde belijdenis gekomen is. Deze verandering is te danken aan den arbeid van den helaas gestorven Dr. Adolf Zahn te Stuttgart. De methodistische gemeente bestond reeds jaren lang. De nu Gereformeerde gemeente staat bijna alleen. Men vindt m het koninkrijk Saksen nog twee groote Gereformeerde gemeenten en wel te Leipzig en te Uresden, die dezelfde kerkordening hebben. Ér zijn in Saksen nog vele Gereformeerden verstrooid, welke niet tot kerken vereenigd zijn. Nu Ds. Funk openlijk voorde Gereformeerde belijdenis is uitgekomen, verwachten WIJ dat dit den Gereformeerden broederen meer moed geven zal om elkander te zoeken.

Minder moedgevend achten wij de aankondiging die wij in hetzelfde blad vinden van de werken van Jan Maclaren. Deze worden in bovengenoemd, blad zeer aanbevolen door Dr. Brandes. Deze doctor schrijft over „Harten van goud", en over „Uit lang vervlogen dagen": „Dit zijn Doeken, die men een iegelijk aanbevelen mag, die onschadelijke uitspanningslectuur zoekt; ja ze zijn meer dan onschadelijk, ze zijn stichtelijk in den waren zin des woords, bouwend op den eenigen grond, die daartoe gelegd is opdat Wij op Hem zouden geuouwd worden tot een woonstede Gods in den heiligen Geest. De schrijver wil wel is waar tot geen der partijen, waarin de kerk van Schotland tegenwoordig verdeeld IS behooren, maar niet uit vijandschap tegen het Christendom, maar integendeel, om alleen te behooren tot Jezus Christus alleen”.

Wij hebben ook in dit blad meermalen ons gevoelen over de werken van Jan Maciaren uitgesproken. Naar onze meening kiest Jan Maciaren, ot gelijk hij eigenlijü heet, Dr. VVatson zeer beslist partij voor hen die den Christus voor ons verloochenen, om den Christus in ons op den voorgrond te schuiven, hetgeen leidt tot een algeheele ontwrichting van de waarheid Gods, gelijk dit ten onzent bij de ethischen blijkt. Up de htterarische scüoonheid van Maclaren's werken willen wij niets afdingen, maar meenen toch dat in een Gerelormeerd orgaan moet gewezen worden op hunne gevaarlijke strekking; evenmin achten wij het een gunstig teeken voor de ontwikkehng der gereformeerde beginselen dat de vertegenwoordigers of kerkeraden der Luthersche en Gereformeerde gemeente te Elberfeld een man hebben aangesteld om de Gereformeerde en Luthersche zieken in de hospitalen te bezoeken. In overleg met het „Missionshaus" te Barmen heeft men den Zendeling Kunze, die vroeger in Nieuw Guinea arbeidde, tot dezen arbeid geroepen.. Is de heer Kunze Gereformeerd ot Luthersch? Of meent hij dat de verschillen tusschen Lutherschen en Gereformeerden onwezenlijk zijn? In alle drie gevallen is hij voor Lutherschen en Gereformeerden tegelijk onaannemelijk. Of meenen de kerkeraden der Luthersche en Gereformeerde gemeenten dat hunne leden in dagen van krankte minder van het verschil in belijdenis zullen bespeuren "? Wij kunnen ons niet begrijpen hoe de kerkeraad der Geref. kerk te Elberfeld er toe wam om te handelen gelijk hij deed.

WINCKEL.

Frankrijk. Een pleidooi voor de vrijheid der kerk.

In de Christianisme au XlXe Siècle is U7t Solitaire begonnen den toestand der kerk en hare scheiding van den staat te bespreken. Het is wel merkwaardig dat deze artikelen in de Christianisme verschijnen, het blad dat in tegenstelhng met de Eglise libre, juist ijvert voor de

vereeniging van kerk en van staat. De schrijver stelt zeer juist op den voorgrond dat de Gereformeerde kerk in beginsel is en nog behoorde te zijn eene vergadering van geloovigen, het lichaam van hen die door Jezus Christus gekocht zijn

Hij herinnert er aan dat de traditiën der Gereformeerde kerk spreken van een presbyterialen en • synodalen kerkvorm, uit welke gedurende 250 jaren de besturende en rechtsprekende macht in de kerk voortvloeide. Voorts toont de schrijver aan hoe de wet van Germinal van het jaar X deze macht heeft verzwakt of vernietigd, waardoor verwarring en anarchie op leerstellig gebied ontstaan is.

„Men kan er bij voegen", zegt de schrijver, „dat deze vereeniging met den staat, hoe verleidelijk bij den eersten oogopslag als eene theorie van sociale organisatie, de actie der kerk verlamt, haar verhindert hare tucht vrijelijk uit te oefenen, ja zelfs hare leer te verdedigen en het onderwijs van hare aanstaande leeraars te regelen, haar verlaagt tot een administratief raderwerk, haar tot droevige compromis brengt, eenigermate de ijverzucht van hare leiders in de hand werkt en aanleiding geeft tot het geloof, dat zij niet kan bestaan dan door den steun van den wereldlijken arm”.

De schrijver is daarbij van oordeel, dat wanneer door den staat de oflicieele synoden van de Gereformeerde kerken op nieuw werden toegestaan, de kerk slechts ten deele zou geholpen zijn, daar de staat in menig geval zou verhinderen dat hare besluiten uitgevoerd werden.

De schrijver heeft volgens ons verzuimd om aan te toonen dat de Synoden der Gereformeerde kerken eerst dan kracht tengoede zullen kunnen uitoefenen wanneer zij zich stelden op het standpunt van de belijdenis der Gereformeerde kerken. Zulke synoden zijn voorshands in Frankrijk helaas niet te wachten.

WINCKEL.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen