Evolutie - pagina 51

47 worden. Niet onzen stijl zullen we aan den Oppersten Bouwmeester van het Heelal opdringen. Mits Hij, niet in schijn, doch in wezen de Bouwmeester blijve, is Hij ook in de keuze van den bouwstijl de Vrijmachtige. Had het dus God beliefd niet zelf soorten te scheppen, maar soort uit soort te doen opkomen, door dat Hij de voorafgaande soort op de productie van het hooger volgende had aangelegd, de Schepping zou er even wonderbaar om zijn. Alleen maar dit zou nooit de Evolutie van het Darwinisme geweest zijn, want het vooruitgestelde Zweck ware dan niet uitgebannen, maar albeheerschend geweest, en niet de wereld had dan zichzelve mechanisch, maar God haar uit door Hem zelven daarvoor bereide elementen opgebouwd, i) De tegenstelling komt het duidelijkst uit aan een beeld door Haeckel gekozen. Om het bezwaar weg te nemen, dat ligt in het mechanisch-verklaren van een samengesteld organisme, vraagt hij of een Zulu-neger, die bij Lorenzo Marquez een Engelsch pantserschip ziet binnenvallen, niet van zelf dit gevaarte voor een organisch monster aanziet, terwijl wij toch zeer goed weten, dat het mechanisch is ineengeklonken. Iets wat ieder natuurlijk toegeeft, maar waarbij Haeckel voorbijzag, dat op de scheepswerf de ijzeren platen niet van zelf ineen zijn gaan zitten, maar dat ze door een kundig bouwmeester, naar vooraf gemaakt bestek, ineen zijn gezet. En datzelfde verschil zou ook zulk een evolutionistische Schepping Gods van

i) Du BOIS-REYMOND in zijn laatste redevoering: Neovitalismus \%Qji^.,Vie.tva.\. dit metterdaad aan. Hij stelt dat God svor undenklicher Zeit durch einen Schöpfungsakt die ganze Materie so geschaffen habe, dass nach den der Materie mitgegebenen Gesetzen einfachste Lebewesen entstanden, aus denen ohne weitere Nachhülfe die heutige Natur vom eineni Urmikrokokkus bis zu Suleima's holden Gebarden, und bis zu Newton's Gehirn ward". Dit echter is geheel in strijd met de Evolutieleer, en Dr. HAECKEL haast zich dan ook in zijn jongste werk: Die Weltrathsel, Bonn 1899, p. 274, er den staf over te breken. Door zulk een denkbeeld te opperen, zegt hij, openbaart Du Bois-Reymond »in auf fallender Weise die geringe Tiefe und Folgerichtigkeit seines monistischen Denkens". Ook G. J. MULDER, Das strehen der Materie nach Harmotiie, Braunschweig 1844, neemt op blz. 24 hetzelfde standpunt in als Du BoisReymond.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen