GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Schuld en straf - pagina 53

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Schuld en straf - pagina 53

Rede, gehouden bij het overdragen van het rectoraat der Vrije Universiteit

1 minuut leestijd Arcering uitzetten

Het is niet genoeg, dat reeds het determinisme alle vergelding uitsluit. Evenals men het rekenen met schuld ook zelf standig heeft aangegrepen, wordt insgelijks de vergelding nog regelrecht van verschillenden kant bestookt. En ook hier geldt weder, dat men telkens goedkoope triumfen viert door eerst het begrip vervalscht te hebben. Voor VoN BAR is het begrip van straf slechts dat der „stttlichen, oder wenn man den Ausdruck vorzieht, der socialen Miszbilligung der That durch die Gesellschaft." 249) Het daaraan verbonden zijn van seen bijzonder leed is niet noodwendig; volgt niet uit het begrip. Hij is tegen alle vergelding, „welche der christHchen Moral des Verzeihens geradezu widerstreitet"

, y^ '/" \o-'^

e n z . 250).

VoN BAR maakt zich hier aan de verwarring schuldig, die <^\ wel dikwijls voorkomt, en evenwel notoir is. Men mag niet wat ., Ju^ ^^o^ voor de verhouding der menschen onderling geldt, kortweg | vv^i ^ overbrengen als plicht der Overheid. Ja, wat meer zegt, de I , |K f^ christelijke vergevensgezindheid sluit in het minst niet uit het overleveren van den misdadiger in handen des rechters. Dit kan gepaard gaan met bereidheid tot vergiffenis voor de persoonlijke beleediging in de daad. Voor dit element in de daad. Want — ook hieraan dient gedacht te worden — de misdaad tegen een persoon betreft toch niet alleen de particuliere verhouding. Mr. SIMONS voert tegen vergelding aan, dat daarin ligt de eigen, of maatschappelijke zelfverheffing. Eigenlijk hetzelfde als VoN LiszT vroeger opmerkte over het farizeïsme van rekenen met schuld, en reeds hierboven door mij bespro]fen. Vooral maakt men zich de bestrijding gemakkelijk door het handhaven van vergelding voor te stellen als lust in het lijden des misdadigers. O. a. 251) handelt dus SEUFFERT, die hierop meer uitvoerig ingaat in een referaat voor den Duitschen Juristentag over voorwaardelijke veroordeeling 252) _ Wie vergelding verlangt, kan, — zoo zegt hij dan, — dit instituut niet aanvaarden. Wie toch naar wraak dorst, is ontevreden als den schuldige geene gevoelige straf treft. Het anti-sociale doen verwekt bij den mensch onlust. Dit nu schijnt te worden weggenomen door het

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 20 oktober 1900

Rectorale redes | 130 Pagina's

Schuld en straf - pagina 53

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 20 oktober 1900

Rectorale redes | 130 Pagina's