James Hudson Taylor.

II.

Men heeft aan de zending van Hudson Taylor wel den naam van „geloofszending" gegeven. Nu heeft Taylor voorzeker in de kracht des geloofs geleefd en gehandeld; op het geloovig gebed ontving hij de zendelingen, de tientallen en honderdtallen; doch het gaat niet aan, den naam van „geloofszending" voor zijn arbeid op te eischen. AUe zending rust op en geschiedt door het geloof; zonder geloof zou de zendingsarbeid immers het treurigste werk zijn, wat er gedaan werd. Daarover behoeft geen woord te vallen.

Maar dat de arbeid van Hudson Taylor wel zeer bijzonder in het teeken des geloofs stond, is buiten kijf. ^

Om dit te verstaan, zullen wij goed doen de stichting van Taylor, de China Inland Mission, wat van naderbij te beschouwen.

De naam spreekt reeds voor zichzelf; zijn zending zou zich met het binnenland van China inlaten. Hij stelde zich niet tevreden met de zeekust; daar werd trouwens door andere zendingsgenootschappen gewerkt; maar China binnen te trekken, in de onbekende streken het Evangelie te brengen, was voor Taylor het ideaal, neen, de eisch Gods.

Eerst had hij op zichzelf den arbeid verridht. Maar na zijn thuiskomst in 1865 werd hij zich bewust, dat meerderen, velen, zeer velen zelfs, voor China noodig waren. Toen hij dan ook op den gedenkwaardigen 25en Juni van dat jaar om 24 zendelingen bad, voor elke onbezette provincie twee, was daarmee de China Inland Mission geboren.

Langzamerhand groeide het werk uit tot een uitgebreide organisatie. Het is voor ons niet noodig den groei van dit zendingsgenootschap na te gaain; van meer belang is de beginselen te onderzoeken, waardoor deze zending zich van alle andere zendingen, ook van de onze, onderscheidt.

Het boekje van BrooanhaU, dat wij een vorig maal aankondigden, uitgave van J. N. Voorhoeve te Den Haag, licht ons hierover in; nog meer systematisch geschiedt dit door prof. Julius Richter in zijn „Das Werden der Christlichen Kirche in China", terwijl ook prof. Martin Schlunk in zijn „Grosze Missionsführer" den eigen aard dezer Missie kort en bondig ontvouwt en een goede critiek geeft.

Allereerst is de C. I. M. „pandenominationaal" en „internationaal". Het was alzoo voor Taylor onverschillig, van welke belijdenis zijn zendelingen waren en tot welke kerk zij behoorden (n.l. Pjrotestantsch); ook zocht hij zijn arbeiders in alle streken der wereld, in Amerika, Europa en Australië. De overgave aan Jezus Christus en de oprechte liefde voor Zijn Naam en Koninkrijk, waren Taylor genoeg voor een uitzending naar China.

Ten tweede, er werd geen vast salaris beloofd, veel minder gegarandeerd; de zendelingen moesten vertrouwen, dat de Heere voor hen zorgen zou. Daarom maakte de C. I. M. geen schulden; wat men ontving werd uitgegeven.

Om aan het noodige geld te komen, hield («i houdt) men geen openlijke inzamelingen, geen collecten in de kerken of aan de huizen; slechts 'vrijwillige gaven worden aangenomen. Ook worden de namen der gevers niet gepubliceerd; de gever ontvangt een genummerd ontvangbewijs, en kan van dit nummer de openlijke verantwoording in de bladen vinden.

Voorts berust de leiding dezer zending niet bij een bestuur in het moederland, maar bij zendingsdirectors op het zendingsveld, die door een Raad van oudere en ervaren zendelingen worden terzijde gestaan. Het heeft Taylor veel strijd gekost, om het zoover te krijgen, maar ten slotte gelukte het hem: niet in het moederland, maar bij de zendingsarbeiders zelf liggen de beslissingen!

Ten vijfde, het werk wordt zeer planmatig verricht, het wordt nauwkeurig uitgestippeld, en naar een bepaald bestek uitgevoerd. Het doel der zeading was voor Taylor niet de christianisatie, maar de evangelisatie van China. Daarom zet de C. I. M. zich niet in een bepaald gebied neer, om daar te blijven, en door de prediking, den schooldienst en het hospitaalwerk, de kerk er te stichten en uit te breiden. Neen, in den kortst mogelijken tijd moet China het Evangelie hooren; een ieder moet in de gelegenheid worden gesteld zich te bekeeren. Laten de zendelingen maar gaan van plaats tot plaats, overal uitstrooiend met volle handen het heerlijk zaad van het Evangelie; meer behoeven zij niet te doen; het komt er niet op aan, wie straks zal oogsten.

Taylor kwam tot deze methode, die bijzonder karakteristiek voor zijn zending is, vanwege zijn vast geloof, dat de dag des Heeren aanstaande was; en eerst als het Evangelie gepredikt zal zijn tot een getuigenis allen volken, zal het einde kunnen komen. Bij de bezetting van een provincie vestigt men zich dus in de hoofdplaats, ook al weet men, dat daar de tegenstand bijzonder groot is; en dan gaat men vandaar naar de dusgenaamde praefectuursteden en zoo verder.

Tegen deze methode zijn van alle zijden bezwaren ingebracht. Onze eigen zending b.v. gaat precies op de tegenovergestelde wijze te werk, en naar wij meenen terecht. Trouwens, reeds terwijl Taylor nog leefde, werd dit beginsel niet meer strak doorgevoerd, maar vestigde men zendingsposten, stichtte men scholen enz. En dat de C.I.M. zelfs tot kerkstichting overgaat, zal straks nog blijken.

Ten zesde, bij het kiezen der zendelingen wordt minder op academische vO'rming als wel op geestehjke gezindheid de nadruk gelegd. De personen, die zich aanbieden, moeten niet aUeen hun vast vertrouwen op de zorgende liefde des hemelschen Vaders uitspreken, maar ook' kunnen getuigen van een „roeping"; wie zich echter geroepen weet, wordt aangenomen. Natuurlijk is er gevaar, in een geestdriftige vergadering zich geroepen te wanen, terwijl later blijkt, dat het maar vrucht van opwinding was. Vooral onder den invloed van de machtige persoonlijkheid van Taylor kwamen er „geroepenen", die bitter teleurstelden.

Het was een bewijs van Taylors gezond verstand, dat hij hiertegen maatregelen nam. Hij stichtte toch in China twee Zendingsscholen, voor mannen en voor vrouwen, ieder afzonderlijk. De opleiding duurt twee jaren. Hier wordt aan de uitgezondenen alle mogelijke hulp geboden inzake de taal, de zeden en gebruiken van het land, het kennen, van de acclimatiseering enz. en vooral ook bij de geestelijke instelling. Eerst na gunstigen afloop dezer „opleiding" wordt men ingedeeld bij de „jongere zendelingen".

Het geldt ook als een eisch te gaan in Chineesch© kleederdracht, en ook, om zich zooveel mogelijk bij de Chineesche levenswijs aan te sluiten. Dat geeft het voordeel, dat men in het binnenland niet dadelijk de aandacht trekt als een „vreemde duivel". Aan dezen regel houdt men zich niet algemeen; immers, zoo oordeelen sommigen, als men met zijn vrouw aan den arm loopt (wat een Chinees hoogst vreemd vindt), en zelfs vrouwelijk© zendelingen gebruikt (terwijl de Chineesche vrouw zich verborgen houdt), dan is het ook niet noodig te doen alsof men een Chinees is door het aantrekken van een Chineesch kleed!

Door het gebruik maken van vrouwelijke krachten onderscheidt zich de C. I. M. ook. O zeker, in aUe zendingen zien wij de vrouw optreden; doch hier zijn zij zelfstandig, alsof zij mannen waren; zij worden uitgezonden naar onherbergzame oorden, waar vele gevaren dreigen, en hebben dezelfde taak als de mannelijke zendelingen te volbrengen.

Karakteristiek is ook de wijze waarop naar vermeerdering van arbeiders wordt gezocht. Een vorig maal wezen wij op de wondere gebedsverhooringen van Taylor. Wij kunnen hierin het geloof van Taylor bewonderen, zonder daarom goed te keuren en na te volgen zijn „geestelijken berekeningein"; bij hem was alles echt, kinderlijk vertrouwend, en vrucht van een - vast geloof in de letterlijke vervulling van Gods beloften; daarom kon hij God zijn berekeningen en plannen voorleggen, en nu verder zeker zijn, dat de Heere daarnaar handelen zou. Maar wanneer anderen dit zouden willen nadoen, werd het een dood systeem, waarop de Heere zeker Zijn zegen niet zou geven.

Ongetwijfeld heeft Taylor op de C. I. M. zijn persoonlijk stempel gedrukt, en tijdens zijn leven had hij de leiding. Maar het was weer een bewijs van zijn inzicht en vnjsheid, dat hij reeds spoedig mannen naast zich stelde, om mee de verantwoordelijkheid te dragen. Eerst deed in Engeland een vriend het finantiëel beheer, daarna richtte hij een London Council op voor dit werk. En op het zendingsveld stelde hij een China Coimcil in; in iedere provincie werd een ervaren zendeling of Chineesche predikant aangesteld als superintendent, die met een director dezen raad uitmaken. En zoo vestigde Taylor bij zijn leven nog den arbeid op vasten grondslag.

Het feit, dat de zendelingen niet tot een bepaalde kerk behoeven te behooren, geeft natuurlijk moeite. Maar ook hier zocht men een uitweg, door zendelingen van dezelfde belijdenis in dezelfde streken, zooveel mogelijk, te laten werken. Een treffend voorbeeld van de gunstige werking van deze tactiek geeft de provincie Szetschuan; daarwerd zelfs een Anglicaansche kerk gesticht!

Ten twaalfde, omdat de zendehngen over het. algemeen niet wetenschappelijk onderlegd zijn, en de tweejarige opleiding in het seminarie in China, moeilijk voldoende kan worden geacht, wordt het zendingswerk in hoofdzaak gedaan onder de volksmassa's; aan de hooger ontwikkelde Chineezen gaat. de C. I. M. voorbij. Ook het schoolwezen is primitief, en de hospitaaldienst is zeer zwak.

Reeds gaven wij op een of ander punt onze critiek. En er ware meer te zeggen. Gaat het b.v.. aan, van een arbeider te eischen, dat hij zijn tijdelijk onderhoud zonder meer in de hand des Heeren stelt, zonder dat er een bron van inkomsten is? Al ware dit het geval voor den zendeling alleen, , hij mag er vrouw en kinderen toch niet aan

„wagen". Trouwens, tegen verschillende andere principes, waarop de C. I. M. rust, kunnen wij; onze bezwaren inbrengen.

Toch is er meer wat ons aantrekt dan afstoot.. Welk een ootmoedig geloof, welk een machtig voorwaarts gaan, welk een stille ootmoed, welk een volhardende ijver; en ook welk een krachtig bevnistzijn van de roeping Gods, om den heidenen het Evangelie te brengen.

Waarlijk, niet alleen onze arbeiders op het zendingsveld zien in Taylor een voorbeeld, ook wij, die den naam van „zendende kerk" dragen, hebben veel noodig van hetgeen Taylor maakte tot een man, tot een held Gods; vertere ook ons de brandende ijver voor de zaak des Heeren, de liefde tot Jezus Christus, en het heimwee naar de wederkomst van onzen Zaligmaker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen