Hallelujah!

Hallelujah!

In het boek der Psalmen heerscht rijke verscheidenheid.

Er zijn leerdichten bij, met een onderwijzende strekking; lyrische zangen, waarin de volheid van het geloovig gemoed zich uitstort, maar ook klaagliederen uit de diepte. Men vindt er krijgs-en veldzangen onder, vloek-en boetepsalmen, nationale hymnen, vaderlandsche liederen, ook zangen van vreugd, van lof en dank.

Ik beweer niet teveel als ik zeg dat de lofliederen, de macntige koorzangen, de verheven Hallelujah's vaak het verste van ons af staan.

De woorden van den enkelen zanger, die zijn geloof en vertrouwen uitspreekt, sluiten meestal dichter bij ons aan, omdat het liederen uit het persoonlijk leven en de eigen ervaring zijn.

Toch moeten ook de Hallelujah-psalmen op de lippen van de Bruidkerk worden gehoord. Als zij ze niet zingt, wie dan wel?

Daarom is het zoo opmerkelijk, dat ge aan het eind van onzen bundel bijzonder de Lofliederen vindt. .Lof voor onzen grooten en trouwen God. De muziek is luid en krachtig; helder klinken de cymbalen van vreugdegeluid. De Psalmen 146 —150 dragen daarvan het kenmerk, doordat ze beginnen en eindigen met Hallelujah!

Dit woord had onder Israël rijke liturgische, maar vooral diep-religieuse waarde. Het is een opwekking aan de instrumentale en vocale muziek om met alle forto's den HEERE te prijzen.

Ha 11 e 1 u bettekent lofprijst! En Jah aan het eind is een overblijfsel van den Verbondsnaam, die in onze vertaling door Jehovah is weergegeven. Hallelujah is dus een echt majestueus woord, het hoogste woord van de hoogste aanbidding, waarmee het volk des Heeren zijn Bondsgod looft en prijst, den Almachtige en Getrouwe.

Alles moet in het machtige koor samenstemmen.

Doch nu is de dichter zich bewust, dat dit alleen te bereiken is, als de enkele stemmen afzonderlijk zuiver zingen.

Daarom dringt dit lof woord hem tot zelfinkeer, tot de opwekkende vraag: prijs ik mijn God zelf wel?

Mijn ziel, prijs in het Hallelujah uw God!

Wij zingen ook zoo dikwijls de lofliederen Sioins mee, met verheffing van stem. En nu moeten wij ons afvragen of dit Hallelujah alleen op onze lippen, of diep in onze ziel geboren wordt Of wij ons hart ook opwekken tot de eer van onzen God. Loof den HEERE, mijn ziel! Dit is wel een zeer innig woord. HeL kan alleen beteekenis hebben als de ziel door den adem des Geestes, in waarachtige vernieuwing, tot een speeltuig Gods is gemaakt. Want uit ons natuurlijk hart komt geen verlangen op den HEERE de eer Zijns Naams te geven.

Doch, als Gods werk daarbinnen is aangevangen, dan zijn er de snaren der blijde harp in gespannen, en, al is de stem, die den lof des HEEREN vertelt, menigmaal zwak en onwelluidend, voor den hemel is er toch muziek in. God en de engelen luisteren er met welgevallen naar.

Laat er bij ons toch nooit verslapping zijn in de beproeving van ons hart en diepste innerlijk, opdat we weten mogen dat we door genade in het Hallelujah-koor mee zingen. Misschien met een bevende, onvaste stem. Maar toch met een diepa onderklank van genade er in.

Dan roemen we in de vrije souvereine genade van Jehovah, den God des Verbonds, Wiens Verlossing vastligt en openbaar wordt in Christus.

Dan zullen we met blijde bereidheid dit genadeverbond dankend aanvaarden en onze ziel door de kracht des Geestes opwekken:

Hallelujah! mijne ziel! prijs den HEERE!

F, C. M.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen