Evolutie of revelatie - pagina 69

67 63) Hoe de critiek lastige getuigen opruimt, blijkt by het lied vanDebora, dat vroeger eenstemmig als een der oudste stukken beschouwd werd; MAUEICE VEENES, Les re'sultats de l'Exégèse BibUque, p. 21 verklaart nu, dat het van zeer jongen datum en geheel onbetrouwbaar is (zie J. Eobertson, I.e. p. 193). Ook H. WiNCKLEE, Oeschichte Israels, II, p. 165 oordeelt: „Dass das Lied aber in diese Zeit (nl van de Richteren) wirklich gehort habe, ist ebenso ausgeschlossen, als das es von,einer Prophetin Debora redet odersichaufdieEreignissebezieht, auf welche es die spatere Ueberlieferung deutet". Een niet minder typisch voorbeeld vindt men bij WELLHAUSEN, Bie Composition des Hexateuchs und der historischen Bücher des Alten Testaments, 2e druk, Berlin, 1889, p. 140. Wellhausen had beweerd, dat oorspronkelijk het wierookaltaar en de tafel der toonbrooden éen waren en zelfs Ezechiel beide nog niet onderscheidde. Men wees Wellhausen op I Kon. 7:1. Wellhausen antwoordde: „Das 1 Reg. 7, 48 goldener Altar und goldener Tisch unterschieden worden^ muss ich anerkennen. Aber der Text dieses Kapitels ist corrupt und interpoUrt". Vroeger werd dit stuk als echt beschouwd, maar van het oogenblik af, dat het met Wellhausen's hypothese strijdt, is het . . . geïnterpoleerd. 62) WELLHAUSEN, Israel. Gesch. p. 36. 65) NöLDEKE, Zeitschrift der Deutsche Morgenl. Ges. 42 Band, Leipzig, 1888, s. 483. Het citaat dank ik aan N. Geyser, 1. c. p. 26. „Der Orientalist Nöldeke sagt, er bekenne lieber, Israel sei ihm ein Rathsel, als dass er sich diese Erscheinung durch Annahme einer Offenbarung erklare". 66) H. WiNCKLEE, Arabisch- Semitisch- Orientalisch, p. 7. Het citaat vindt men bij A. .TEEEMIAS, 1. c p. 25 noot, waar deze Winckler's gedachten aldus saamvat: „sie (die religionsgeschichtliche Betrachtungsweise des Alten Testamentes) sei weder geschichtlich, denn sie ruhe auf emer Geschichtskonstruction (von primitiven Nomadenleben der vorkanaanaischen Israeliten), noch religionsgeschichtlich, denn ihre Voraussetzung hebe das Wesen der Religion — die Offenbarung [sic!] — auf'. 67) De zoogenaamde Mesasteen, een zwart basaltblok, werd in 1869 ontdekt door den Duitschen zendeling Dr. Klein in de ruïnen van Dhiban. Het opschrift vermeldt, hoe koning Mesa van Moab, nadat zijn land veertig jaar door Israel verdrukt was, opstond tegen Israel en de koloniën van de Israeheten in zijn land veroverde en uitmoordde. Daar de Arabieren dezen steen lieten springen, zijn slechts fragmenten over gebleven, die in het Louvre-museum bewaard worden. De tekst is te vinden o.a. bij Prof. SAYCE, Alte Denkmaler im Lichte Neuer Forschimgen, Leipzig, Anhang I, p. 207. — Het Siloainschrift werd ontdekt

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen