Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 60

50 Borromeum. In eo dominatu cupiditatum, omni fere perturbata et offusa cognitione veritatis, perpetua erat cum erroribus dimicatio, hominumque societas in pessima quaeque ruens, gravem videbatur sibi conflare perniciem Inter haec superbi ac rebelles homines consurgebant, inimici Crucis Christi ... qui terrena sapiunt... quorum Deus venter est. Hi non moribus corrigendis, sed negandis Fidei capitibus animum intendentes, omnia miscebant, latiorem sibi aliisque muniebant licentiae viam, aut certe auctoritatem Ecclesiae ductumque defugientes, pro lubitu corruptissimi cuiusque principis populive, quasi imposito iugo, doctrinam eius, constitutionem, disciplinam in excidium petebant. Deinde, iniquorum imitati morem, ad quos pertinet comminatio: Vae qui dicitis malum bonum et bonum malum, rebellium tumultum et illam fidei' morumque cladem appellarunt instaurationem, sese autem disciplinae veteris restitutores. Re tamen vero corruptores exstiterunt, quod, extenuatis Europae per contentiones et bella viribus, defectiones horum temporum et secessiones maturarunt, quibus uno velut impetu facto, triplex illud, antea disiunctum, dimicationis instauratum est genus, a quo invicta et sospes Ecclesia semper evaserat; hoc est, primae aetatis cruenta certamina; domesticam subinde pestem errorum; denique, per speciemsacrae libertatis vindicandae, earn vitiorum luem ac disciplinae eversionem, ad quam fortasse nee aetas media processerat." Wanneer men van Roomsche zijde (zoo o.a. Clericus Rhenanus t. a. p. p. 52 en DR. B. MOCK, Die Hetze gegen die Borromüus-Enzyklika und die Wahrheit über Reformation und Reformatoren, Paderborn, 1910, p. 7 en v.v.) de Deutsch-Evangelische Korrespondenz, die terstond na het verschijnen van de Encycliek een vertaling publiceeren liet, die op enkele punten van dezen officieelen tekst afweek, beschuldigde, dat zij den tekst opzettelijk vervalscht had, om de Protestanten tegen den Paus op te hitsen, dan is deze beschuldiging zeker niet gerechtvaardigd. Deze afwijkingen zijn toch daaruit te verklaren, dat genoemd correspondentiebureau gebruik maakte van de Italiaansche vertaling van de Encycliek, die in de Osservatore Romano was verschenen; welke vertaling metterdaad zeker gezag heeft, zooais wel daaruit blijkt, dat ze in de genoemde Acta Apostolicae Sedis p. 381—403 mede staat afgedrukt. De zooveel scherpere uitdrukkingen in de vertaling, waarover men van Roomsche zijde zich beklaagd heeft, waren dus geen Protestantsche falsificaties, maar zijn te' vinden in de vertaling door de Curie zelve geleverd, gelijk ook erkend wordt door den Roomschen schrijver M. HAGE, Die

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen