Verhooring.

Meen niet, dat het gebed van den Heiland in Gethsemané onverhoord gebleven is. Klimt er wel ooit een waarachtige zucht tot God op, die geen verhooring vindt? En zou dan Hij, die zeggen kon: „Vader, ik wist dat Gij Mij altijd hoortI" vergeefs hebben gebeden, en afgewezen uit het stof van den olijvenhof weer opgerezen zijn?

Hier ontsteekt die merkwaardige engelverschijning in Gethsemané ons het licht.

Natuurlijk staat voox ons vast, dat deze ongel den Christus in Zijn middelaarswerk niet heeft geholpen. Geen mensch, ook geen engel kon en mocht Hem daarin bijstaan. Wij dalen ook niet af in allerlei gedachte, waartoe dit bericht van Lukas aanleiding geeft. Wij stellen alleen vast, dat deze engel daar was om Jezus te versterken. Op welke wijze dit geschied is, blijve onbesproken.

Het is voor ons genoeg te weten, dat het gezicht van dezen engel den Zoon eene verkwikking geweest is, en daarin een straal van 's Vaders gunst neerschoot, die Jezus versterkte.

Want nu staan wij voor deze dubbele uitkomst van Gethsemané's worstehng: — dat eenerzijds de drinkbeker des tijdens niet voorbijgaat, en dat anderzijds eene kracht van God nederdaalt ter versterking. Dat is saam deze ééne Gethsemanéwaarheid: — Het lijden, het kruis wordt niet weggenomen, maar God de Vader sterkt wèl vanuit den hemel de kracht onder dat kruis en in dat lijden.

En hier krijgen wij oog voor de goddelijksclio ne veihooring, die dezen g3bedsstrijd kroonde.

Deze verhooring ligt niet in het voorbijgaan van den lijdensbeker. Neen, dat lijden blijft onveranderd. Maar het gebed des Zoons wordt tóch verhoord; het wordt zóó verhoord, dat de kracht om dien kelk te drinken gesterkt wordt.

, , En van Hem werd gezien een engel uit den hemel, die Hem versterkte."

Welk eene aanbiddelijke verhooring 1

Eene verhooring, op welke Jezus zélf gedoeld had met het: „Niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede!" I'lene verhooring, in welke Gods Raad en Christus' gebed op de schoonste wijze tot één werden saamgevoegd. Eene verhooring, die ons achter Jezus (loet neerknielen in onuitsprekelijken dank aan God; want déze verhooring is ons eene oorzaak geworden van eeuwige zaligheid.

Maar als wij dan in deze verhooring de Poort Jer zaligheid zien opengaan, welk eene beschamende i iderwijzing daalt daaruit dan af over óns, die .)o menigmaal Gods liefde en wijsheid ten opichte van ónze gebeden miskennen. Indien deze ij z e van verhooring bij God niet gevonden werd, er • ware voor ons geen zaligheid.

\A'at klagen wij dan spoedig over onverhoorde • beden. Zouden wij niet moeten beginnen met te . i igen over zoo weinig opmerkzaamheid a.igaande de verhooring?

Neen, den beker des tijdens neemt God--niet steeds van ons weg, en het kruis licht Hij niet van onzen schouder.

Wij vraagden wel daarom.

Er scheen een groot lijden op ons af te komen. Onze dierbaren in doodsgevaar; dreigende zorgen ; moeite; leed. Daar stond God vóór ons met een bitteren kelk. En wij smeekten, in sterke roeping en tranen, dat deze drinkbeker toch van ons zou voorbijgaan.

En tóch kwam het leed. De lijdenskelk ging ons niet voorbij. En wij zeiden: — Niet verhoord, ons gebed.

Niet verhoord ?

En als ge dan dragen kondet wat God u oplei, en gij in het lijden den Heere mocht blijven vasthouden; als dan de slag kwam — die slag waarvan gij vooraf zeidet, dat gij hem niet zoudt kunnen verdragen, — en de Heere gaf stille onderworpenheid in uw hart, of als uit de eerste verdooving uwe ziel weer ging opleven, en haar God weer ging aanhangen, — — — is dat dan geen verhooring?

Hoe herhaalt zich dan die Gethsemané-waarheid, — dat niet wegnemen van den lijdensbeker, maar dat neerstrijken van den engel, dat afdalen van de hemélsche genade om te versterken.

Dat wij toch ook voor zulke verhooring oog hebben.

Ook in ons geestelijk worstelen om de zaligmakende genade Gods. Wat wordt er op den weg des levens een gedurig bidden gevonden om vrede bij God en geloof in de vergeving der zonden.

En God schijnt dat maar niet te hooren.

Doch, dat ge aanhoudt bij den Heere, en tot Gods genadetroon telkens weer terugkeert, — is dat niet de engel uit den hemel om u te versterken?

Hoe hebben wij te woTstelen tegen bepaalde zonden, 't Schijnt ons soms alsof alle vrede en geestelijk geluk danrop-vastzit; als wij dat niet hadden, dan waren wij er. „O Heere, neem dat toch weg!"

En de Heere neemt het niet weg. Maar dat wij er tegen strijden mogen, dat wij, duizendmaal moedeloos neergezonken omdat wij het wéér verloren hadden, ook duizendmaal wederom het zwaard ophieven, is dat geen verhooring?

„En van Hem werd gezien een engel uit den hemel, die Hem versterkte."

Zie ook gij dien engel!

Hij is er.

En leer uit Jezus' Gethsemané iets van de leidingen, die de Heere met u houdt ook in uw Gethsemané.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen