Filteren
van 20
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 173
eredoctoraten172bestaan van de Vrije Universiteit, maar 28 september. En daarnaast was de plaats van handeling ook niet de luisterrijke aula, maar een ziekbed in een hospice nabij Bonn, waar Waller-Hunter haar laatste levensdagen doorbracht. Waller-Hunter was al jaren ziek en zou de ...
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 172
J. Waller-Hunter met Peter Brasik, algemeen secretaris van het College van De canen. ...
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 171
eredoctoraten170ook voor de Nederlandse situatie nog wel eens van zeer grote waarde kan blijken te zijn.’ Hull moest van ver komen voor hij zich opwierp tot voorstander van interreligieus onderwijs. Hij werd geboren in een conservatief godsdienstig milieu en kwam pas door zijn studi ...
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 169
eredoctoraten168der wetenschap zou niet almaar kennis vermeerderen, maar beheerst worden door verscheidene, naast elkaar staande paradigma’s die niet zelden met elkaar in strijd waren. Door organisaties te bekijken vanuit het ‘fragmentatieperspectief’, hoopte Martin ruimte te schepp ...
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 168
Joanne Martin met tegenover haar erepromotor Heidi Dahles-Schnetzinger. ...
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 167
eredoctoratenjoanne martin (2005)166Sociale wetenschappen hebben een slechte reputatie. En in bepaalde opzichten niet ten onrechte. Beoefenaren van antropologie, sociologie en psychologie hebben vaak de gewoonte om wat in gewone mensentaal kan worden gezegd in ondoorgrondelij ...
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 166
eredoctoratenheid aan te treffen’. De literatuur moet hem echter sterk hebben gegrepen, want hij schreef maar liefst vier romans tijdens zijn militaire dienstplicht, die hij echter geen van alle publiceerde. In 1962 verscheen wel zijn debuutroman De rokken van Joy Scheepmaker, dat het verh ...
'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 164
eredoctoratenzins door de constatering dat honderd staten het Internationale Strafhof ratificeerden, te laten volgen door de uitroep: ‘Nu de Verenigde Staten nog!’ Dat was inderdaad de ontbrekende schakel, waardoor het Strafhof maar op halve kracht functioneert. Dat deed in de ogen van pro ...
van 20
