Koning Willem I als verlicht despoot - pagina 42

41 in - de Israëlieten hun eigen scholen hadden, d.w.z. \ afzonderlijke scholen van overheidswege. Bijzondere scholen kende de wet ook, maar ze was dezen niet gunstig; veeleer had ze de strekking ze te beperken en zoo mogelijk te vernietigen 1). Onder Koning Lodewijk en Napoleon bleef de wet van kracht. Ook de Souvereine Vorst, die, mag men Van den Ende gelooven, zelf in Fulda vrijwel gelijktijdig een schoolwet van dezelfde strekking had uitgevaardigd 2), handhaafde ze; dat niet alleen, hij beijverde zich ook ze in de Zuidelijke \ provinciën in te voeren. De toestand van het lager onderwijs liet daar veel te wenschen over, en de volijverige vorst I liet zich niet onbetuigd: honderden scholen werden tijdens zijn bestuur in België opgericht 3). Maar al was hij van meet af aan van zins de wet van 1806 ook op het Zuiden toepasselijk te verklaren, in de eerste jaren zijner regeering ging hij er nog niet toe over en bepaalde hij zich tot voorbereidende maatregelen. In 1821 echter meende hij dit wel te kunnen doen, en in de eerste jaren daarna volgende nam hij verscheidene besluiten, die ten doel hadden het bijzonder onderwijs tegen te gaan; voortaan toch zou alleen onderwijs gegeven mogen worden door wie in het bezit waren van een bepaalde acte en bovendien van de regeering machtiging hadden ontvangen om in een bepaalde school werkzaam te zijn. Deze besluiten werden ook tot leden van geestelijke orden uitgestrekt, met het gevolg, dat b.v. in Leuven in 1824 negen scholen met omstreeks duizend kinderen moesten gesloten worden 4). De beperking van het bijzonder onderwijs hield verband met de plannen der regeering met betrekking tot de openbare school. Daar liet men nog altijd het catechetisch onderricht toe, en men kon het er ook bezwaarlijk van weren, want dan zou men de bijzondere school in de hand ') ib. p. 20 - 2l. 2) Meylink, Officieele Geschiedenis der Wet van 1806, p. 756. 3) Leb 0 n , Histoire de I'enseignement populaire (1868) p. 390-91 . <) Ter 1 i n d e nl GuiJlaume Ier et l'Eglise Catholique, I p. 359- 62.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen