Wereldoorlog en theologie - pagina 36

siert die Frage, ob die Kirche dazu berufen und legitimiert ist, von dem „Wort vom Kreuz" diesen Gebrauch zu machen: die Geschichte „vom Kreuz her" zu deuten". Diese und nur diese Frage ist es, die ich verneinen möchte" loi). Kittel was verontrust over Barths miskenning der scheppingsgegevens, der scheppingsordeningen, maar Barth wil waken tegen elke „Weltsinndeutung", die noodzakelijk op een nieuwe natuurlijk theologie en ethiek moet uitloopen als grondslag van het geloof. Hij ziet Gogarten, z'n vroegeren medewerker, overgaan tot de Duitsche Christenen, Gogarten, die Barth reeds vroeger verweten had het gemis aan een goede anthropologie en die reeds voor 1930 begonnen was — tot ergernis van Barth — met het begrip „scheppingsordening" te opereeren. Op deze wijze ontwikkelde zich nu echter niet alleen Barths strijd tegen degenen, die hier van „Kerkreformatie" en van „kansen der kerk" gewaagden, maar kwam ook allengs z'n houding tegenover het nationaal-socialisme zélf duidelijker naar voren. De gang der gebeurtenissen in Duitschland heeft hierop zeker invloed gehad. Vanuit Zwitserland wordt Barth's strijd meer en meer een strijd tegen het nationaalsocialistische Duitschland. En daardoor komt de verhouding tusschen Evangelie en politiek steeds scherper naar voren. Want juist door de scherpe en radicale afwijzing van de twee-bronnen-theorie moest wel steeds meer de vraag naar de concrete beteekenis van de ééne bron, die door Barth wel en exclusief werd aanvaard, op den voorgrond treden. In de kringen der dialectische theologie was vroeger sterke distantie bewaard ten opzichte van alle politiek. Zoo sprak nog in 1932 Peter Brunner over de „grundsatzliche Vergleichgültigung der politischen Sphare" vanuit het eschatologisch aspect 102). De Christen, die de nieuwe aeoon toebehoort, staat tot de politiek in een verhouding „der unendlichen Distanz". Maar we zien uit den ontwikkelingsgang der dialectische theologie zoowel bij Barth als bij Brunner en Gogarten, dat zij ondanks hun oorspronkelijken, eenzijdig eschatologischen opzet zich gaan begeven op het terrein van de zinduiding der historische, tijdelijke werkelijkheid door kerk en theologie, d. i. tot een rectificatie van hun oorspronkelijke conceptie. In 1937 zien we Gogarten en Barth in volle scherpte tegenover elkaar. Barth ziet in Gogarten het verraad aan het Evangelie, Gogarten beschuldigt Barth van scepsis. Hij herinnert Barth aan diens ^0^) Zie E. REISNEK, Zwei Fragen an Karl Barth eum Problem der natiirlichen Theologie, „Evang. Theologie", Ie jaarg., pag. 396 v. en K. BAETH, Antwort an E. Reisner, „Evang. Theologie", 2e jaarg. (1935), pag. 62; 64. Zie over deze kvrestie nog W. ELEET, Karl Bairths Index der verbotenen Bücher (de boeken der natuur, der geschiedenis en der „geschichtliche Stunde") en KARL GERHARD STECK, Theologische Kritik?

146 vv. ^02) p_ BRUNNER, Politisohe Verantwortung „Zwischen den Zeiten" 1932, pag. 137.

34

„Evang. Theol." 1935, pag.

und Christliche

Entscheidung,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen